Selam benimkiler vote verin ve hemen başlayın ❤️

Multimedya: Lilith (Karya)

Keyifli okumalar!

^•^

Yosun yeşili gözler. İçinde nedensizce huzur hissettiğim o gözler şuan beni korkutuyordu.

Samael'in adını bile bilmediğim kardeşi tam karşımda duruyordu. Gözleri gözlerime kilitlenmişti. Başını sağa yatırdı. Öne doğru bir kaç adım daha attı. Elini havaya kaldırınca refleks olarak gözlerimi kapadım. O tokadın yüzüme inmesini beklerken bir ses duydum. Hayır tokat sesi kesinlikle değildi.

Bir kahkaha sesiydi. Şaşkınlıkla gözlerimi araladım. Samael'in abisi karşımda resmen kahkahalarla gülüyordu. Elini aşağı indirip karnını tuttu. Daha sonra yüzümü işaret edip "şu haline bak böcek nasılda titriyorsun." Dedi.

Benimle dalga geçiyordu resmen. Ben burada korkudan ölecekken o gülüyordu.

"Ah seni küçük böcek. Senin gibi zararsız bir küçüğe şiddet uygulayacağımı da nereden çıkardın?"

Ben bu adamı öldürürdüm. Cidden bu nasıl bir manyaklıktır? Hem beni korkutuyor hemde şiddet uygulayacağımı nereden çıkardın diyordu. Bu adam deliydi aksini kimse iddia edemezdi.

"Sen benimle dalga mı geçiyorsun?"

Dişlerim arasından sorduğum soruya karşın yeniden güldü. Tanrım gülmesi bile sinirlerimi bozuyordu.

"Ne demişler iti öldürme korkut. Benim yaptığım da bu. Ne kadar korkarsan benden benim o kadar işime yararsın."

Sözlerine karşın gözlerimi devirdim. Bu adamla daha fazla konuşmak istemiyordum.

"Burada fareler var ben burada kalamam üstelik benim hiçbir suçum yok suçsuz yere beni buraya tıkıyorsun."

Üstün körü bakışlarını üstümde gezdirdi. Dilini alt dudağında gezdirdikten sonra "böcekler minik olur küçücük yaratıklardır. Ama insanları rahatsız ederler sende tıpkı bir böcek gibisin miniksin ama rahatsız edicisin." Dedi.

Bu adama bu kadar sessiz kalmak yeterde artardı. Ne sanıyordu beni? Güçsüz, zayıf biri mi? Avcunu yalardı.

Bir kaç adım atıp tam karşısına geçtim. Gözlerimi, gözlerine sabitledim.

"Böcekler ne kadar küçük olsalarda bazı türleri oldukça zehirlidir ve öldürücü olabilir. Ve bana böcek dediğine göre küçük olmamadan ziyade zehirli olduğumu düşünmendendir. Ve ben emin olabilirsin ki zehirliyimdir. Öyle zehirliyim ki seni öldürebilecek kadar."

Uzun konuşmam sonrasında tek kaşı havaya kalktı. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Dikkat ette zehirli böcek ayağımın altında kalma. Kalırsan asıl ölen sen olursun."

Meydan okurcasına bende kaşlarımı havaya kaldırdım.

"Sen beni ayağınla ezene kadar çoktan seni ısırmış olurum bu yüzden kendi bölgende kalsan iyi edersin. Ne sen bana karış ne ben sana. Samael gelene kadar birbirimizden uzak duralım."

Dudakları iki yana kıvrılırken bana üstten bir bakış attı.

"Pekala böcek ben kendi bölgem de sende kendi bölgende kalacaksın ama bu demek değil ki küçük böceğimle ara sıra oynamayacağım ayağını denk al böcek her an üstüne basmak için bekliyor olacağım."

Dudaklarımdan bir "hah" nidası döküldükten sonra karanlık bodrumdan çıktım. Bu adamla hayatımın en kötü günlerini geçiriyordum. Bunun yerine Samael'in yanımda olmasını tercih ederdim.

Odama çıktıktan sonra üstüme giyecek kıyafetler ayarladım. İyi bir banyoya ihtiyacım vardı. Banyoya girip sıcak suyu ayarladım. Kıyafetlerimi çıkardıktan sonra suyun altına girip bütün uzuvlarımın rahatlamasına izin verdim.

Resmen Samael'in abisi yüzünden bütün ruh halim berbat bir hâl almıştı. Ruh halimi körelttiği gibi bedenimi de köreltmişti.

Saçlarımı köpürtüp iyice yıkadıktan sonra vücudumu da yıkadım. İşim bittikten sonra kurulanıp üstümü giydim. Saçlarımı kurutma makinası ile kurutup yukarıdan topladım. Bakışlarım kurutma makinasına kayınca aklıma Samael'in saçlarımı kurutması geldi. Lanet olsun onu mu özlemiştim? Bu berbat bir histi. Onu özlemiş olamam sadece alışmıştım. Alıştığım için yokluğu boşluk hissi oluşturuyordu. Yokluğuna alıştıktan sonra tamamen çıkacaktı aklımdan.

Odadan çıktım. O adamdan kaçacak değildim bu yüzden salona girip televizyonu açtım. Kanallarda bir kaç dakika gezindikten sonra Harry Potter'ı görmem ile durup onu izlemeye başladım.

Harry Potter en sevdiğim fantastik kitabıydı. Filmi yetersiz kalsa da yine de güzeldi.

"Harry Potter mı? Kaç yaşındasın sen 9 mu? "

Yine gelmişti başımın belası ona bakmadan filmi izlemeye devam ettim.

"Sende slytherin tipi var. Onlar gibi kurnaz ve sinsisin."

Ben ne kadar onunla uğraşmasam da adam bir o kadar benimle uğraşıyordu.

"Sanırım 9 yaşındasın bildiğine göre."

Elbette sadece çocuk kitabı olduğunu düşünmüyordum sadece onu kendi silahı ile vuruyordum.

"9 yaşımda okumuştum."

'9 yaşımda okumuştum' içimden ne kadar ağzını eğsemde şuan için dışarıya vuramıyordum bu manyağın ne yapacağı belli olmazdı.

"Sende de Gryffindor tipi var onlar gibi cesaretli olabilirsin bana böyle davrandığına göre."

Yaptığım imayı anlayıp anlamadığını bilmiyordum. Bana zarar verirse Samael'in ona zarar vereceğini kast etmiştim.

"Değiştir şunu ben bunu izlemem."

Konuşmamı umursamadan yanıma oturdu. Televizyonda olan bakışlarını bana çevirip başıyla televizyonu işaret etti. Kanalı değiştirmemi istiyordu ama değiştirmeyecektim bu yüzden başımı iki yana salladım.

"Değiştirmeyecek misin?"

Tek kaşını kaldırıp sorduğu soruya karşın başımı iki yana salladım.

"Ver şu kumandayı."

Elime uzanıp almaya çalıştığı kumandaya karşın elimi geriye çektim. Bunu yapmam ile üstüme biraz daha yüklenip ileriye uzandı. Koltukta yatar bir haldeydim ve o da üstümdeydi. Kumandayı sürekli oynattığım için alamıyordu.

Bir elimle onu itip bir elimle kumandayı saklamaya çalışıyordum. Fakat o daha fazla dayanamamış olacak ki kollarımı başımın üstünde sabitledi. Bunu yapması ile yüzlerimiz birbirine yakın bir hâl aldı.

Yosun yeşili gözleri sadece bir anlığına bana Samael'i anımsattı. Sadece bir saliseydi. Samael'i bu kadar özlemem sadece alışkanlık olamazdı değil mi?

Elimden kumandayı alıp üstümden kalktı. Kanalları gezmeye başladığında yüzümü buruşturdum. Onunla bu yarışa girmeyi es geçip adını sordum.

"Adın ne? Söyle artık şu adını."

Huysuzca söylendiğimde beni hiç umursamadan televizyona bakmaya devam etti. Bakışlarım sırtına kaydığında kamburu karşıladı beni. Omuzları öne düşük oturuyordu. Parmaklarında ki yüzüklere kaydı bakışlarım. Siyah yüzükleri işaret ve orta parmağın da takılıydı. Aslında güzel duruyordu.

Otururken sürekli ayaklarını sallıyordu. Hiç mi ağrımıyordu ayakları?

Bakışlarımı üstünden alıp ekrana çevirdim. Hızlı ve öfkeliyi açmıştı. Bu seriyi sevdiğim için sessiz sessiz izlemeye başladım.

"Aksiyon filmlerini sever misin?"

Konuşması üzerine ona baktım. O ise hâlâ ekrana bakıyordu.

"Sen bana adını söyle bende sana sevip sevmediğimi söyleyim."

Bakışlarımı ondan alıp ekrana baktım yeniden. Arabalar hızla yarışıyordu. Açıkçası onlara özenmiştim. Böyle bir yarışın içinde olmak heyecan verici olabilirdi.

"Adımı ne yapacaksın?"

Bu adam ciddi miydi? Bir insanın adıyla ne yapılırdı ki?

"Hani iletişim için insanlar birbirlerine ismi ile seslenir ya o yüzden soruyorum."

Açıklama yaptığım da beğenmemiş olacak ki burnunu kıvırdı.

"E ben senin adını biliyorum da ne oldu? İletişim için yeterli kaldı mı?"

Bu adam sinir bozucuydu. Gerçekten adını neden söylemiyordu ki?

"O zaman bende sana isim takarım."

Umursamazca omuzlarını silkti. Bakışlarımı onda gezdirdim. Ona yakışan bir isim olmalıydı. Ara sıra sinirleniyor ara sıra sönüyordu. Sinirlenmesi saman alevi gibiydi bir anda sönüyordu. Alev... Ateş.

"Senin lakabın Ateş olsun."

Tek kaşını kaldırıp bana baktı. Neden bunu koyduğumu anlamaya çalışıyor gibiydi.

"Ateş gibisin aynı yanıyorsun ama aniden sönmeye de hazırsın sadece bir su damlası sönmeni sağlayabilir."

Merakını giderdiğimde hafifçe güldü. Adamın gülmesi bile insanın sinirini bozabilirdi.

"Dikkat et o ateş seni yakmasın böcek."

"Dikkat et o ateş, böceği yakmadan onu ısırmasın ateş."

^•^

Bölüm sonu benimkiler umarım beğenmişsinizdir. 😽

Beğendiyseniz vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Emeklerimin karşılığı olarak lütfen es geçmeyin.

Peki bölüm hakkında ki düşünceleriniz neler?

Sosyal medya hesaplarım üzerinden beni takip etmeyi unutmayın spoiler paylaşıyorum. 💖

Instagram: Ayrin.im

Twetter: Ayriniim

Çizgi.studio: Ayrin

Wattpad yardımcı: Ayrinhikayeleri

Gülücükler ve öpücükler ile...