"Aşk bir sevgi dilidir, birbirini anlama sanatıdır aşk... Herkese göre değişir ve herkesin kavramına göre farklılıklar gösterir. Sizce aşk nasıl birşey?"

Okuduğum kitabı kenara bırakıp düşünmeye başladım. Bence aşk nasıl birşey? Ya da aşk var mı? Sanırım en duygusuz insana aşk var mı demek çok saçma oluyordu. Eğer o günleri-kara günleri- aklıma getirmesem belki bende aşık olurdum. Olamaz mı? Aşk sadece tozpembe masallarda yaşayan insanlara mı geliyordu? Ya da tozpembeliği üstüne çekenlere geliyordur kim bilir...

Kahvemden bir yudum alıp balkonuma doğru adım attım. Balkonda ay ve yıldızları seyredip bir yandan da kahvemi içiyordum. Kahveyi çok sevdiğimden değil de geceleri uyanık kalmak için içiyordum. O yaşanılanlardan sonra bünyeme uyumayı yasaklıyordum. Her an başıma birşey gelebilirdi değil mi?

Keşke anne ve babam şuan burada olsalardı, keşke o gün onlara gitme deseydim. Beni keşkelerim hiçbir zaman iyi ki ile sonuçlanmıyordu.

Bu yanlız yaşadığım annemlerin evinde hayatımı idame ettirmeye çalışıyordum ve bunun için bir çok işte çalışıyordum. Evimi satmamı söyleyenler oldu fakat ben yapamadım, bu anılara ve bu yaşanmışlıklara veda edemezdim. Burası onlardan bana kalan tek yadigardı.

Genelde geceleri uyumayıp sabah iş başından sonra veya öğle araları gibi uyuyordum. O zaman yanımda birileri oluyordu ve bana zarar gelmeyeceğini biliyordum.

Galiba ben hayatın seçtiği o şansız insanlardan biriydim.

***

Saat sabahın altı sularıydı ve ben hiç uyumamıştım. Bu gün yeni bir iş bakacaktım çünkü dün sabah benim yerime üniversite de okuyan bir kızı benim olduğum konuma almışlardı. Tabii ki bende işsiz kalmıştım. Aslında matematiği severdim hatta ders verdiğim öğrenciler vardı fakat hafta sonu hariç diğer zamanlarda da çalışabileceğim. Makul bir iş bulmam lazımdı.

Saçlarımı taradım, hafif makyaj yaptım. Çantamı ve montumu alıp çıktım. Yolda yürürke nerede iş bulabilirim diye düşünmeye başladım. En iyisi inetrentten araştırmaktı. Travmaya bindiğimde etrafa göz gezdirdim oturabileceğim bir yer var mı diye ve yer buldum. İnternet sitelerine girdim fakat çoğu kişi üniversite okuyan veya üniversite mezunu arıyordu. Ben on dokuz yaşında üniversite okuyamayan o kız olduğum için çoğu işten şimdiden red yemiş gibi oldum.

Aslında girdiğim işlerde beni tebrik ederlerdi, işimi özenle yaptığım için fakat olmayınca da olmuyordu.

Sahile gelmiştim ve kendime bir çay ile bir simit alıp bankalrın birinde oturuyordum. Ve telefondan iş yeri bakmaya devam ediyordum. Lakin olumlu bir sonuç alamıyordum.

Son bir kez farklı bir sitede iş ilanlarına göz gezdirdim fakat burada da bulamayacağımı düşündüğümden boş boş gözler ile ekrana bakıyordum.

"Yatılı, izin kullanmayacak çalışan aşçı aranıyor. Deneyime gerek yok! Acil!"

Numarayı ara.

Evet! Sonunda bir ilan bulmuştum ve ilanın başlığında deneyime gerek yok deniyordu. Tek sorun izin kullanmayacak ve anladığım üzere daimi bir aşçı arıyorlardı.

Olsun kabulumdu. Çünkü paraya çok ihtiyacım vardı. Annemlerin eskiden kalan borçlarını hala ben ödüyordum.

Ve numarayı araya bastım.

Bismillah.

Ballar instagram hesabım @iesmaozer takip etmeyi unutmayın💌