Yeni Üyelik
10.
Bölüm

10.SEVİLMEMEK?

@ilkaskimilkheyecan

yazarın anlatımıyla

Güneşin utançtan yüzü kızarırken Aksel yutkundu.

İkiside aynı anda hızla geriye cekildiklerinde anın şokunu yaşıyorlardı.

"Sen.."

"Ben.."

"Sen beni öptün"dedi Aksel kısık bir sesle.

"Ben seni öptüm!"dediği şeyin farkına vararak kafasını salladı "yani ben seni öpmedim yanlışlıkla oldu!"

Güneş yüzünün halini o kadar çok merak ediyordu ki.Kızardığını biliyordu.

İlk defa biri onu dudaklarından öpmüştü

İdrak ettiği şeylerle hızla ayağa kalkarak merdivenlerden atlar adımlarla inmeye başladı.

Aksel onun peşinden gitmedi çünkü fazlaca utanacağını biliyordu.

Arkasını döndüğünde Gazel'i gördü.

Sinirlenmişti.Güneş'e belli etmese de sinirlenmişti.Güneş üzüldüğü için Gazel'e çok sinirlenmişti.

Kaşlarını çatarak yanına gitti "neden sevgili olduğumuzu söyledin"

"Çünkü sen benim olmalısın.Güneş'in değil!" Gözlerindeki nefreti görmüştü Aksel.

"En yakın arkadaşındı o senin"

"Seninde söylediğin gibi arkadaşımdı.Güneşte kabullendiğine göre seninle güzel bir gece geçirelim mi"diyen Gazele sinirle baktı "seni sevmiyorum.Üzgünüm ama ben seni sevmiyorum"

Gazel bunları duymayı sevmemişti.

"Hayır beni seviyorsun biliyorum.Bana bakışların farklı"

"Kendini kandırmayı bırak lütfen.Ben sana dönüp bir kez bile bakmadım"demesiyle Gazel yumruklarını sıktı.

O üzülmemişti sadece kaybetmenin nefretini yaşıyordu.

"Seni annen baban bile sevmemiş"diyerek Aksel'e baktı.

Aksel, onun bunları demesini beklemediği için duyduğu şeylerle gözlerini aynaya dikti.

"Ben mi seveceğim.Hiçbir zaman sevilmedin ve hiçbir zaman da sevilmeyeceksin bunu unutma"diyerek Aksel'in yanından geçip gitti.

Gazel'in söylediği şeyler onu derinden yaralasa da hiçbir şey olmamış gibi davrandı.

O hep hiçbir şey olmamış gibi davranırdı.

Çünkü eğer öyle davranmazsa

İnsanlar onu daha fazla üzerlerdi.Bunu çok iyi biliyordu..

&

Güneş:

utançtan bir sağa bir sola doğru volta atıyordum.

O anı tekrar düşündüm

Düşüşümüz ve sonrasında birbirine kenetlenen iki dudak

Ah hayır!

Aksel'in suratına nasıl bakacaktım!

O anı tekrar düşündüğümde tebessüm ettim.

Aksel beni öpmüştü

Ben onu öpmüştüm..

Utanç verici olsa da gülümsememe engel olamıyordum.

Hatırladığım şeylerle gülüşüm soldu.

Gazel Aksel'e sevgilim demişti.

Gerçekten öyleler miydi?

Buna inanmıyordum.

İnanmayacaktım.

Çünkü böyle birşey olsaydı Aksel bana anlatırdı değil mi?

Telefonuma gelen bildirimle telefonumu açtım.

Bildirim Aksel'dendi.

Aksel: bana gelir misin?Lütfen

Lütfen diyordu.

Lütfen gelir misin diyordu.

Onu kıramadım.

Eğer gerçek ise bunu duymak istemiyordum fakat ben Aksel'e sıkı sıkı sarılmak istiyordum.

Bunu çok istiyordum.

Fakat bunu yapamazdım.

Geri dönerek Aksel'in evine doğru yürümeye başladım.Zaten fazla uzaklaşmamıştım.

&

Geldiğimde merdivenlerden çıkarken kendi kendime konusmaya başladım

"Salak!Salak çocuk.Yapıştı dudaklarıma ya!Çok utanç verici çok çok!"kafamı sallayarak konuşmaya devam ettim "onu yumruklamak istiyorum!Pislik işte pislik çocuk!Birde Gazel'le sevgilimiydi yani!"

Aksel'in kapısının önüne geldiğimde küçük dilimi yutmuş gibi hissettim kendimi.

Siktir!

Aksel kapıdaydı.

Omzunu kapıya yaslamış beni izliyordu.

"Şey-"diyerek sustum. "Konuşmayacağım çünkü sanırım konuşursam daha fazla batacağım" elimi kolumu nereye koyacağımı bilemeyen,utanç verici bakışlarımı görünce bıyık altından güldüğünü gördüm.

"Pislik mi?Salak da demiştin galiba"dedi gözlerime bakarak.

Utançtan yerin dibine girmek istedim.

"Bir de öp-"

"Hadi biz içeri girelim Aksell!"dememle şaşırdı.

O cümlenin devamını yerine getirseydi kendimi buradan aşağıya hop atardım.

Bu yüzden onu susturmak zorunda kalmıştım!

İçeriye girdiğimde Gazel'in gittiğini farkettim.

Gerçi gitmeseydi beni çağırmazdı heralde.

"Neden çağırdın beni"diyerek Aksel'e döndüm "Gazel'le olan aşkınızı mı anlatacaksın?Ya da nasıl sevgili olduğunuzu falan mı?"

nolur sevgilim değil de.Nolur.

Çekmeceye doğru yürüyerek içinden yanık kremi alarak yanıma geldi.

Elini uzattığında şaşkınca ona bakıyordum.

"Elini uzatmak ister misin? Sadece krem süreceğim"

Bunu bile soruyor oluşu beni kendine hayran bırakmasına yetiyordu.

Elimi nazikçe uzattım.

Bu olayı daha önce yaşadığımı hatırladım.

Aynı şekilde Aksel'in eli kanıyordu ve ben onun eline pansuman yapmıştım.

Şimdi ise o bana yapıyordu.

"Ellerin.Onlar nasıl yandılar?"

"Bu seni ilgilendiriyor mu?"

Bu sefer seni ilgilendirmiyor demek yerine ona bunu sormuştum.

"Bilmem"diyerek gözlerimin içine baktı "ilgilendirmese sormazdım sanırım"

Yutkunduğunu hareket eden adem elmasından anlamıştım.

Gözlerim adem elmasından başlayıp yukarı doğru kaymaya devam ediyordu.

Yüzü çok güzeldi.

Onu dikkatlice incelerken bakışlarım dudaklarında durdu.

Dudaklarına baktığımı farkedince öksürerek kendime geldim.

"Şey, öyledir sanırım"

"Nasıl oldu?" Sorusunu tekrarlamıştı.Nolduğunu merak ediyordu.

"Şey" nasıl anlatacağımı bilemedim.

Ona annemin ellerime çorba fırlattığını ve yaktığını mı söyleyecektim?

Bunu nasıl söyleyecektim?

"Şey yani"

Beni dikkatle dinliyordu.

"Annem.Annem yüzünden öldü ama önemli birşey değil"dediğimde yüz hatlarının biraz gerildiğini hissettim.

"Annen?Bunu neden yaptı?"

"Acımasız biri olduğundandır.Bilmiyorum.Bana ayrı bir kin besliyor.Her neyse sonuçta annem değil mi?Döverde sever de"diyerek buruk bir gülümseme oluştu suratımda.

"Peki.."diyerek durdu.Bunu söylemekte kararsızdı çünkü söylerken acı cekiyor gibiydi.

"Sevdi mi?"

Haklıydı.Sevmiş miydi?

"Daha sevmedi ama sever bence değil mi? Sonuçta çocuğuyum ben onun.Eninde sonunda kabullenir değil mi?"

Üzüntülü bakışlarımı farketmiş olacak ki başını yere eğdi.

O benim üzülmemi görmek istemiyor muydu?

Konuşmadı.Elime kremi nazikçe yedirdiğinde masanın üstündeki sargıyı elime sardı.

"Aksel?"dediğimde bana baktı.

"Neden benimle patates yedin?Alerjin olduğunu bile bile neden yedin?"bunun cevabını o kadar çok merak ediyordum ki kaç gece bunu düşünmüştüm.

Söylemekte kararsızdı.

En sonunda cesaretlenmiş olacak ki ağzından o cümle döküldü.

"Sen seviyordun.Denemek istedim."

Gülümseyen bakışlarımla ona bakarken buldum kendimi.

Bu çocuk çok ayrıydı.

Herkes gibi değildi.

Yaşadığı şeyleri başkasına yaşatarak intikam almayı düşünen biri değildi,kimseyi kırmak istemiyordu.Bunu kendi ağzıyla söylemesede farkediyordum.

Hatta yaşadığı şeyler başkasının başına gelmesin diye uğraşıyordu da.

O sanşsızdı fakat başka çocuklar şanssız olmamalıydı.

O böyle düşünüyordu.

ne diyeceğini merak ettiğim bir soruyu ona sordum.

"En çok neyin olsun isterdin?

duraksadı.Yutkunduğunu hareket eden adem elmasından anladigimda cevabi gelmişti

"Ailem, ailem olsun isterdim" Onu kalbinden öpmek istedim.

Aksel'i üzen herkesten nefret etmek,onun kalbine sımsıkı sarılmak istedim..

Sadece ailesi tarafından sevgi beklemis bir çocuktu

O başka hiçbir şey istememişti ki..

 

 

 

 

 

Loading...
0%