Elimde sigarayla, yürüyordum. Olan biteni düşünmek için zamana ihtiyacım olduğunu biliyordum. Bir an cebimdeki telefonun titreşmesiyle kendime geldim ve elimi cebime götürdüm. Arayan numarayı tanımıyordum.

“Alo, efendim?”

Sessizlik.

“Alo?”

Yine sessizlik.

“Cevap verecek misiniz?”

Ve telefon kapandı. Çok da önemsemedim, salağın biri olduğunu düşünüp telefonu cebime koydum.

Önümde duran bir arabayla sarsıldım. Dikkatsiz olmam normaldir ama sabah saatlerinde, hele kahve içmemişsem, biraz sersem gibi gezebiliyorum. Siyah bir jeep duruyordu. Arabanın kapısı açıldı ve içeriden iki adam indi. O an ne olduğunu anlamamıştım. Kollarımdan tutup beni içeri sokmaya çalıştılar, ama ani bir hareketle ikisini de yere indirdim. Silahımı çıkarıp doğrulttum. Sivil olarak dolaşıyor olsam da, silahımı taşımak zorundaydım; hele önemli bir görevdeyseniz, etrafınızda birçok hain dolanır.

İki adam koşarak arabalarına bindiler ve son hızla sokaktan kayboldular. Plakaya baktığımda ise plakanın olmadığını fark ettim.

“Hay… Böyle işe,” diye söylenip ne olup bittiğini anlamaya çalıştım. Bir anda saçma sapan olaylar neden başıma geliyordu? Etrafıma baktığımda sessizlik hâkimdi ve kimse ortalıkta yoktu. Yüzlerini saklamışlardı, elimde de hiçbir kanıt yoktu. Güvenlik kamerası var mı diye etrafa bakındım, ama hiçbir kamera göremedim.

Eve doğru yürümeye başladım. Dinlenmeye ihtiyacım vardı. Bugün biraz kendime vakit ayıracaktım ama olanları anlamaya çalışıyordum. Tedirgin bir şekilde ıssız yolda yürümeye devam ettim. O sırada telefonum tekrar titreşti. Ekrana baktığımda gözlerim ekrandaki yazıya kilitlendi:

Bilinmeyen numaradan bir yeni mesaj:

“DAHA YENİ BAŞLIYORUZ…”