Vücudumda hissettiğim acıyla gözlerimi araladım. Etrafımda dizilmiş binlerce siyah elbiseli kadın vardı. Hepsi aynı şeyi bir melodi ile söylüyordu.
"Vega venit,
Iterum nascitur.
Vega nescit,
Sed docetur venire.
Vega surgit,
Rubiginei insaniunt.
Vega intellegit,
Una vis est ipsa.
Vega venit ad malos vincendos."
Gerici melodi ve sözler kulaklarıma doluyor ve aklımı kaybetmemi sağlıyordu. Saçlarımı çekiştirmeye başladım. Çektikçe beyaz teller ellerime doluyordu, gittikçe artıyordu. Yavaş yavaş ayaklanmaya başladım. Üstümdeki beyaz elbise ayaklarıma dolaşıyordu ve kaçmamı engelliyordu. Umursamadım arkama bakmadan koşmaya başladım. Hala beynimde yankılanan melodiden kurtulamamıştım. Koşmaktan bacaklarım ağrımaya başlamıştı ama ben daha neye koştuğumu çözemiyordum.
Karşımda 3 heykel belirdi. Birinci heykelin etrafında gezegenler dolaşıyordu. İkinci heykelin etrafında ise sayılar ve üçgenler uçuyordu. Üçüncü heykel ise çatlamış ve kararmıştı. Etrafında siyah bi sis geziniyordu. Heykelden gözlerimi alamadım. Heykel birden ikiye ayrıldı ve siyah sis yavaşça etrafımda uçmaya başladı. Yanımda boynuzlu bi kadın belirdi. Birşey ler söylüyordu ama anlayamıyorum.
"A fato tuo effugere non potes, parva Vega."
