İnsan her gün bir maske takardı ve bu maskeleri genellikle mutlu görünmek için takarlardı. Şu an etrafıma baktığımda o maskeleri takan bir çok insanı görüyordum. Ya mutluydular ya da öyle davranıyorlardı.

Benim o tür maskeleri takmaya ihtiyacım yoktu. Çünkü mutlu gibi görünmek isteyeceğim insanlar yoktu.

Yanıma birisinin oturduğunu hissetmemle düşüncelerim dağıldı ve bakışlarım yanımda ki adamı buldu. Yaklaşık otuz veya kırklı yaşlarında gür siyah ve beyaz karşımı olan saçları sol kaşında derin bir çizik vardı bakışlarım kehribar gözlerine kaydı ardından sivri yüz hatlarına. Bu yaşına rağmen sağlam bir vücuda sahipti. Ama bakışları onun oldukça yorgun olduğunu gösteriyordu.

“Yonca alaca” dedi yanımda oturan adam sesi kalın ve netti. Gözlerimi kıstım ve ona bakmaya devam ettim adımı nerden biliyordu? Bu soru dudaklarımın arasından dökülü verdi.

“Adımı nerden biliyorsunuz?” dedim adam bakışları parktaki çocuklardan çekti ve kafasını çevirerek kehribarlarını bana dikti

“Senin hakkında bir çok şey bilmiyorum” diyince boğazımda bir kıkırdama oluştu o kıkırtı dudaklarımın arasından küçük bir kahkaha olarak döküldü. Parktakilerini bir kaçı bana baktı ama bunu pek umurumda değildi karşımda ki bir ayağı çukurda olan adam benim hakkımda bir çok şey bildiğini iddia ediyordu. Kahkaham kesildiğinde dik dik ona baktım

“Benim hakkımda ne bilebilirsiniz ki?” dedim alaycı bir ses tonu ile adamın yüzünde alaycı bir gülümseme oluştu sırtını banka yasladı. Ardından cebinden bir paket sigara çıkardı içinden iki tane sigara aldı birini dudaklarının arasına yerleştirdi diğerini ise elinde tuttu paketi cebine koydu. Ve bir çakmak çıkarıp sigaranın ucunu alevlendirdi. Her hareketini dikkatle izliyordum bu adam deliydi her halde ilk önce benim hakkımda bir şeyler bildiğini söylüyordu şimdi oturmuş keyif çatıyordu. Adam çakmağı cebine koydu

“Mesela aileni kimin öldürdüğünü veya” dediğinde beynimden kurşun yemişe döndüm bunu nasıl biliyordu? Bu bilgi yıllardır bir aile sırrı olarak kalmıştı ve alaca ailesi dışında bunu bilen herkes öldürülmüştü. Bakışlarımı adama çevirdiğimde sigarasından derin bir nefes çekti ardından sigarayı parmaklarımın arasına aldı. Zehirli dumanı mavi gökyüzüne üfledi

“Veya dayınların yanında kalma sebebini” dediğinde dumana uğramıştım ailem gittiğinden beri dayımların yanında kalıyordum ve o bunu da biliyordu. Söylediği sözler kanımın donmasını sebep oldu bu kadar şeyi nasıl bilebilirdi ki? Aklıma anında giren düşünce ile gözlerimi kısıp adama bakmayı sürdürdüm ya bu dayımın birine bir şey söyleyip söylemediğimden emin olmak için yaptığı testlerden biriyse? Oldukça garip bir dayım vardı

“Seni dayım mı gönderdi?” dedim şüpheyle adam alayla güldü ve tekrardan sigarasını tekrardan dudaklarının arasına yerleştirdi ve içinden bir nefes daha çekti.

“Hayır yonca ben dayın gibi bir piç değilim aksine sana yardım edebilirim” dedi sigaradan çektiği dumanı üflemediği için o konuşurken dumanlar kesik kesik dudaklarının arasından çıkıyordu. Kaşlarımı çattım yardım etmek mi? Bana mı? Dalga geçiyor olmalıydı ama adamın yüzünden onun gayet ciddi olduğunu anlayabiliyordum.

“Abin yaşıyor yonca” demesiyle banktan hızla ayağa kalktım ve adamın karşına dikildim.

“O nerde?”

“Bilmiyorum”

“O zaman yaşadığını nasıl biliyorsun?”

“Sadece yaşadığını biliyorum ama nerde olduğu hakkında herhangi bir fikrim yok” dediğinde yavaşça tekrar banka oturdum. Bu adam benimle dalga geçiyordu.

“Abin o gün ailen ile birlikte ölmedi bunu sende çok iyi biliyorsun” dediğinde otomatikmen kafamı salladım o ise devam etti “abin seni bekliyor yonca ve ona gitmenin tek yolu benden geçiyor”

“Ne istiyorsun?” dedim dişlerimi sıkarak damarlarımdan akan kan sanki fokur fokur kaynıyor gibiydi. Benim, ailem ve abim hakkında bu kadar şey bilmesi normal değildi.

“Seni”

“Nasıl bir yardımda bulunacaksın bana?” dedim adam bitmemiş sigarasını yere attı ve botu ile ezdi. Ardından kehribarlarını çevirdiğinde yakmayıp elinde tuttuğu sigarayı bana doğru uzattı. Bu hareketi tekrardan kaşlarımı çatmama sebep oldu.

“Ya benimle gelip dayınlardan kurtulursun ve abini bulursun” dedi cümlesi biter bitmez sigarayı geri kendine doğru çektiğinde bakışlarımı onun gözlerinin içine doğru yönelttim “ya da benimle gelmezsin ve dayınlarla olan berbat hayatı yaşamaya devam edersin seçim senin”

Adama şaşkınca bakıyordum bana beni kurtaracağını söylüyordu ama bu adama nasıl güvene bilirdim? Organ mafyası bile olma ihtimali vardı.

Sonuçta beni kandırıyor da olabilir ama bu kadar şeyi nasıl biliyor peki? Gözlerimi kısıp adama baktım dediklerinin arkasında durabilecek ve gayet ciddi bir ifadeye sahipti. Oda aynı şekilde bana bakıyordu bakışlarım elindeki sigaraya kaydı. Kabul etmeli miydim? Bilmiyordum ama sonuçta daha kötü ne yaşaya bilirdim ki? Elimi uzattım ve parmak uçlarında tuttuğu sigarayı aldım. Bakışlarımı tekrardan adamın yüzüne çevirdiğinde memnun olmuş bir ifade ile bana baktığını gördüm. Adam banktan kalktı ve bana doğru döndü.

“Yeni hayatına hoşgeldin yonca alaca” dedi ve elini uzattı bakışlarım adamın eline kaydığında bir kez daha düşündüm gerçekten onunla birlikte gitmeli miydim? Yüzümde tehlikeli bir gülümseme oluştuğunda çoktan kararımı vermiştim.

“Hoşbuldum” dedim bana uzatılan eli o gün tuttum. Hayatımı tamamen değiştiren bu karar bana iyi mi gelicek yoksa kötü bilmiyordum ama bunu çok yakında öğrenecektim.

Bu hayatta size iki rol hakkı sunulur ya av olursunuz ya da avcı.

Ve bana avcı olma hakkı sunulmuştu.

Artık avcı olarak hikayem başlıyordu duygularımı tamamen yok edecektim ve kimseye acımayacaktım.

Çünkü bir avcı acırsa o zaman ava’a dönüşürdü..

__________________________________________

Helloooooooo

Yeni macera,yeni kurgu ve yeni karekterler ile sizlerleyimmm

Yonca’nın verdiği karar yüzünden yaşadığı hayatı hep birlikte okuyacağız ve hep birlikte şahit olucağız.

Her neyse bölümü beğenmeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın 💜💜

Seviliyorsunuz 🌙🌙