İki ip vardı; bir ucu uçurumun hemen dibinde, diğer ucu ise uçurumun aşağısında, ipi tamamen kaybetmemek için çabalıyor. öyle çok çabalıyor, öyle çok efor sarf ediyordu ki yakında uçurum aşağısında iki uç görünecekti, ipin tamamı. Her şeyin bir gücü vardı, sınırlı bir güç. Ancak şimdi o güç o kadar azalmış ki kendine hayret ediyordu. Bu savaşı kazanmak için canını vermişken şimdi uçurumun hemen dibinde diğer eşini kaybetmemek için çırpınıyordu.

Hayat insanın kendi hayatını şekillendirmesiyle oluşur, insanlar kendi hayatı kararlar verir ancak sadece kendi hayatı için mi?

Ebeveynler çocuklarının geleceği için onlara yardım eder, hayatlarına ufak dokunuş yaparak geleceğini güzelleştirir. Bunu tamamen saf bir sevgi ile yaparlar.

Ama arada kaynayan çocuklar vardır bir de, sadece doğduğu için acı çekmeye mahkûm bırakılan saf bedenler. Kaderin zaten yazılmıştı, senin yönlendirmeni bekleyen dakikalar vardı sadece, ama bunu ipler elindeyken yapmak daha kolay olur. Daha iki küçük çocuk, iplere tutunmak için çabalıyordu.

biri soğuk duvarlar arasında, tanımadığı insanlar içinde yabancılı hissiyle büyürken. Diğeri ise kan bağı olan insanlar arasında yabancılık çekiyordu.

Kendilerini korumak için sıkı sıkıya tuttukları ipler birden uçup gitti, uçurumun aşağısında sallanan beden yere çakıldı. Büyük bir acı hissetmek yerine sadece rahatladı. Geriye kalan ise yorgun gözlerle uçurumun dibinden izledi. Gücü tükenmişti, veya o öyle sanıyordu.

Herşey bir gün yeniden başlayacaktı ve iki uç tekrar birleştiğinde ortaya çıkan güç bu sefer eskisinden de güçlü olacaktı. Kaderleri birlikte yazılmış iki insan bu sefer bir halata tutunacak ve kaybedilen zamanların acısını çıkartacak, onları bu hale getiren insanlardan intikamını alacaktı.

merhaba! Buraya kadar okuduğunuz için sizlere teşekkür ederim ve umarım giriş bölümünü beğenmişsizdir. Bu kitap ile yeni başlangıçlar yapmayacağımızı söylemek isterim çünkü bu kitabı aslında daha önce wattpadta yayınladım ve gerçekten çok güzel bir kitleye ulaştım. Burada küçükte olsa kendime yer edinmeye çalışıyorum. Okurlarımla sohbet etmeyi, satır aralarında buluşmayı o karar çok özledim ki...

Üzgünüm ama giriş bölümünden sınır koymak zorundayım çünkü çizgiyi şimdi çekmezsem daha sonra işler kontrolünden çıkıyor. Ama merak etmeyin sizi asla zorlamayacağım.

oy; 5 yorum; 10 ileride bu sınır elbette artacak ama şimdilik bu kadarla sınırlı kalmak en iyisi.

görüşürüz🫧✨