12/11/1019

Yine karşımdaydı yüzünü görmeye bile katlanamadığım adam. Bu hayatı ailem için yaşıyordum.

Ve en çok acıtan şey de o adamın artık benim babam olarak geçmesi. Evet üvey babam hayatımı mahvetti.

Hayır benim hayatım okul, ders çalışmak ve uyumak gibi şeyler değildi. Hayat kavramı benim için aile demekti.

Ve bu adam annemi ve babamı elimden almıştı. Bu hayatı ailem için yaşıyordum demiştim. Şu an beni hayatta tutan tek şey küçük kız kardeşimdi.

Ve bu adam iki kız çocuğunun hayatını karartmaktan çok memnun.

Kız kardeşim benim gibi yaşamamalı dedikçe, kız kardeşim gittikçe kötüleşiyor.

Kendimden bahsetmiyorum. Çünkü aileme son sözüm buydu. Her ne olursa olsun kız kardeşimi korumaktı.

Her ne kadar taciz ve dayaklardan kurtulsada açlıktan ve hastalıktan kurtulamıyor. Diyerlerini söylemiyorum bile.

Onu güzel yetiştireceğim bu yüzden kendimden vazgeçebilirim. Ama açlık ve hastalık için bir şey yapamıyorum.

Şuan kardeşimi bir tehlikeden kurtardım. O yatakta ne kadar rahat uyuyorsa o kadar rahat uyuması ve o adam ondaki uzak dursun diye ne yapmadım.

Bu an o anlardan biri. Sanırım kardeşim daha iyi olsun diye sanırım üstüme kızgın demirle gelen adama katlanabilirim.

İçimden son dedim. Bu son çünkü paramı yeterince biriktirdim. Nasıl yapabildim bilmiyorum ama gizli bir iş sayesinde çok param var.

Ve bu parayla kardeşimle bizi yaşatabilirdim.

Yaşadığım acıyla bir anda sırtım dikleşti ve ağzımdan kardeşimin duymaması için küçük bir inilti çıktı.

Arkamdaki adam daha çok sinirlendi. mutfaktan bıçakları aldı ve yanık yerlere sokmaya başladı. Çok katlanılmaz bir acıydı.

Ağlayamıyordum. Sadece küçük bir inilti bıraktıyordum.

Bu bir süre tekrarlandı. Artık sırtımı hissetmiyorum.

Yaptığı şeyi bıraktı ve eğilip kulağıma bir şeyler fısıldadı. Söyledikleriyle kahkaha patlattım.

Gülmemem gerekiyordu. Bana annem ve babandan sonra kardeşimin sırada olduğunu söyledi.

O zamanlar inanmadım. Çünkü korkağın tekiydi. Ve ben o parayla kardeşimi bile korurdum.

Bu para öyle 1 yıllık bir emek değildi. 10 yıldır aynı yerde çalışıyordum. Ve paramızda hiç harcamadım.

O yüzden kahkaham dahada büyüdü. Ağzımdaki kanlar boynuma doğru akarken

"Eğer bunu yaparsan ki yapamazsın 10 yılın acısını bütün sülalenden çıkarırım"

Cümlelerin başında kıkırdarken cümlenin sonunda bütün evi inletecek bir kahkaha atmıştım.

Lanet herif daha çok sinirlenip boğazımı sıkarken daha çok kahkaha attıracak cümle söyledi.

"Zamanı geldiğinde göreceksin kardeşim en acılı şekilde ölecek"

Hala boğazımı sıkarken daha sık kıkırdamaya başladım. Bu cümleyi söylerken o çirkin gülümsemesiyle ceketini alıp evden çıktı.

O gün sırtımdaki acıları her fiziksel ve psikolojik acıyı umursamadan gülümseyerek kardeşimi alıp evden çıktım.

İleride olacakları bilmeden...