Büyüdükçe fazla hata yaparız ve bu hataların sonucuna katlanırız...

Peki benim hatam mutlu yaşamak ve sonucunda hak etmediğim bir ceza alıp hayatımla oynanması mıydı?

Okulda gün geçmek bilmiyordu. Derslerden hiçbirşey anlayamıyordum .Çıkışta kendimi pek iyi hissetmiyordum, arkadaşlarımla vedalaştıktan sonra evin yolunu tuttum. Eve kestirme bir ara sokak vardı oradan gidecektim çünkü gerçekten iyi hissetmiyordum. Karnım ağrıyor, midem bulanıyordu. Arkadan kalın bir ses geldi "Siyah kadar yalnız ol"...

Ve ardından kulaklarımı çınlatan bir ses...

Arkamı döndüm ve karşımda çığlık maskeli adamı gördüm önümü dönüp hızlıca koşmaya başladım ve adamın elinde bir silah vardı. Kendimi bir binanın içine attım ve kapıyı kapattım. Maskeli adam binaya doğru geliyordu. Hemen arkamdaki merdivenlerden çıkıp önüm egelen ilk dairenin ziline bastım bir yandan da kapıyı ayağımla tekmeleyerek. Kapı açıldı ve karşımda hiç beklemediğim birisi vardı. Sevinçle bağırdım:"

BERK KOMİSER!" ikimizde şaşkın şaşkın birbirimize bakarken maskeli adamın kapıyı zorlamayı bıraktığını anladım. Berk komiser olanları anlamış olacaktı ki beni evine davet etti, ben cevabımı veremeden beni içeri aldı. Beni oturma odasına yönlendirdikten sonra cama doğru koşup camdan etrafa baktı ama kimseyi görememişti. Benden neler olup bittiğini anlatmamı istedi. Herşeyi en ince ayrıntısına kadar anlattım. Berk komiser şaşkınlıkla suratıma bakıp "Yoksa silah sesi ondan mı gelmişti? Ben kurtlar vadisi izliyordum ve sesini çok fazla açtım o sırada mutfağa kahve almaya gittim kahvemi doldururken silah sesi gelince ben onu televizyondan geliyor sanmıştım" Televizyona baktım sesi kısıktı ama hâla açıktı. Eğer yanılmıyorsam Çakır'ın yaralandığı bölümü yani sanırım kırk üçüncü bölümü izliyordu. Komiserin sesi ile irkildim.

"Peki benim evimi nasıl buldun Denizcim?" onu bende bilmiyordum."

Maskeli adamdan kaçarken önüme gelen ilk binaya attım kendimi buranın sizin olduğunu bile bilmiyordum" Berk komiserin yüzünde bir gülümseme oluştu ve kafasını evet anlamında salladı. Ayağa kalkıp ceketini aldı ve "Hadi gel seni evine bırakayım, tekrar yanlız başına yürümek istemezsin sanırım" hafif kıkırdayarak oturduğum yerden doğruldum.

Aşağı indik ve arabaya bindik. Evimin önüne geldiğimizde Berk komisere teşekkür ettim ve arabadan indim. Evin kapısını çaldığımda annem kapıyı açıp üstüme doğru koştu ve korkuyla sımsıkı sarıldı. İçeri geçtiğimizde olan biten herşeyi anlattım anneme. Annem içeri babamla konuşmaya gitti ve salonun kapısını kapattı neler oluyordu?

Babam salondan çıktı ve benimle konuşmaya geldi.

"Deniz, kızım okula giderken seni biz götüreceğiz gelirkende biz getireceğiz tamam mı çünkü eğer böyle devam ederse kendini her attığın binada Berk komiser çıkmayabilir." Başımı salladım. Kendimi uykuya attım. Nede olsa bu gün fazla şey yaşamıştım.

İşte o zaman;

Ölümden korkan küçük kız ölmek için yalvardı.

Çünkü biliyordu maskeli adam onu rahat bırakmayacaktı...

Hayatta herkesin bir dönüm noktası vardır ama benim dönüm noktam U dönüşü yapıyordu...