Hayatta herkes kötü günler geçirir ama benim yaşadıklarım ...

Herkesin kaderine bağlı olarak hayatı değişir ama benim hayatım bir gün için değişti, peki neden?

Notu okur okumaz herkes birbirine baktı. Bottan anladığımız kadarıyla yanlız gezmememiz gerekiyordu. Sınıfa yavaş yavaş gelmeye başlıyorlardı. Kağıdı cebime koyup derslere odaklanmaya çalıştım. Korku dolu bir günden sonra, çıkışta annelerimizi arayp karakola gideceğimizi söyledik. Beraber karakola gittik ve girer girmez koridorda Berk komiseri gördük arkasından koştuk ama yetişemedik çoktan sorgu odasına girmişti. Arkamızdan bir polis bize seslendi ;

"Yardımcı olabilir miyim?" arkamızı döndük ve adamın suratına bakıp söze girdim;

"Berk komisere gelmiştik " cümlemi bitirir bitirmez adam cevap verdi;

"Berk komiser şuan sorguda yaklaşık onbeş dakika beklemeniz gerekecek, eğer bir ihtiyacınız olursa ben Murat komiser hemen karşıdaki masada olacağım" teşekkür edercesine başımızı sallayıp boş olan koltuklara oturduk.

Yirmi dakikanın sonunda Berk komiser çıktı ve karşısında bizi görünce şaşırdı, bizi odasına davet etti. Odaya girdiğimizde kapının hemen sağ tarafında dosyalarla dolu bir dolap, yanında ise siyah bir palto asılı askılık vardı. Karşımızda ise bir masa ve etrafına üç sandalye. Hepimiz birer sandalyeye oturduk. Komiser söze başladı.

"Evet sanırım yeni bir ipucu geldi" hepimiz onaylayarak başımızı salladık. Ben cebimden çıkardığım notu Berk komisere uzattım.

"Deniz asla yanında birileri olmadan dışarı çıkma markete olsa dahi! Belli ki bu kişinin seninle bir derdi var. Zaten bir kere çok büyük bir zarar gördün ve bir daha tekrarlanmasını istemeyiz" hepimiz aşırı derece onaylarcasına kafamızı salladık. Karakoldan beraber çıktık hepimizde aşırı derecede korku ve endişe vardı. Hepimiz evimize gitmek için ayrıldık. Eve geldiğimde annemin yaptığı yemekten biraz yedim ve odama yatağıma geçtim. Olanları gözden geçirdim kimdi bu ?

Telefonum çaldı, isim yazmıyordu ama. Telefonu açtım ;

"Deniz naber? Nasıl gidiyor?" Sesin kim olduğunu tanıyamadım ve

"Kimsiniz?" Dedim. Ardından gelen ses beni aydınlattı.

"Ben Sarp hatırladın mı?" Sarp mı? Gerçekten beni mi arıyordu ne kadar yüzsüz bir çocuktu bu.

Yapmacık bir tavırla "Evet tanıdım. İyi sen "

"Bende iyi, nasılsın diye aradım görüşürüz" hiçbirşey söylemeden kapattım telefonu.

Sarp davasına geldiğimizde ise sarp benim kuzenim. Asla beni sevmez çünkü annesi ve babası sürekli onu benimle kıyaslar ve sarp'a kötü davranırlar. Onların yaşamı bizimki kadar rahat olmadığı için beni kıskanır. Ama ben asla ona kötü davranmazdım davranmam da. Ama ne kadar yıl geçti hala beni sevmez sarp. Yani anlayacağınız o beni sevmez ben de bana kötü davrandığı için biraz sevmiyorum ama onu zorbalamaya kadar itecek nefretim yok. Biraz düşündükten sonra yatağa yatıp sıcacık yatağımda uykuya daldım.

Belki de ...

Belki de yarına uyanamayacaktık kim bilir...

Hâla bir sonraki güne uyanabiliyorken hayatımızı yaşayalım...