Dost...

Sizce dost olmak kolay mıdır?

Dostum demek huzur veriyor insana öyle değil mi?

Dostum için ölürüm ben ölecek bir dost bulabilirsem eğer...

Çok güzel bir Nisan ayı idi. Eğer yanılmıyorsam ayın yirmiyedisiydi.

Üç katlı bir binanın ikinci katında oturuyordum ismim İkra'ydı ve altı yaşındaydım.

Evde çok canım sıkıldığı için bahçeye inmeye karar vermiştim. Binanın önünde kendimce eğlenmeye çalışıyordum. Binanın kapısının önüne bir araba durdu, içinden birkaç adam çıkıp hemen sonra arkalarından gelen kamyonun içindeki eşyaları indirmeye başladılar ve o zaman anladım binamıza yeni birileri tanınıyordu. Çok mutluydum ve çok meraklıydım.

Acaba benimle yaşıt bir arkadaş var mıydı?

Aklımdan bir sürü soru yazarken karşımda galiba benimle yaşıt bir kız ve yanında elinde bir çanta dolusu peluş oyuncak olan, uzun boylu bir adam vardı. Gözüm adamın elindeki oyuncaklara takıldı. Çok tatlı ve pofidik duruyorlardı. Yeni arkadaş ve babası yanımdan geçerken kalbim duracak gibiydi. Bir an önce tanışmak istiyordum. İstemsizce eve gittim merakımı içime attım.

Eve girmemle kendimi yatağıma atmam bir oldu çünkü bir an önce yarın olmasını istyordum. Yatağımda kendi kendime oyalanırken uykuya dalmıştım.

Sabah olduğunda zaman hiç geçmiyor gibiydi, annem markete gitmişti bende onu balkonda bekliyordum. Kapı çaldı ince ve kibar sesimle

"kim o?" dedim. Gelen annemdi. Oysaki çok heyecanlanmıştım yeni arkadaş beni çağırmak için geldi diye. Evde sıkılarak gün batımına kadar oturdum, annem ile balkonda oturmaya karar verdik. Anneme birkaç soru sormaya başladım;

"Anne yeni gelen arkadaşın adı neymiş?"

"Anne peki neden dışarı çıkmıyor?"

son defa Anne demeye kalmadan annemin balkondan birine seslendiğini duydum;

"Esra , benimki durmuyor aşağı geliyim de tanışsınlar olur mu?" ardından ince bir ses geldi "tamam tabiki" annem bana ceketimi ve ayakkabımı giydirdi . Annemin önünden heyecanlı bir şekilde merdivenleri indim. Görmüştüm , evet evet o kız ve annesi Esra teyze. Onlar da marketten geliyorlardı sanırım, Esra teyzenin elind ebir market poşeti vardı ve kızın boynunda pembe bir beslembe çantası...

İşte o an gelmişti ve heyecandan ölecektim.

Hafif kısık ama heyecanlı sesim ile ;

"Merhaba ben İkra tanışalım mı ?"

Evet o an o kızın hayatımdaki en değerli kişilerden biri olacağını bilmiyordum.

Evet o an o kızın hayatımın en iyi ve en güzel dostum olacağını bilmiyordum..

İşte bizim laotang'ımız böyle başlıyordu...