YÜCELDEN

Gece sesler duymaya başladım sanki biri ağlıyordu. Güneş’e baktım hâlâ uyuyordu. Sesin geldiği yöne doğru gittim. Ses Yıldız’dan geliyordu. Kapıyı çaldım ağlama sesi dışında başka hiçbir şey yoktu. Yatakta oturmuş ağlıyordu. Benim geldiğimi bile fark etmemişti. Yanına oturdum. (Yücel-,Yıldız+)

-Güzelim neden ağlıyorsun de bakayım babana

Beni duymuyordu sanki. Saçını okşamaya başladım daha çok ağladı.

-Kızım , güzelim noldu he de hadi. Biri bir şey mi dedi yoksa o eşşek sıpalarını bir şey mi yaptı?

Sanki dili lâl olmuştu. Ne yaptıysam ağlaması durmuyordu. Rüzgâr’ı aradım ama açmadı. En sonunda yüzüne bana doğru çevirdim. Gözleri ve burnu ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Öyle bir bakışı vardı ki gözlerin konuştuğunun ispatıydı sanki.

+b-ben k-kabus gördüm sadece

-şşşş tamam bak baban burda. Ne gördün güzelim anlatır mısın

O sustu ama gözleri çok şey anlattı bana. Bakışlarında çok şey vardı. Hüzün,korku, çağresizlik…

Göz yaşlarından öptüm . Yavaşça tekrar yatmasını sağladım. Güven vermek istercesine okşadım o Güneşimin aynısı olan tup turuncu saçlarını.

Gençken hep düşünürken Güneşimle acaba kızımız olursa kime daha çok benziyecek diye. Ben hep onun gibi güzel bir kızımız olsun isterdim ki öylede oldu. Onun gibi iyi , güzel , nazik ama terk bir farkı vardı Güneşimden , o da kızımızın yaralı olmasıydı. Ruhundaki yara… Belki hiç geçemeyecek olan o yara.Ben bunları düşünürken o çoktan uyumuştu. Yatağa gitmek için kalktım ama kalkmamla dona kaldım. Küçük bir kız gibi elimi tutmuştu sanki gitme dercesine. Baba demiştim. Kızım bana uykulu da olsa baba demişti ya dünyalar benim olmuştu şuan. Bırakamadım. Onu o halde bırakamadım. Aklıma o kıpkırmızı suratı geldi. Bende yanına yattım.

YILDIZDAN

Sabah kulağımın dibinde fısıldayan seslerle uyandım. (Güneş=,Erten~ , Mirza•)

=şşşş uyanacaklar fotoğrafını çekin çabuk

~Çektim bile

Yerimden kıpırdanmaya başladım.

-Hatunum napıyorsunuz siz burda

Ne zamandan beri yastıklar konuşur oldu kemuran . Ohooo Leyla dün geceyi ne çabuk unuttun. Dur ne dün gecesi demeye kalmadan her şey gözümün önüne geldi. Beni susturmaya çalışırken ki o çabası , çaresizliği ve yanıma yatması. DUR NEE. Günaydın sivri zekalı. Kafamı kaldırdım hafifçe. Tüm ev halkı oturmuş sanki inşaat makinelerini izlermiş gibi bize bakıyorlardı.

-Günaydın fistuğum hadi senle bir baba kız günü yapalım.Kahvaltıyıda dışarda yaparız. Tabi annende gelmek isterse gelir de mi hatunum?

=Ayyy gelirim tabi. Senle şöyle bir alışveriş yaparız. Ayyy en büyük hayalimdi.

~Yaa biz baba bizde gelelim mi?

-Höstt ulaa oturun oturduğunuz yerde

•Ama baba

-Hayır siz gelmiyorsunuz kış kışşş. Geldiğinden beri siz varsınız zaten sağdan sağdan kapıya doğru naş naş

Anlaşılan onların bu hâli Yıldız’ı güldürmüştü. Yücel bey bunu fark edince Yıldız ‘ı gıdıklamaya başladı.

-Çok mu komik küçük hanım

+hahaha d-dur yaa HAHAAHAH

-Yoooo

+HAHAHAH DURRR HAHAH

Evin her yanını Yıldız’ın kahkahalarıyla kaplıydı şimdi. Oysaki onlarla tanışmadan önce ağlamalarıyla kaplı olurdu her yer. Bu durum en az Yıldız kadar herkesin hoşuna gitmişti.

=tamam dur çatlayacak kız kıpkırmızı oldu gülmekten.

Dünle bugün arasında tek bir fark vardı dün ağlamaktan bugün gülmekten kıpkırmızı olmuştu. Sanırım yavaş yavaş düzeliyordu her şey…

Not★彡：Gelecek bölümlerden bir kesit hadi gene iyisiniz kdkks

Her zamanki gibi kimse ne duyuyordu ne de görüyordu. Tüm gücümle bağırdım. “YETERRRRR!! KESİN ŞUNU!” Herkes bana bakmıştı far görmüş tavşan gibi.Allah Allah neden acaba düşün bakem bir. Şşşş bozma beni kemuran “Berdel kabulümdür ağalar ”