Eğer bir yalanın içine batarsan, o seni daha da içine çeker.

hayatım yalandan ibaretti.Önüme baksam başaramayayım diye atılan yalanlar,

Arkama dönsem, geriye bakmamak için atılan yalanlar,

sağıma soluma dönsem, benimleymiş, dostmuş gibi davranan yalandan insanlar..

Sabah spor için uyandığımda üstümde ağır bir yorgunluk vardı.

Dudağımdan akan kanı fark ettiğimde elimle sertçe sildim.

Dün, haddinden fazla çalışmıştım. Bu yüzden burnum kanamış olmalıydı.

Yaptığım hareketi yarım bırakarak boş olan sürahiye baktım.

Tamam kuruduğu için üstümde darbe kısa bir üst altımda ise eşofmanla aşağı indim.

Simsiyah saçlarım boşlukta dalgalandı.

"Umarım Cesur sığır gibi uyuyordur da onu görmem." Dediğim şey iki saniye sonra Cesur'u görmemle sonlandı.

Derin bir nefes vererek buzdolabını açtım.Elimde olsa onunla hiç konuşmazdım fakat o aynı seyleri düşünmüyor olacak ki buzdolabının kapağını tutarak bana baktı.

"Niye böyle aşağı iniyorsun?"

"Bunu sormamış olmayı dile, çünkü eğer karışacak olursan o çok sevdiğin ağzını yırtarım."diyerek gülümsedim ve Cesur'a baktım.

"Bir daha konuşmamış olursun.Bende rahatlarım." Son dediğim şey onun kahkaha atmasını sağladı.

"Ne kadar kötüsün, halbuki ben çok yakışmış diyecektim."

Bu neden benimle düşmanıymışım gibi konuşmuyordu?

"O zaman da kırarım ağzını Cesur.Her türlü kırarım."

Önüme dönerek buzdolabından çıkardığım suyu içtim.

"Çalışalım mı?" Derin bir nefes verdim. "Benimle çalışmayı çok seviyorsun galiba?"

"Burada çalışacağım başka biri olmadığı için sana diyorum."

Hicbirsey demedim.Arkamı dönmüştüm ki seslenmesiyle durmak zorunda kaldım.

"Aşağı da bekliyorum"

Hiçbir şey demedim ve yürümeye devam ettim.Fakat o geleceğimi çok iyi biliyordu.

"Sen in geliyorum!"diye bağırdı arkamdan.

Pekala Cesur.Hıncımı senden alacağım.

&

Aşağı indiğimde salon boştu.

Salonun tam ortasına geçerek yumruklarımı havada salladım.

Karnımda hissettiğim soğuk eller durmamı sağlamıştı.

Kulağıma gelen sıcak nefes, birinin arkamda olduğunu simgeliyordu.

"Karnını biraz daha içeri çek"diye fısıldadığında sinirlenmeye başlıyordum.

Kimse bana öylece dokunamazdı.

"Sana bir kere söyleyeceğim.O ellerini Çek.Kırılmalarını istemiyorsan."

Dediğim şey onu güldürdü. Kulağıma yaklaşarak fısıldadı "Çekmezsem nolur?"

Sakince adama doğru döndüm.

Ona gülümsediğimde yüzünde alaycı bir ifade vardı.

Elimi eline doğru uzatıp tuttum.

Bunu yapmama şaşırıyordu fakat hareket etmedi.Elini ters çevirdiğimde kırılma sesi gelmişti.

"Bu olur."

Adamın attığı çığlıklar salonu inletmişti.

O sırada içeri Cesur girdi.

"Noluyor lan burda!"diye bağırdı.

"Bir şey olduğu yok."

"Senin beline elledi.Bunu gördüm."

"Bir daha elleyemez."diye sırıttığımda adamın acı dolu feryadı bir kez daha salonu inletmişti.

Cesur, önce adama sonra bana baktı. "vay be!"

"adamın elini mi kırdın cidden!"

"Kırmamış olsam sence böyle bağırıyor mu olurdu?"

"Pekala haklısın"dedi gülerek.

Neden böyle davrandığını anlamıyordum.

Onun ailesini öldürdüğümü sanıyordu fakat bana hiç düşman gözüyle bakmıyordu.Bunu görebiliyordum.

"O zaman biz başlayalım."

Karşıma geçti ve bana öylece baktı "benimde parmaklarımı kırmazsan elbette olur." Alayla söyledikleri beni güldürmedi.

Ona hamle yapmayı bekledim fakat aklıma gelen şeyle ona bir soru yönelttim.

Aklımdaki şüpheleri cevaplaması gerekiyordu.

"Cesur? Ben senin düşmanın mıyım?" Sorduğum soru onu bir müddet beklettiğinde ağzımdan bir küfür firar etti.

"Siktir!"

Yumruk yaptığım ellerimi açarak alta doğru indirdim.

"Sen." Dedim gözlerinin içine bakarken.

"Babamı öldüren sen değilsin.."

Farkettiğim şey bunu anlamama sebep olmuştu.

Bu soruyu ona ne zaman sorsam asla beklemez düşman olduğumuzu belli ederdi, aynı şekilde gözlerinden bana olan nefreti okunurdu.

Fakat şimdi sıcak bakıyordu.O o benim babamı öldürmemişti.

Aynı zamanda onun ailesini katletmediğimi de biliyordu!

Ben

Ben, koca bir yalanın içinde miydim?