Merhaba, ben Büge bir zamanlar ise Büge Aksoy'dum kendinden emin ve asla kendinde ödün vermeyen birisiydim. Yani en azında bir zamanlar öyleydim...

12 Haziran 20:37

Bütün gün mırıldandığım şarkı ve yine aynı yerdeydim, balkonumda gün batımı eşliğinde şarkı dinliyordum. Bütün gün aklımdan çıkmamıştı işten erken çıkmtığımdan beri hâlâ o şarkıyı dinliyordum.
Güneşin koyu sarılığından gözlerimi alamazken şarkının sözleri beni derin bir düşüncenin içine çekmişti.

Keşke diyorum. Keşke bana bu şarkıyı dinlettirmeseydin bizi bu hâle getirmeseydin, belki o zaman birbirine yabancı iki insan değilde birbirini tamamlayan iki insan olur hatta bir insan olurduk...

Hayatımı hep keşkeler ve belkilerle geçirdim, çünkü keşklere ve belkiler hiçbir zaman peşimizi bırakmaz.

Gözlerimi kapattım ve şarkının nakaratını mırıldanmaya başladım.

"İçimde aşk var yüzümde kin. Yüreğine sor bu da kim?
Her sabah baktığın aynadaki bana deliriyor hâlâ..."

Gözlerimi açtığımda güneş çoktan batmış yerini ay'a bırakmıştı. Güneş sancılı bir şekilde batmış ay ise sancılı bir şekilde doğmuştu sabah ise tam tersi olacaktı.

Ay aslında doğmak istemiyordu çünkü her gece her evresinde yıldızların intiharına şahitlik ediyordu ki tek ölen yıldızlar değil ay'da günden güne acı çekerek evresini değiştiriyordu.

Aynı ben değil mi sevgili geçmişim, aynı senin gidişinde acı çekerek her ay değişen duygu değişikliğim gibi değil mi?

Keşke gitmeseydin ya da gitmene izin vermeseydim o gün o sözleri sana söylemeseydim ve seni hayatımdan çıkarmasaydım ama sen benim hayatımdan çoktan çıkmıştın.

Gözlerim yeniden gökyüzüyle buluşunca şaşırmıştım, çünkü ay'da yıldızlarda tüm varlığıyla parıldıyorlardı.

Her şeye inat elmas gibi parıldıyorlardı...

Balkon da bir kaç dakika daha oturduktan sonra mutfağa geçip sade türk kahvesi yapmaya başladım o an gözlerim doldu.

"Eskiden olsa o kahve bal gibi olurdu değil mi babaannem?"

Babaannem vefat edeli neredeyse 2 yılı aşmıştı bir kıskançlık uğruna bütün hayatım altüst olmuştu.

Değmiş miydi? Ailemizi dağıtmak uğruna değmiş miydi?

Hemen gözlerimi silip tekrardan balkona geçip bilgisayarımı açıp yazmaya başladım.

12.06.2024

Sevgilim;
Birbirimizden gideli 2 yıl oldu aslında ilk sen gittin sonra da geri dönmek istedin ve bu seferde ben seni hayatımda istemedim aslında istemiştim ama bilmiyorum o an ne olduysa seni hayatıma almama kararı almıştım. Birbirimizi her gün görüyoruz ama bir kelime bile edemiyoruz. Bu dünya tek bize adil olmadı... Herkese istediğini veren bu acımasız dünya bir tek bizi bize geri vermedi. Ama bazen ne kadar çabalarsan çabala olmuyorsa olduramazsın bunu bana sen öğrettin sevgili geçmişim.
Seni merak etsem edemem, sana senden önce ulaşmak istesem ulaşamam, unutmak istesem unutamam, vazgeçmek istesem vazgeçemem... Bana ne yaptın bilmiyorum ama senden ölsem de vazgeçemiyorum neden bilmiyorum yani neden benim için bu kadar önemlisin onu da bilmiyorum belki de çocuktum ve seni kafamda takıntılı bir hâle getirdim ve senden bu yüzden vazgeçemiyorum ama niye hâlâ devam ediyor bu takıntı?
Belki de seni kafamın içinde kahramanlaştırdım ve senden bu yüzden vazgeçemiyorum ve en büyük kötülüğü de her zaman ki gibi yine kendime yapıyorum. Giray, sevgili geçmişim ben artık kendimi bataklığın en derinine gömmek istemiyorum...

•Aslında kitabı Wattpad'de yazıyordum ki Wattpad kapandı ve uzun bir süre kitap öyle yarım yamalak kaldı dedim ki İrem hadi baştan ve en doğru şekliyle yazalım. Kısaca kitapta bazı yerleri değiştirme kararı aldım Wattpad'de okuyan varsa giriş'in böyle olmadığını çok iyi bilir...Kii kitabın adını bile değiştirdim)

•Giriş kısa ama diğer bölümler uzun olcak bundan hiç şüpheniz olmasın:)

•Umarım beğenirsiniz.

•İyi okumalar dilerim veee oylamayı unutmayın öpüldünüzzz:)