Otobüse binerek Aksel'in evinin önünde indim.

Onu görmek için geldiğimi o bilmiyordu.

Aksel'in evine doğru yürüdüğümde evin camlarından duman çıktığını gördüm.Aksel ise dışarıdaydı.

"Aksel?"

Bana doğru döndüğünde boş boş baktı suratıma.

"Evin.Evinden duman çıkıyor" dediğim şeyi umursamadı.

Büyük bir rahatlıkla dediği şeyler şok olmamı sağlamıştı.

"Evim yanıyor"

"Evin mi yaniyor!"dehşet içinde baktım suratına.

Neden bu kadar rahattı!Onun evi yanıyordu.

"Aksel koş!"bağırdığımda kolunu tutarak çektim.

Benimle beraber koşmaya başladı.

Ev resmen yanıyordu!

Aksel cebinden içki şişesini çıkararak içmeye başladığında şaşkınlığım kat kat artıyordu.

Aksel içki mi içiyordu?

"Aksel?" Şaşkınlığımı gizleyemedim.

Oysa bana baktı ve büyük rahatlıkla söylediği şeyler kahkaha atmamı sağladı "bu hayatta relax olucaksın"

"Aksel evin yanıyor?"

Boş boş baktı bana "ben yanarken ev neredeydi?"

Üzülmüştüm.Onun için üzülmüştüm fakat şuan evi yanıyordu ve buna vakit yoktu!

Ev daha da yanmaya başladığında cebimdeki telefonu alarak itfaiyeyi aradım.

Ben Aksel kadar rahat olamıyordum! Onun evi yanarken oturup izleyemezdim.

&

Evindeki yangın sönmüştü, fakat içindeki yangınları bilmiyordum.

Evinin içine doğru baktım "Aksel burada kalamazsın"

"Kalacak yer bulurum" sinirle ona döndüm.

"Nerede kalacaksın?Sokaklarda mı!" Öylece bana bakarak hiç birşey söylemedi.

"Hiçbirşey söylemezsin işte.Çünkü kalacak bir yerin yok"

Hiçbir şey demedi.Sadece yüzüme bakmayı sürdürdü.

"Benimle geleceksin.Sana kalacak bir yer bulana kadar benimle geleceksin" bir anlık gazla söylediklerim onu şaşırttı.

"Hayır"

"Hayır diye birşey yok.Geliceksin dediysem geliceksin."

Masumca bana baktı birşey diyemedim "peki."

&

Eve doğru yürüdük.

Acaba babamlar onu gördüğünde ne tepki verecekti?

Kapıya geldiğimizde zili çaldım.

Babam açtığında yanımda gördüğü kişi kaşlarını catmasına mâl oldu.

"Kızım.Yanındaki bu lavuk kim"

Aksel'e doğru döndüm.İki elini de önünde mahçupca birleştirdiğini görünce gülmek istemiştim fakat babamın sorusuna cevap vermem gerektiğini farkedince babama döndüm.

"Baba şey.Arkadaşım Aksel.Evi yandı da gidecek bir yeri yok.Bi süre bizde kalsa olur mu?"

Babam bir süre dik dik Aksel'e baktı.Sonrasında dayanamadı.

"İyi peki gelin"

İçeri geçtiğimizde babam Aksel'e döndü.

"Tek başına mı yaşıyorsun?"

"Evet efendim"

Akseldeki bu ciddiyet neydi?.Gülmek istedim fakat gülemedim.

Aksel'in kulağına yaklaştım ve fısıldadım "Aksel bu kadar ciddi olmana gerek yok"

Yutkundu.Yutkunuşunu ta burdan duymuştum.

O şuan çok utanıyor olmalıydı.

"Peki annen baban?Başka yerde mi yaşıyorlar?"

Babamın bu soruyu sormamasını diledim fakat sormuştu.

Aksel'e dönerek baktım.Ellerini izliyordu.

"Benim annem babam yok"

Söylediği seye o kadar üzüldüm ki

Ona sarılmak istedim fakat şuan sarılamazdım.

Babam büyük ciddiyetle "anlıyorum"dedi.

Annem içerden gelerek Aksel'e baktı.

"Hoşgeldin yavrum"diyerek Aksel'e sarıldığında burukça gülümsedim.

Ben hariç herkesi severdi o.Bütün çocukları severdi.Üzülmüştüm fakat bir yandan da mutlu oldum.

bir annenin ona sarılması gerekiyordu.Bunu o da istiyordu.Eminim iyi gelmiştir.

"Evin yanmış duyduğuma göre" Aksel hafiften gülümseyerek başını salladı.

"Tabiki bizde kalabilirsin.Belki Güneş sana gelme falan demiştir ama istediğin zaman gel"

beni kötüleme seansları da başlamıştı.

Aksel bana dönerek baktı.Ona ne kadar ısrar ettiğimi biliyordu.

gerçi annem de bilse bile hiçbir şey olmazdı.Takacağını bile sanmıyordum.

anca beni evden kovsun.

Ayağa kalktım. "Biz geçelim odaya.Yemek hazır olunca cağırırsınız" babam başıyla onaylayınca odama geçtik.

Yatağımın üstünde sereserpe yatan kıyafetlerimi görünce koşarak hepsini kucakladım ve dolaba tıktım.

Aksel'in ise bana güldüğünü farkettim.

"Şey aslında dağınık olmaz şimdi böyle olmuş."

Gözüyle masamı gösterdi "orası da mı yanlışlıkla olmuş"

Bıyık altından gülüyordu!

Masamın üstüne baktığımda tabak çanak bardak, mandalina kabukları, mutfaktaki herşeyin resmen masamda olduğunu görünce hiçbir şey diyemedim.

"Sen söyle otur" dedim daha fazla masama bakmasın ve bu rezilliğimi görmesin diye.

Oturduğunda bende karşısına oturdum.

Elini kaldırarak yanağıma dokununca donup kaldım.Kıpırdayamadım.

"Yanakların kızarmış"

Utançtan ne diyeceğimi bilemezken daha da kızardığını biliyordum.

Etrafa biraz daha baktı "odan güzelmiş"

Dalga geçiyordu heralde.

Duvarimdaki posterlere baktı "manga.."

"Sever misin?"

Gözlerime baktı.Ardından bakışları dudaklarıma kaydı "hıhım"

Baktığı yeri farkettiğimde boğazımı temizledim.

"Ee yemek olmuştur hadi iceri gidelim"

"Üstünü değiştirmeyecek misin?"

"Sen burdayken mi değiştireyim?"

Yutkundu. "Yok.Ben..çıkıyorum" ayağa kalkarak hızla kapıdan çıktı.

Güldüm.

Ona öylesine sormuştum bunu fakat sanırım o beni ciddiye almıştı.

O burdayken üstümü değiştirecek kadar manyak değildim.

Yemeğe oturduğumuzda normalde yemeğimizi yiyorduk.

"Anne Selim nerde"

"Yukarıda odasına gelir şimdi"

Aksel bana baktı "selim kim"

Garip bakıyordu

Yoksa o kıskanmış mıydı.

Bunu merak ettim. "Kardeşim" onu incelerken dediğim şeye derin bir nefes verdi.

Gülümsediğimde Selim aşşağıya inmişti.

"Aaa bu abi kim.Yoksa ablamın sevgilisi mi!"

Aksel Tam çorbayı ağzına doğru götürmüştü ki Selim'in dediği şeyle ağzındakini püskürttü.

Annem hariç evin huzurunu bozan biri yoktu.

Annem beni sevseydi, güzel bir ailemiz olabilirdi.

Öksürdüm ve ölümcül bakışlarla Selime baktım "ne sevgilisi selimcim.Arkadaşım o benim."

Sevgilim olsaydı da güzel olurdu.

"Yok yok ben anlamam mı saniyorsunuz birbirinize aşık aşık bakiyorsunuz"

Şaşkınca Aksel'e döndüm.

Yüzündeki ifade çok komikti.Gülmek istedim fakat şuan çok yanlış bir zamandı.

"Hangi takımlısın aslanım" babam koyu fenerliydi.Bu yüzden nefesimi tuttum.

Aksel takım tutmuyordu.Fakaf babama böyle diyemezdi.

Ona baktığımda kıpkırmızı olduğunu gördüm.

Umarım Fenerbahçe derdi çünkü eğer demez ise babam onu kovabilirdi.

"Fener.Fenerliyim" derin bir nefes verdim.

"Ooo oğluma bak be"dediğinde Aksel'e baktım.

Aksel'in yüzünde bir tebessüm oluştu.

"Seni damadım yapmalıyım"

Donup kaldığımda yavaşça babama döndüm.

Damadım mı demişti?!