Gözlerimi yavaşça araladım.Uyuyakaldığımı daha yeni farkediyordum.

Önce göğsünde yattığım Aksel'e baktım.Sonra ise karşımda duran anneme.Dejavu denen şey bu olsa gerek.

Annem sandığım kadın bu sefer sinirli değildi.Aksel'i uyandırmamak adına yavaşça kalktım koltuktan.

Kulağına eğilerek fısıldadım. "Beni sevmeme nedenini sonunda çözdüm anne.Pardon üvey anne." Söylediğim şeyler yutkunmasını sağladığında arkamı dönerek ayaklarımla itelediğim battaniyeyi Aksel'in üstüne örttüm.

"Sen oğlunla biraz vakit geçir.Ama uyandığında.Onu uyurken sakın uyandırma.Geleceğim."

"Nereye?" diye sordu sesindeki üzüntüyü belli ederek.

Arkamı dönmeden yürümeye devam ettim. "Senin olmadığın bir yere.Mümkünse."

Her zamanki gibi.Ses yok.

&

Karşısında sürdüğüm eve baktım.

Gerçek babamın evini biliyordum.Onun benimle yüzleşmek istediğini de biliyordum çünkü telefonuma gelen konum bunu belirtiyordu.

İçeriye girerek daire ikiye bastım.Parmağım yavaşça zile gittiğinde durdum.Açmaya gücüm yetmedi.

Arkamı döndüm.Belki de onunla yüzleşmenin zamanı değildir.

Açılan kapı ile durdum.Yerimde kaskatı kesilmişken duyduğum o ses, içimi titretti. "Kızım.."

Yavaşça yutkundum.Arkamı döndüğümde gördüğüm silüet beni o güne götürdü.Aksel'in bıçaklandığı güne.

Beni bıraktığı için onu affedebilirdim fakat Aksel'i bıçakladığı için aklım onu affedebilse de, kalbim etmezdi.

"Bana kızım deme cesaretini sana kim veriyor? Beni bırakıp gittin.Şimdi kızım demek bu kadar kolay mı?

"Seni seviyorum."

Alayla güldüğümü görünce kalbinde birşeyler koptu.Bunu hissedebiliyordum fakat umrumda bile değildi.

"Beni seviyor musun? Biliyor musun, beni bu hayatta sevdiğini hissettiğim tek bişi Aksel.Seni beni yurda bıraktığında bile biz birbirimize yuva olduk.Şimdi sence beni sevdiğinde inanıyorum mu sanıyorsun?"

"Özür dilerim."

"Hayır hayır.Dileme.Dilsen de birşey değişmeyecek çünkü ben seni affetsen Aksel'e yaptıkların için kalbim susmaz, affetmez.

"Lütfen böyle yapma."

"Merak etme." dedim burukça gülümseyerek.

"Sana kızgın değilim çünkü beni bıraktığın o yetimhanede hayatımın en güzel çocuğunu buldum.Sana kırgın da değilim, beni sevemedim belki de sevmek istemedin.Anlıyorum seni."

Gözlerinin içi umut ışığıyla patladığında konuştum. "Ama.."

İşte o an gözlerindeki ışık söndü.Onu istemediğimi anlamış olmalıydı.

"Ama artık bende yerin yok.Benim senin gibi bir babaya ihtiyacım yok.Tıpkı senin bana ihtiyaç duymayarak beni bıraktığın gibi." Gözümden damlayan bir damla yaş, yere düştüğünde sanki o bir damlada kendimi boğuluyor gibi hissettim.

Arkamı yavaşça döndüğümde sesi çıkmadı.Birşey diyemeyeceğini biliyordum.

"Ha bu arada." dedim yüzüne dahi bakmadan. "En azından Aksel'den özür dile.Belki o seni affeder.Ondan çaldığın çocukluğu belki etmez, edemez ama o o kadar iyi kalpli bir çocuk ki içinde sevgi ve vicdan biriktirmiş.Bunları kimseye göstermedi çünkü onu daha önce seven kimse olmadı."

Bir ses geldi.Ağlqma sesiydi.Aksel'i acımasızca bıçaklayan o adam, benim öz babam ağlıyordu.Hemde hüngür hüngür ağlıyordu.

Bir daha ona bakmadım.Kapıdan hızla çıktığımda nefeslerim daraldı.Boynumu tırmaladım.

Bir yudum nefes için Allah'a yalvardım.

İşte o sırada adım sesleri duydum.Koşarak bana sarılan kişiye dönmedim.Ona hızla sarıldığımda zaten kim olduğunu gayet iyi biliyordum.

Nefes alışverişlerim düzene girdiğinde rahatladığımı hissettim.

"Okyanus gibi kokuyorsun." dedim sakince.Aksel hep böyle kokardı.

Kokumu yavaşça içine çekti. "Neden buraya geldin?"

Sesi titremişti.Bana birşey olacak diye korktuğunu gayet iyi biliyordum.

"Bir konuşma yapmam gerekti." diye güldüm burukça.

Kolları beni biraz daha sardı.İşte o sırada söylediği şey içimi titretti.Aynı zamanda gülüşüm büyüdü.

"Seni sevebilir miyim dediğin gün.O gün, seni duydum.Sev beni Güneş.Daha önce sevginin ne demek olduğunu bilmeyen bu çocuğu ölümüne sev." Sustu.Çok kısa bir süre sonra devam etti.

"Benim hayatımı renklendiren tek kadın, benim olabilir misin?"

Bu bir çıkma teklifi miydi? Bunu sakin bir zamanda söylemesini beklemiştim fakat bizim hayatımızda buydu.

Yalanlarla büyüdüğümüz hayatımızda mutlu olmaya çalışan iki insandık.

"Seni sevmeye hep hazırım.Senin olmaya da.Kabul ediyorum Aksel.Seni daima seveceğim.İçindeki o çocuğu büyütmene yardım edeceğim.."