Aksel'in evine doğru ilerlediğimde burnunu yavaşça çektim.Kendi evimde o kadar çok ağlamıştım ki yorulmuştum.

"Evin tapusu bende gibi.Buraya hep geliyorum ama.." diye sustuğumda güldü.

"Evin değil ama.."diyerek bakışları yüzümde gezindi.En son ise dudaklarıma baktı. "Evin tapusunu değil ama başka şeylerin tapusunu verebilirim sana."

Utançtan kafamı yere eğdiğimde güldüğünü duydum.

Televizyon kumandasını eline alarak açtığında haberlerdeki o cinayet yankılandı,

"bu gün bir kadın daha cinayete kurban gitti."

gözlerim dolduğunda Aksel'e döndüm ve televizyonu gösterdim.

"Bana yardım eder misin?" Kaşlarını çattı.Ne demek istediğimi anlamamıştı.

&

Aksel'den gidip mor kurdele almasını söylemiştim.O da beni kırmayarak almıştı.

Kurdeleyi sararken Aksel'e baktım. "Bunu benim için mi yapıyorsun yoksa istediğin için mi?"

Dudaklarının arasından şöyle bir yanıt firar etti. "Kadınların ölmesinden nefret ediyorum."

Devam etti. "Sende bir kadınsın.Bu yüzden iki seçenek içinde çabalıyorum.İkimiz de eşitiz.Siz birşey istemiyorsunuz ki, eşitlik istiyorsunuz üstünlük değil.Bende bir erkek olarak bunu sana vaadetmek istiyorum.Herkese.Ayrıca vaadetmeden önce, zaten böyle olması gerekiyor.Sende insansın, bende.Bizim aramızda ki tek fark cinsiyetimiz."

Gözlerimin içine baktığında yanıma gelip oturdu.Hareket etmedim.Edemedim.

Söylediği şeyler çok güzeldi.Bu yüzden yapabildiğim tek şey, öylece durmak oldu.

Elini ürkekçe yüzüme değirdi. "Sana dokunmaya korkarken başkasının zarar vermesini düşünmek istemiyorum.Sana yemin ediyorum bunun olmaması için herşeyi yapacağım." Gözümden düşen bir damla yaşı görünce, yüzüme doğru yaklaşıp yanağımdaki yaşı öptü.

Hızla ona sarıldığımda hüngür hüngür ağlayacağımı tahmin etmiyordum.

"Sen çok iyi bir çocuksun Aksel.Benim için o kadar fazlasın ki, herkes için çok fazlasın Aksel.Ben senin kalbinde yaşamak istiyorum çünkü dış dünyayı görmekten çok korkuyorum." Elleri yavaşça belimi kavradığında bana sarıldı.

"Senin için fazla değilim Güneş.Biz eşitiz unuttun mu?" Gülümsedim. "Unutmadım.Unutamam."

"Biliyor musun senden önce tanıştığım hiçbir insan düzgün değildi.Buna annemde dahil.El kol şakası yapan, kadınları aşağılayan, salak saçma konuşan erkekler. 'Hiçbir zaman evlenmem.Böyle insanlarla evleneceğime ölürüm daha iyi' derdim ama karşıma sen çıktın.Beni sevdiğini hissettiğim tek erkek, tek insansın." Ondan ayrılarak yüzünü ellerimin arasına aldım. "Biz birbirimizin yaralarını saracağız değil mi?"

"Tabiki.Benimkileri sarmaya başladın bile." Güldüğünde güldüm.

"Hadi işimize dönelim."

Bir sürü kurdele yapıp, okuldakilere dağıtacaktık.

&

Okula geldiğimizde elimizde tutan paketin içinden sınıftakilere kurdele dağıtmaya başladım.

Fakat şu cevapları duymak, beni üzüyordu.

"ne bu yeniyor mu?"

"Uğraştın mı bunla cidden?"

Veya aldığı kurdeleyi çöpe atan kişiler.

Kalplerinin bile olmadığını düşünüyorum.

Sevemezler veya vicdan azabı cekemezler.Bir kurdele de olsa bunu yapabilen birinde sevgi yoktur.

Aksel ise verdiğim kurdeleyi yakasına takmıştı.

Gülümseyerek ona baktığımda Tunç yanıma geldi. "Bu gereksiz şeyleri Aksel aptalıyla yaptınız değil mi? Ondan başkası yapmaz zaten." Diye güldüğünde derin bir nefes verdim. "Ondan başkası insan değil çünkü.O sevebiliyor, vicdan azabı da duyabiliyor.Ama siz bunların hiç birini yapamazsınız.Buranız boş çünkü." Diyerek kalbini gösterdiğimde yumruklarını sıktığını farkettim.

Hiçbir şey demeden sınıftan çıkıp gitti.

Tahtanın önüne geçip sesli bir şekilde bağırdım. "Arkadaşlar!" Dediğimde gürültülü sınıf susmuş ve beni dinlemeye dönmüşlerdi.

"Bu kurdeleleri size verdim ve evet bunun için çok uğraştım.Ama değdi.Çok güzel bir şey yaptığımı biliyorum.Sadece üzüldüğüm tek şey bazılarının dalga geçer gibi söyledikleri." dediğimde kıkırdayanları duydum.

"Bunları söyleyenlerin ise kadın olmaları." gülen herkesin gülüşü solduğunda devam ettim. "Biliyorsunuz kadın kadının en büyük düşmanıdır fakat bir o kadar da dostudur.Bizi kötü, düşman yapan tek şey susmak, böyle şeylere gülmek.Evet, gülmek çok güzel birşey.İnsan bazen birinin gülüşüne aşık olabilir." Dediğimde Aksel'e döndüm sonrasında ise tekrardan sınıfa.

"Fakat insanlığımızı böyle iğrenç şeyler yaparak lekeleyen insanlara gülmemiz, onların bunları yapmalarının doğru olduğunu düşünmelerini sağlar.Yapmayın."derken dolu gozlerimle onlara baktım.

"Susmayın.Ne olursa olsun, birinin hayatı kararacaksa susmayın."

"Hayatınızı bitirmeyin.Böyle şeylerle hayatınızı bitirmeyin.Kadın kadının en büyük düşmanıdır demeyelim, en büyük dostu diyebilelim.Bunu sağlayabilelim ki, daha fazla kadımız ölmesin." Aksel beni alkışlamaya başladığında devamı gelmişti.

Sınıfa kocaman gülümsemelerle bakarken bir şeyler başarabildiğimi farkettim..

Arka sıralardan Kerim bir soru yöneltti. "Peki sonumuz Kadir Şeker gibi olursa?"

"İşte o zaman adaletin varlığını yoklayın."