Gözümü adamın bacağından çekip Arsene çevirdim, yüzü ifadesiz öylece iki eserinin ortasında duruyordu. Sonra kendine gelmiş gibi silkelendi, önce katladığı kollarını indirdi sonra dağılmış olan salonda bir şeyi arıyor gibi göründü. Muhtemelen kravatını arıyordu. Bir süre dağınıklığın içinden onu aradı ve bacağını kırdığı adamın altından çekip çıkardı. Kravat kanlıydı ama buna rağmen Arsen sanki tertemizmiş gibi taktı. Sanki az önce olanlar hiç olmamış, eli yüzü kan içinde değilmiş gibi bunları yapması hayret ediciydi. Ona odaklanmışken bir ses kulağıma ilişti.

“Ah ben de ne zaman ortaya çıkacak diyordum.”

Oflayarak koltuğun yanındaki masanın yanına geçtim, çiçek dolu vazoyu masanın üzerinden kaldırdım. O sırada üçüncü maskelinin elinde bıçağıyla salona dalması bir oldu. Hızlıca vazonun içindeki suyu yere döktüm aynı anda ayağımda masayı ileriye doğru ittim. Suyun sağladığı kayganlıkla hızla ilerleyen masa maskeli adamla buluşana kadar ilerledi. Adam aniden önüne çıkan masaya takılıp yere düştü ve tam kalkacakken başında belirdim.

“İyi uykular tatlım”

Elimdeki vazo birden elimden kaydı ve adamın kafasında parçalandı. Halbuki çok sıkı sıkıya tutuyordum o vazoyu.

“Aklını kullanınca böyle dövüşlü şovlara gerek kalmadan tehlikeyi saniyeler içinde ortadan kaldırabiliyorsun.”