"Sınıfa yeni bi çocuk geliyomuş"dedi arkadaş grubumuzdaki Seda.

"Duyduğuma göre onu hiç sevmemisler"diyerek güldü Gazel.

Kaşlarımı çattım ve Gazel'e döndüm.

"Sevilmediği için güldün mü gerçekten Gazel"

Bu gibi şeylerin yapılmasından hoşlanmadığımı bilirdi.Onlarla çok çok yakındık fakat bazen böyle demelerini doğru bulmuyordum.

"Okey sustum"dediğinde gülümsedim.

Seda anlatmaya devam etti. "Çocuk robot gibiymis konusmazmış etmezmiş bir ara dilsiz bile sanmislar cidden ama kendi konusmak istemiyormuş nedenini kimse bilmiyor.Bazen kafasına esince konusuyomus."

"Niye konuşmuyor acaba"dedim kısık bir sesle

"Ayyy"diye endişeyle baktı yüzümüze Bahar. "Kim konuşmak istemez ki ya"

"Tabi sen dedikodu anlatmadan duramadığın için bı gün bile dayanamazdın Bahar"dedi gülerek.

Herkes gülmüştü bu dediğine.

Bahar bizim grubun dedikoducusuydu.

Bu işlerle pek aram yoktu ama anlatmaya başladığında dinliyordum.

Gazel'in kavgalı olduğu kız yanımıza geldi.

"Şu yeni gelen çocuğun adı ne söylesene"dedi bana bakarak.

Gazel yanıma oturarak elini omzuma attı "noldu ilk günden vermeye mi karar verdin Eda"dediğinde Eda çok sinirlenmişti.

Genelde bunları takmazdı ama Gazel dediğinde baya sinir oluyordu anlamıyordum.

Bir aralar çok yakın arkadaşlardı.

"Kes sesini Gazel!"

Gazel "Noldu anıların mı canlandı hayatım"diyerek ayağa kalktığında hoca geldi.

Eda hocayı gördüğünde son kez sinirli bı şekilde Gazel'e bakarak yerine geçti.

Bende kendi yerime gecerek oturdum.

Gazelle beraber oturuyorduk fakat önüm boştu.Fazla konuştukları için Bahar yüzünden yerleri değişmişti ikisininde.

Hocanın yanında bir çocuk vardı yüksek ihtimal sınıfa yeni gelicek olan çocuktu.

Kumral uzun boylu biriydi.Sınıfa girişi bile bir değişikti.Onda değişik birşeyler hissettim.

Hoca "eveet kendini tanıt bakalım"dediğinde bir sessizlik oluştu.Herkes ona döndü ve kendini tanıtmasını beklemişlerdi.

Fakat o konuşmadı.

Benim önümdeki sıraya baktığında boş olduğunu gördü ve kimseye bakmadan oraya oturdu.

Kokusunu soludum.Çok güzeldi.Çok güzel kokuyordu.Sapık gibi çocuğu kokladığımı farkederek hocaya döndüm.

Umarım o bunu farketmemiştir.

Hoca boğazını temizledi "evet çocuklar arkadaşınız sanırım konuşmak istemedi.Olabilir böyle şeyler.İsmi Aksel.Ben söyleyeyim.Çok iyi anlaşacağınıza eminim sadece biraz alışmanız lazım birbirinize diyerek gülümsediğinde adının Aksel olduğunu öğrendiğim çocuğa baktım.

"Bu çocuk net dilsiz hocam bizimle nasıl konusucak"dediğinde siniftakiler gülmüştü.

"Çocuklar arkadaşınız dilsiz değil sadece konuşmak istemiyor.Her neyse biz derse geçelim"diyerek konu anlatmaya başladığında Aksel'e üzülmüştüm.

"Ailesi bunu 7 yaşındayken terketmiş biliyo muydun"dedi yan tarafta oturan Gamze

Bunu Eda'ya söylediği için edanin dalga gececeğini düşünmüştüm fakat "bende sana burdan bı cakicam Gamze sonra kim kimi terk etmiş görürsün"dediğinde şaşırmıştım.

Çok da sorgulamamak gerekiyordu.Eda'ydı bu naptığı belli değildi.

Ders boyunca yazı yazmamıza rağmen o hiçbirsey çıkarmamış yazmamıştı.Başta defterinin olmadığını düşündüm ama sonra istemediği için yazmadığı daha ağır bastı bu yüzden derste rahatsız etmeyecektim ama tenefüste ona kendi defterimi verecektim.Benim defterimden gecirebilirdi.

Tabi o bunu kabul edecek miydi muamma.

&

Ders bitimi:

Teneffüs zili çaldığında Aksel dışarı çıkmadı.Sırasında oturmaya devam ettiğini görünce defterimi sıktım.

Bir cesaretle yanına oturuverdim.

"Merhaba"dedim gülümseyerek.

Sanırım fazla gülümsüyordum çünkü çenem ağrımıştı.

O hiç birşey demeyip sadece benim suratıma baktığında konuşmaya devam ettim.

"Ders boyunca hiç not almadın.Yani öyle gözüm çarptı ondan baktım yoksa geldiğini görmemiştim.Yani görmüştüm de- ah yani şey dicektim"dediğimde beni dikkatle izliyordu.

"Derste not almadığın için defterimi getirdim sana.Belki yazmak istersin."dediğimde almayacağını sezmiştim.Önüne döneceği sırada "alsan çok iyi olur"dedim birden. "Geri kalmamış olursun.Zaten sınıfa da yeni geldin.Al sen bunu en iyisi"diyerek defteri eline tutuşturdum ve ona bakmadan yerimden kalkarak kantine indim.

Bizim kızları otururken gördüğümde yanlarına giderek oturdum. "Bahar dedikodu mu anlatıyor yine"dedim gülerek.

"Evet evet.Şu yeni gelen çocuk var ya-"

"Ne taktınız şu çocuğa sizde"dedi Gazel.

Ama ben merak etmiştim "Bahar ne öğrendin"dediğimde anlatmaya devam etti.

"Aksel kendi kardeşini öldürdü diyolar"

"Yuh lan!"

"O kadar da değildir Bahar yanlış duymuşsundur"

Bahar "sağlam yerden öğrendim bide yani bu çocuk daha yeni geldi sessiz olduğuna falan bakmayın yapmıştır belki de.Nerden bilicez"

"Kendisine soralım!"dedi Seda.

"Hayır!"dedim bir anda.

"Neden soramıyoruz abi"diye çıkıştı Seda.

"Yaşadığı şeyler zor belli ki.Ona gidip pat diye "kardeşini öldürdün mü?" Mü diceksiniz gerçekten.Saçmalamayın oturun oturduğunuz yere"dediğimde hepsi sorma fikirlerinden vazgeçmişti fakat Seda üsteledi.

"Sen neden bu çocuğu düşünüp duruyosun sürekli"dediğinde kaşlarımı çattım.

"Kim olsa aynı şeyi düşünürdü Seda.İnsanların travmaları olabilir ve biz kendi meraklarımız için bunları sormamalıyız."

"Güneş haklı"diyerek bana hak verdi Gazel.

"Aman iyi be tamam"diyerek sustu Seda.

Niye bu kadar ustelediğine anlam verememistim.

Tamam bende sormaması konusunda üstelemiştim ama aynı şey değildi.

Zil çaldığında sınıfa çıktım.Sırama tam oturacaktım ki defteri masamın üstünde gördüm.

Onu almamıştı.Halbuki yazması konusunda ısrar etmiştim birazcık.

Aklıma gelen fikirle defterin üstüne bir not yapıştırdım ve sessizce cantasına koyuverdim.Zaten uyuyordu.Anca eve gidince görürdü çünkü bu son dersti.

O sırada onun uyuyuşuna baktım.

Yüzünü incelemeye başladım.

Bunu neden yaptığımı bilmiyordum ama yüzünü incelemek iyi hissettirmişti.

Uyuyordu sonuçta.Sorun yoktu.

Gözleri çekik gibiydi.İnsanın baktıkça bakası geliyordu.

Kişiliğini henüz o kadar da çok bilmiyordum ama neden sevilmediğini anlayamıyordum.

Kardeşini öldürdüğü dedikodular vardı fakat ben onun yaptığına inanmıyordum.

Birini öldürecek biri gibi durmuyordu.

İnsanları bilemezdik tabi.

Belki de yapmıştı ama bunun sadece bir dedikodu olduğuna inanıyordum.Bahar'ın uydurduğu şeylerdi işte.

Çoğu zaman dediği şeyler bile doğru çıkmazdı.

Kıpırdadığını görünce düşüncelerimden kurtulup önüme döndüm ve dersi dinlemeye başladım.

Ders bittiğinde çantamı toparladım ve çıkmak için yeltenmiştim ki sınıftaki çocukların Aksel'i sıkıştırdıklarını farkettim.

Onlara doğru dönüp izlemeye başlamıştım ki Aksel'in yüzüne yediği yumruğu görünce yanlarına gittim.

"Alp napıyosun sen!"dedim sinirle.

"Çocuk işlerini bırak artık!Hiç büyümeyecek misin sen.İnsanları sıkıştırmanın kötü bir şey olduğunu ailen öğretmedi mi sana!"dediğimde Alp güldü.

Bu çocuk hiç büyümeyecekti.Büyüse bile kimseyi anlamaya gücü yetmeyecekti.

"En azından bana birşeyler öğretebilecek bir ailem var.Bu piçin o bile yok"dediğinde dediğim şeyin çok yanlış olduğunu farkettim.

Aksel'e döndüğümde sinirle değilde "ne kadar çabalarsan çabala beni hiçbir zaman anlayamayacaksın"der gibi bakıyordu.Üzgün mü kızgın mı olduğunu anlayamamıştım ama anladığım çok iyi bişey vardı.

Aile mevzusunu acmasam üzülmezdi belki Aksel diye düşündüm.Çünkü üzüldüğünü anlayabiliyordum.

Hiçbişey demeden cantamı alıp sınıftan çıktım.

Keşke onları demeseydim diye düşünürken eve gelmiştim bile.

Sonrasında her neyse diyerek ders çalışma masama oturdum.

kitabımı ve defterimi çıkardığımda bunun Aksel'e verdiğim defterim olduğunu farkettim.

Şuan benim yanımdaydı ve üstünde bir not vardı.

"Bana bir daha sakın yardım etme." Yazıyordu.

Yazıyı okuyunca biraz üzülmüştüm.İnsanlara iyilik yaptıktan sonra böyle yaptıklarında üzülmeme engel olamıyordum.Kim olduğu farketmez hep böyle oluyordu.

Bana neden kızmıştı ki şimdi.

Kötü birşey yapmamıştım.

Belki de onunla hiç konuşmamalıydım diyerek masamdan kalktım ve yatağıma yattım.

Bugün fazlaca farklı şey olmuştu ve çok uykum gelmişti..