30.Bölüm

YILDIZDAN

(Yıldız +,Fazlı-)

+işte böyle be yaaa

-vay anam vaaay kuzenime bak sen beee

+yaa yaaa bende daha ne cevherler var bi bilsen

-neler varmış portakal

+eeee mesela nefes alabiliyom sonracığımaa nefes verebiliyorum

-yemin et hiç bilmiyodum

+vaaay cagil cühela

-eee sen abime ne dicen

+aaa ben onu unuttum

-bence şimdi ara

+arardım aramasına ammaa telefonumu bulamadım ki ben evde

-al benden ara portakal

+saol fazlaaa

Telefonu kaptığım gibi rüzgar gülümü aradım(rüzgar~)

+aloo rüzgar gülüüm

~Fazlı nerde?

+abi yapma böyle ben böyle soğuk konuşma

~ne yapma ya ne yapma oraya gittin gideli unuttun beni,Fazlı’yı,bizi…

+abi önce beni bi dinle lütfen

~benim kardeşim abisini,kardeşini unutmaz ,unutamaz

+abi valla bazı ş-(diyemeden lafımı kesti)

~benim kardeşim o “bazı şeyler” için unutmazdı şimdi bana tekrar ettirme telefonu Fazlı’ya ver hemen

+abi beni bi dinle yalvarırım

~sana telefonu Fazlı’ya ver dedim

Telefonu Fazlı’ya verdim. Dayanamadım ağlamaya başladım. Ev zaten buraya yakındı. Kendimi tutamadım eve doğru koşmaya başladım. Fazlı arkamdan seslense bile dönüp bakmadım aksine daha hızlı koşmaya başladım. Sesi öyle soğuktu ki dayanamadım. Evet onu arayamam benim hatamdı ama o olaylardan dolayı aklımdan çıkmıştı. Ben hep olduğu gibi trip atar ne bileyim en fazla şakacıktan kızar sonra normale döner diye düşünmüştüm ama bu seferki öyle değildi. Sesi ve konuşması öyle soğuktu ki offffff napıcam ben. Ben bunları düşünürken eve varmıştım bile. Zile bastım , kapıyı anında Erten açtı. O hoşgeldin diyemeden ben kendimi eve attım. Salonun önünden geçerken herkesin gözü bana kaymıştı ve evet Karanlar hâlâ gitmemişti. Kimsenin bir. şey demesine fırsat vermeden bahçeye çıktım , salıncağa oturdum. Annem içeri geldi ,yanıma oturdu. (Güneş=)

=noldu bebeğim

+b-ben

Hıçkırtan ve ağlamaktan konuşamıyordum bile. Beni dizine yatırdı ,saçımı okşamaya başladı.

=şşş tamam deme sonra dersin

Demek anne sevgisi böyle bir şeydi. Yıllardır o evde gözünün içine baka baka aradığım o sevgiyi yanlarına gelmekten korktuğum insanlarda buldum. Hayat işte…

=ağla bebeğim ağla rahatlarsın , ben burdayım

Bana kes sesini odana git demedi ,ben burdayım dedi. Bunun anlamı bende çok büyük. Biliyorum. Ne kadar öyle kaldık bilmiyom ama tek hatırladığım uyandığımda kendi yatağımda olduğumdu.