4. Bölüm Açlık

"Acıktım ben." Alisa kafasını Berk'e yaslamış hıçkırarak ağlıyor. Berk ise kızın saçıyla oynayıp teselli ediyordu.

"Ağlama tamam."

"Alisa haklı bende açım." Bu seferde Murat konuştu. O an hoparlörden bir anons sesi geldi.

"Merhaba piyonlarım demek çok acıktınız ve yiyecek bir şeyiniz kalmadı. O zaman bir oyun oynayalım."Ve aniden kapının önünde on adet kibrit atıldı bir poşetin içinde.

"Sizle kısa çöpü çeken kaybeder oynayalım ve kaybeden size peşinde bir suikastçı ya rağmen kantine gidip yiyecek getirsin. Ama suikastçı kantinin olduğu kata giremeyecek. Unutmayın suikastçı bulursa öldürür."

Ben bu sesi biyerden hatırlıyorum ama nereden?

O an sınıf ölüm sessizliği ile büründü.

"Hadi yapalım."

"Bu kadar mı yani? Öleceğimiz bir oyun ve bu kadar mı?"

"Yapacak birşey yok."

Herkes poşetten bir kibrit aldı ve kısa olana bakınmaya başladık.

"Benim uzun!"

"Benimde."

"Ben kurtuldum."

"Yaşasın biraz daha ömrüm var!"

Bir anda gözüm birisine kaydı. Berk çok üzgündü

"Berk, yoksa sana mı-...

"Evet."

"Hayır!" Dedi Alisa bağırarak. Ağlamaya başladı adeta küçük bir çocuk gibi.

"Sakin ol ben ölmeyeceğim bugün karnınız doyacak."Dedi ve açılan kapıdan çıktı.

(Sadece böyle zamanlarda kapı açılıyor yoksa kilitli)

Ben Alisa'nın başında Merve ile teselli ederken Murat duvarı tekmelemeye başladı. Mert ise sadece onu izliyordu sanki içi hüzün dolu idi.

"A-açın kapıyı geliyor!"

Duyduğumuz ses ile hemen kapıyı açtık ve Berk'in ilk önce kendisine sonra elindeki poşete baktık. Ona birşey olmamıştı.

"Yaşıyorsun?"

"Evet sen ne bekliyordun?"

Alisa Berk'in boynuna atladı ve sarıldılar doyasıyaca.