Minnacıktın.Ellerinle parmağımı yakalamış hala kapalı olan gözlerine dalmış olan beni uyandırmıştın daladığım rüyadan...Bembeyaz bir tenin vardı.Kapı açıldı içeri hâlâ askeri üniforması içinde olan baban girdi.Ela rengi gözleri dolmuştu...İkimizde hiç konuş madık. Yavaşça yatağın yanına geldi.Seni ona uzatsamda silah tutmaktan nasırlaşmış ellerine bakıp bunu istemedi.Tekrar uzattım gözlerime baktı daha sonra seni kucağına aldı.Sanki kırılacakmışsın gibi tutuyordu seni...Dudaklarını yavaşça anlına bastırdı.Sonra kulağına eğildi.

"Gönlümden kopan Sedamdan bir parça Gönül,Gönül Sima...."

Elimde ki defteri kapatarak valizin en üstüne indirdim.Babamı daha fazla kızdırmadan valizimi toplayıp ayağa kalktım.Toz pembe duvarlara sahip odama son kez bakıp kapıyı kapattım.Krem rengi duvarlarda ki kelebek desenleri her adımda daha da soluk bir hal alırken en sonunda kapıdan çıkmış şirin bahçeli evimize son kez bakmıştım."Özür Dilerim anne..." sessizce bahçe kapısında bekleyen arabanın arka koltuğuna oturup camdan dışarıyı izlemeye başladım."Ön koltuk için tartışmanız gerekiyordu." Babamın kurduğu cümle ne beni ne de yan koltukta oturan abim Gökhanı güldürmüştü."Neden kaçıyoruz?" Abimin uzun zaman sonra kurduğu ilk cümle olurken babamın gözleri yoldan saniyelik abime döndü. "Gökhan..." "Yalan mı? Kaçıyorsun işte baba?" Abime arka çıkmamla babam susmuş cevap vermeden radyonun sesini açmıştı.Bu ' sizin ile tartışmayacağım ' demekti babamın dilinde.

Telefonumu çıkartıp uzun zamandır yüklü olan fakat hiç kullanmadığım günlük uygulamasına girdim.

Ben Gönül Sima Avcı.Asker Binbaşı Lütfü Avcının ve Şehit Öğretim üyesi Seda Avcının kızı.Polis Gökhan Avcının kardeşi.Çocukları çok sevdiği için annesinin izinden giden öğretmen Gönül.İnsanlar anneme benzetir beni,benzerimde zaten saçlarım boyum duruşum...Bir tek gözlerim ela rengi ile babama benziyorum.Aslında babama pek benzemek istemezdim.Nedensiz.

Arabanın durması ile telefonumu cebime koyup önünde durduğumuz 4 katlı apartmana baktım.Güzel ev baba.Umarım abim ile iyi anlaşırsınız .

Asansörden çıkıp daha önce gelip eşyalarımızı yerleştirdiğimiz eve girdik.Hava yavaş yavaş kararırken ev halkı-zaten 2 kişiler- uykuya çekilince boşlatmadığım valizimi ve uçak biletim ile kendi paralarımın olduğu cüzdanımı aldım.Tüm kredi ve banka kartlarımı eve bıraktıktan sonra yavaşça evden çıktım.Annemin hayaline doğru.Hakkari köylerinde öğretmenlik yapmaya....