"damat!"dedim şaşkınlıkla.

"Neye şaşırdın kızım Fenerli bir damat yanıma çok yakışır"

Yanıma??

Senin yanına demek yerine yanıma mı demişti?

"Yanıma mı dedin yoksa ben yanlış mı duydum baba"

Babam kahkaha attı "yanına kızım yanına"

"Tabi yanıma.Aksel kadar iyi kalpli bı çocuk yanıma olur.Sana kaptırmam baba" güldüğümde Aksel'e döndüm.

Yüzünde hoşnut bir ifade vardı.

Dediklerimden memnundu.

Kapı çaldığında ayağa kalktım "birini mi bekliyorduk?"

Kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm kişiyle heyecandan elimle ağzımı kapadım şaşkınca.

"Çınar!" zıplayarak üstüne atladığımda beni tuttu.

"Kaç kilosun lan sen!Yere çakılıcam birazdan" gülerek söylediklerine, sinirle baktım.

"Ayıp ediyorsun" üzülmüş gibi yapınca başımı okşadı "şaka yapıyorum güzelim" içeri geçtiğimizde Aksel'in kaşları çatıktı.Çınar'a bakıyordu.

"Sen buraya ne ara geldin"dedim heyecanla.

"Yeni geldik.Annemler eve geçti ama ben seni görmeden evde duramadım çıktım."

"Çok iyi yapmışsın seni çok özlemiştim"

"E bize sarılmak yok mu?"dedi babam gülerek.

Çınar onun yanına giderek sımsıkı sarıldı.

"Babuş seni çok özlemiştim"

Ona hep babuş diyordu.

"Bu cadıyı da hiç özlemedim"diyerek beni gösterince şakadan dudağımı büzdüm.

"Bu bana denir mi ya"

"Sana demedim bubana dedim"diyerek espri yaptığında kendimi orada öldürmek istedim.

Çok kötü bir espriydi.Hemde en kötüsünden!

"Iyy anca sen yaparsın bu kadar kötü espiri"diyerek kahkaha attığımda sırıttı.

Aksel'e döndü bakışlarım.

Dik dik Çınar'a bakıyordu.

Gülümsedim acaba beni kıskanıyor muydu yoksa ben çok yanlış mı anlıyordum?

Aksel beni neden kıskansın ki?

Bu düşüncemden vazgeçerek Çınar'a baktım.

Çınar benim kuzenimdi.

"Çınar odaya geçelim mi?" Kafasını salladı "senin o her zaman ki pis odanı görmek istiyorum."

Hayır hayır!

Aksel'e söylediğim yalan ortaya çıkmıştı!

Yani belki de yememişti Aksel bunu ama genelde böyle olmadığını söylemiştim.

Her zaman ki diyerek beni ele vermişti pislik!

"Aksel hadi sende gel."

Yerinden kalktığında odama geçtik.

"Ee Güneş beni bu çocukla tanıştırmayacak mısın?"dediğinde Çınar'a döndüm.

"Tanıştırayım."

"Bu Aksel, arkadaşım.Aksel bu da Çınar benim has ve has kuzenim"dediğimde bıyık altından gülmüştü.

O mutlu mu olmustu?

"Çocuk kuzenim diyince anlıyor güneş has ve has demene gerek yoktu"

Göz devirdiğimde Aksel'i inceledi "peki arkadaşınsa bu çocuk neden sizde kalıyor"

"Evi yandı.Bir süreliğinde bizde kalması gerekiyor"

"Aslanım evin nasıl yandı?"

Aksel tam anlatmaya başlayacaktım ki elimle ağzımı kapattım.

Öylece durup evinin yandığını izlemesini söylemiyecekti heralde?

"Geldiğinde evini yanarken bulmuş bende ona ders çalışmaya gitmiştim orda gördüm"

"Bu çocuk dilsiz mi güneş kendi anlatabilir"

"Benim yerime güneş konuşsa da sıkıntı etmem"diyerek Çınar'ı tersledi.

Biriyle ilk defa konuştuğunu gördüğüm için şaşırmıştım.

Ayrıca bunu Aksel'i terslemek için kullanmıştı.

Bunca zaman herkes ona dilsiz dediği için Çınar bunu demese de Dile getirmişti.Bu yüzden sinirlenmiş olabilirdi.Ona kizamiyordum.İstesem de kızamazdım.Kim kızabilirdi ki?

"Aksel dilsiz değil Çınar.Sadece konuşmak istedim işte beni bilmiyor musun konuşmayı severim."

"Bu yüzden başımı ağrıttığın zamanlar çok oldu"

"Ayıp ediyorsun konuşmayayım mı yani?" Bir köpek yavrusu edasıyla attığım bakışlara dayanamadı.Başımı okşadı "konuş ben yine dinlerim seni şakasına dedim"

"Bunu biliyorum"diyerek sırıttı.

Çınar tuvalete gitmek için kalktığında Aksel'e döndüm.

"Sevdin mi Çınar'ı"

"Çok"dediğinde çok sevdim anlamında dememisti.

Onu sanırım sevmemişti.

Gülerek aklımdaki şeyi sordum "beni kıskandın mı?"

Bana baktı baktı "seni neden kıskanayım?Kıskanılcak biri değilsin"

Duyduğum şeyle kalbim kırıldı.

Niye öyle demişti ki?

Bunu söylemeyecektim fakat söylemek istedim "Aksel kalbimi kırdın"

Aksel duyduğu seyle endiselendi.

"Hayır ben o anlamda-"

"Ben en iyisi sofrayı toplayayım" dolan gözlerim onu uzuyorken elini bana doğru uzattı fakat kalkarak kapıdan çıkacaktım ki Çınar'a çarptım.

"Nereye gidiyo-"

Onu çarpıp geçerek mutfağa gittim.

Aksel bana öyle birşey demezdi.Bu ilkti.Beni üzmüştü.

Bilerek yapmadığını düşünüyordum.

Ama başka ne anlamdaydı ki?

Sen Kıskanılcak biri değilsin demişti.

Birşey söylemeden önce kırk kez düşünüyordu.Fakat sanırım bu sefer düşünmemişti..

Mutfak kapısı açıldığında Aksel'in geldiğini gördüm.

Tam gidecektim ki kolumu tuttu.

"Sana öyle demek istememiştim"

Öyle demek istedin.Başka bir anlama gelmiyor bu"

"Hayır gelmiyor"

"Hayır geliyor"

"Hayır gelmiyor"

"Hayır geliyor"

"Seni öpebilir miyim?" Sorduğu şeyle şaşkınlığımı gizleyemedim.

"B-beni mi?" Kekelediğime inanamıyordum!

"Başka kim var burada?"

"Doğru"dedim şaşkınca.

Cevap beklediğini anlayınca konuştum.

"Öp madem" heyecanla söylediklerim fazla saçmaydı.

Beni taklit etti "öpeyim madem"

Bana doğru yaklaştığında dudakları dudaklarımla kavusacaktı.

Mutluluktan ölmek üzereyken gözlerimi kapadım.

Aksel'in öpmesini bekliyorken mutfağa dalan Çınar'la ağız dolusu küfür ettim.

"Noluyo lan burda"

"Senin yaşın yetmez artı 18 bölgesi burası!"diye dalga geçtiğimde güldü.

"Ben çıkayım da siz devam edin Derdim de asla demem.Böyle bir şeye izin veririm mi sanıyorsun"

"Erkeklik damarın mı tuttu yine"

Kaşlarını çattı"hadi yürü babam çağırıyor" kolumdan tutup beni kapıya doğru çektiğinde utançtan Aksel'e bakamadım.Arkamı dönmeden kapıdan çıktığımda bugün fener maçının olduğunu farkettim.

Bunu farketmem de babamın Fenerbahçe marşını bağıra bağıra söylemesi oldu.

Kulaklarımı sağır olmamak için kapadım.Fakat babam bunu görse sen nasıl fenerlisin diye kızacağına emindim.

Aksel'de arkamdan mutfaktan çıktığında ona dönmedim "gel damat gel!"diye bağırdı babam.

Baba lütfen artık damat deme!

Utanıyorum.

Aksel babamın yanına giderek oturdu.Buna alışkın değildi.Bir bana sevgisine alışkın değildi.Bu yüzden elini kolunu nereye koyacağını bilmiyordu.

"Sen benim oğlum olsana ya"diyerek Aksel'e sarıldığında gözlerim doldu.

Babam böyle şeyler demezdi.

Bana sarılırdı öperdi koklardı çok güzel şeyler derdi ama bu şekil konuşmazdı.

Aksel'in ailesi yok diye ona böyle davrandığını anlamıştım.

Babam çok iyi biriydi.

Babam olduğu için çok şanslıydım.

Annem için aynı şeyi diyemezdim ama demek istiyordum.

Hiç istemediğim kadar söylemek istiyordum ona seni çok seviyorum diye

İyiki annemsin diye

Ama bunu dememe izin vermiyordu.

Diyemezdim çünkü o annelik görevini yerine getirmiyordu.

Bana bir keresinde seni doğurdum ama bu annen olduğum anlamına gelmez demişti.

O kadar kırılmıştım ki ona.

Hiçbir şey diyemedim.

Aksel'e baktığımda içten güldüğünü gördüm.

İlk defa böyle gülüyordu.

Onun aile sevgisine ihtiyacı vardı.Hiç olmadığı kadar.

Aksel'in yanına giderek oturdum.

Eğer gol olursa ona bahaneyle sarılmak için.

Tam oturmuştum ki gol olmasıyla babam yerinden fırlayarak "goooll!"diye bağırınca yerimden fırladım.

Babam bana dönerek bağırdı fakat bu sevinçtendi. "sen oraya oturunca oldu!oraya oturunca gol oldu!Otur oraya sakın kalkma"dediğinde gülerek Aksel'in yanına oturdum.

Zaten kalkmak istemiyordum.

Aksel'in yanı benim yanımdı.. (:

Tekrardan gol olduğunda babamın bunu oturuşuma bağladığını biliyordum.

Aksel'e sarıldığımda şaşırdı.Bir iki saniye öylece durduktan sonra o da bana sarıldı.

Gülümsedim.

Fener bugün bir sürü gol atabilir miydi?

&

Maç bittikten sonra kalkmıştık ve herkes yatmak için odalarına gitti.

Ben ise Aksel nereye yatsa çınar nereye yatsa diye uğraşıyordum.

"Birinize benim odamdaki yatağı vereceğim.Biri boş"

"Ben yatarım!"dedi Çınar hızla.

Aksel'le aynı odada yatmamızı istemiyordu.

Aksel'in kabul edeceğini düşünmüştüm fakat o konuştu "benim belim ağrıyor"

"Koltukta yatınca "diye ekleyince gülümsedim.

"Pekala Çınar sen koltukta yatıyorsun" bana kötü kötü baktığında tam itiraz edecekti ki babam geldi.

"Damadımı koltukta yatırmayın!"diye kızdığında Çınar'a dil çıkardım.

"Koltukta yatmayacak zaten babacım"dediğimde gülümsedi.

"Ayrıca Aksel'e damat deme belki rahatsız oluyordur"

Aksel'e baktığımda güldü "hayır rahatsız olmuyorum.Diyebilir"

Hoşuna gitmesi benimde hoşuma gitmişti.

Babamla aralarının iyi olması beni mutlu ediyordu.

Bunun bir kısmı Fenerbahçe sayesinde olmuştu.

Babam Aksel'in Fenerbahçeli olduğunu duyunca onu çok sevmişti.

Gerçi Aksel takım tutmuyordu.

Babamın tuttuğu takımı nasıl tutturmuştu?

Aksel odama doğru ilerledi.

Yatağa doğru oturdu.

"Babamı sevdin mi?"diye sorduğumda tebessüm etti.

"Çok" bu sefer gerçekten sevdiği ses tonundan belliydi.

Çınar için sorduğumdan farklıydı ses tonu.

Daha naif ve güzel söylemişti.

Baba sevgisi ona biraz da olsa iyi gelmişti.

"Babam seni illa damat yapacak belli"diye gülünce o gözlerimin içine baktı.

"Neden olmasın?"