5.Bölüm
Şimdi nasıl çıkacaktım lavabodan? İşte, belasız yaşadığım gün yok; ne mutlu bana! Of, vallahi ne yapacağım? Kuzenim aklıma parlak bir fikir geldi. Kuzenim yani, abartığımı düşünmeyin çünkü çocuğa gözükmek istemiyorum. Hemen Nehir’i aradım.

Nehir: “Ne oldu? Derse gireceğim, neden arıyorsun kız?”
İrem: “Yardımına ihtiyacım var.”
Nehir: “Yine ne halt yedin?”
İrem: “İstek attığım çocuk bu okulda ve biraz konuştuk.”
Nehir: “Ne?”
İrem: “Hemen tuvalete gel!”

Nehir yüzüme kapatmıştı. Hep böyle yapardı ama kurtarıcılarımdan biriydi. Net, beni kurtardıktan sonra kendi benim yerime mutlu olacaktı.

Nehir’den
Koşarak lavaboya gittim. Yere çömelmiş, beni bekleyen İrem’i gördüm ve yanına gittim. Beni gördüğü gibi ayağa kalktı.

“Bak, şimdi ne yapacaksın biliyor musun? Çocuğa daha çok yaklaşacaksın,” dedim.
“Ne? Nasıl yapacakmışım onu?” dedi.
“Eee, orası sana kalmış,” dedim ve gittim.

İrem’den
Ufak bir küfür savurduktan sonra zil çalmıştı. Derin bir iç çekerek lavabo kapısını açtım. Kendime sordum, “En fazla ne olabilir ki?” Bu cümleyi bir yerden hatırlıyordum ama nereden? Yavaş ama titreyen ayaklarımla yürümeye devam ettim ki… düştüm, ama birisinin kollarına.