YAZARDAN

AKGÜL ailesi YAMAN ailesinin evine gelmişti. Ali bey'e (yani Yıldız'ın üvey bubası) her şeyi anlatmışlardı. Oğlunu aradı Yıldız'ı alıp gelmesini istedi. Bir saat sonra Ali bey'in telefonu çaldı.(Ali bey-, Rüzgar+)

- Alo 

+Alo, Yıldız bayıldı hastaneye gidiyorum.Ayrıca kardeşimi onların eline bırakmam bunuda böyle bilesin.

- Hangi hastane mesaj at bana gelelim.

Konuşmada hastane geçince herkes oraya kilitlendi. AKGÜLLERİN aklında tek bir soru vardı. Yoksa ona bir şey mi olmuştu.

-Yıldız bayılmış şimdi hastaneye gidiyorlarmış. Hep beraber çıkalım öğrenelim artık şu işin aslını. Canımı sıkmaya başladı bu durum.

Mirza ağzının içinde “hay ben senin o canına mıçayım emi “ dedi. Her ne kadar sessizce söylese de Aybars bunu duymuş ve kardeşine uyarı amaçla dürtmüştü.

Ali bey , Rüzgar'ın ona attığı konumu Yücel beye attı. Hep beraber hastaneye gittiler. Korkuyorlardı daha kavuşamadan ona yani Yıldız' a bir şey olacak düşüncesi onları korkutuyordu.

Erten hep bir ablası olsun onu sevsin korusun kollasın isterdi onu kıskanmak isterdi.

Yılmaz ve diğerlerinden de ondan bir farkı yoktu. Yılmaz hep merak etmiştir bir ikizinin olması ne demekti. İkizinin doğumdan iki saat sonra öldüğünü öğrendiğinde henüz 3. Sınıftı ölüm ne demek bilmiyordu. Karan , ona vurmuşsundur o da seni sevmemiş sana küsüp gitmiştir demişti. Yılmazda bunu duyunca olanları annesini ağlayarak anlattı. Annesi onu zar zor öyle bir şey olmadığına ikna edebilmişti. Karan , Yılmaz’ın bebeklik arkadaşıydı. Her ne kadar küsüp barışsalarda , kavgada etseler birbirlerinden asla kopamamışlar ve hep birbirlerine destek olmuşlardır .

Kaya anne babasından sonra en çok korkan kişiydi. Onu bir kere kucağına alıp koklamıştı. Şimdiyse o kokuyu bir daha koklayamayacak diye ödü kopuyordu. Kardeşi ona bir kere bile abi diyemeyecek , onun sesini duyamayacak , onu tanımayacak diye çok korkuyordu. Aybars ve Mirza'nında ondan aşağı kalır yanı yoktu.

Güneş hanım ve Yücel bey ise kızının saçlarına hiç dokunmayacaklar, ona hiç sarılamayacaklar , onun sesini hiç duyamayacaklarlar hatta onu hiç tanımıyacaklar diye korkuyorlardı. Onlar bir kere daha evlat acısını kaldırmazlardı.Bu aileden hiç kimse bir daha aynı acıyı kaldırmazlardı. Eğer öyle bir şey olursa hepsi derin bir yara alırdı ama aldıkları kadar da onlara bu berbat şakayı yapanı yaralarlardı.