Gözlerimi telefon sesi ile açmıştım. Saate baktığımda 10.30'du bu kadar uyumuş olmama şaşırmıştım. Her zaman erken kalkan ben artık erken kalkmayı mı unutmuştum. Telefonum ısrarla çalmaya devam edıyordu. Uyku sersemliği ile açmıştım telefonu. Başvurduğum firma'dan dönüş almıştım işe kabul edilmiştim yarın ilk iş günüm olduğunu öğrenmiştim. Bu güzel haber ile kalkıp güzel bir duş aldım ardından güzel bir kahvaltı hazırladım kızlar bugün evdeydi hep beraber güzel bşr kahvaltı yaptık. Ardından işte giymem için kendime bir kaç alışveriş yapmaya karar verdim burda bulunan forum avm'sine gitmeye karar verdim bu avm izmir 'in ilk açık avm'si olduğu ve bilindik tüm markaların içinde bulunduğu bir avm'idi kızlarla hazırlanıp oraya gitmek için evden ayrıldık. Otoparka arabayı bırakıp deli gibi alışveriş yapmaya başladık. Kızlar da kendilerine bir kaç bir şey almışlardı.

tüm gün gezip dolaştıktan sonra eve gelmiştik her birimiz kendimizi o kadar yorgun hissettik ki odalarımıza geçtik. Işıkları kapattım kendime emre'ile dinlediğim bir şarkı vardı onu açtım. Gözlerim dolmuştu onunla olduğum günlere gitmiştim. Ne güzel günlerdi bir keresinde Samsun'da Emre ile de avm'ye gitmiştik onunla alışveriş yapmıştık yemek yemiştik hatta beraber oyun alanında oynayan cocukları izleyip bir gün bizim de çocuklarımızın burda olduğunu hayal etmiştik. Tüm hayaller hayal olarak kalmıştı Emre yoktu onsuz geçirdiğim kaçıncı ayımdı kaçıncı günümdü saymıyordum. Daha ne kadar onsuz olurdum bir daha görecek miydim bilmiyordum karşıma çıksa beni bunca zaman yanlız bırakışına terk edişine olan öfkem ile ondan hesap sormak istiyordu bir yanım, bir yanımda deli gibi özlemişti kokusunu sesini özlemiştim. Ellerinin arasında ellerimin oluşunu özlemiştim. Şarkı bitmişti bende bitmiştim, bir daha ağlamayacaktım dıyordum ama her bu şarkıyı dinlediğim de ağlıyordum işte.. Gözlerimi geceye kapattım usul usul onu hayallerimde yaşatarak onu hayal ederek kapattım..

ertesi sabah erkenden uyanmıştım bugün işimde ilk iş günüm olucaktı. İzmir'in daha önce hiç gidip görmediğim bir lojistik fırmasında depolama nakliye ve pazarlama bölümünde kargo ve nakliye alanında dış ticarettte olacaktım. Yani kısaca işim çok zordu okuduğum bölümün işinde daha önce hiç çalışmamıştım ama başaracağımı emindim hem bir iş ne kadar karmaşık ve zor olabilirdi öyle değilmi zor olursa yapamazsam çıkardım. Bu şekilde kendimi avutmaya devam ederek bir yandan hazırlanıyordum. Hafif bir makyaj yapmıştım ve tamam işte hazırdım. Kızlar da işe gitmişti bende evden onlarla beraber çıkmış bir taksi çağırmıştım. Gideceğim firma evime biraz uzaktı ama olsun evde oturup sürekli Emre'yi düşünmekten iyidir diye geçirdim içimden.

Firma'nın şirketinin önünde inince büyük bir heyecan bastı ama derin nefes alıp içeriye girdimi. Güvenlik 'ten geçip asansöre oradan da yetkililerin bulunduğu kata çıktım. Asansörden inip koridordan geçtim koridorun başında beni masasında oturan tatlı bir kadın karşıladı. "Hoş geldiniz , elif hanımdı dimi?" Dedi ayağa kalkıp elini uzattığında bende elimi uzattım "Evet dün aramıştınız görüşme yapmak için."! Dedim.

""Evet buyrun sizinle Buğra bey ilgilenecek odası solda ki kapı ." Dediğinde teşekkür ederek gösterdiği kapıya gittim. Kapıyı tıklattım ve içeriye girdim beni görünce başını bilgisayarından kaldırıp "Hoş geldiniz buyurun." Diyerek karşısında ki koltuğu işaret ettiğinde gösterdiği koltuğa geçip oturdum. "Hoş buldum Buğra bey, elif ben dün iş görüşmesi için aranmıştım." Dedim bir çırpıda

"Evet, size bir kahve ikram etmek isterim nasıl alırdınız kahvenizi?"

Teşekkür ederim orta şekerli olsun lütfen." Dedim beni başıyla onaylayıp şirket telefonunu eline 2 kahve söyledi oda orta şekerli içiyormuş kahvesini iki orta şekerli kahve getirmelerini rica etti. Kahvelerimiz gelene kadar bir kaç soru sordu neden bu mesleği seçtiğimi daha önce bu işte çalışma yapıp yapmadığımı herseyi sordu bende daha önce pastane işlettiğimi hayalimde ki meslek olarak onu yaptığımı söyledim. Burda neden olduğumu sorunca donup kaldım. Ne diyecektim ben aslında terk edildim ve şehir değiştirdim burda pastane açmak istemedim çünkü pastaneler bana onu hatırlatıyor bende o yüzden öylesine okudum ve hiç ilgimi çekmeyen mesleği yapmak istiyorum çünkü burda yaşamak için paraya ihtiyacım var mı diyecektim ?

evet tamda bunu söyledim. Aptallığın en büyük örneği olabilirdim bir anda pat diye bunları söyledim ağzımı keşke hiç açmasaydım ama söylemiştim.

"Madem kendinize yeni bir hayat kuracaksınız o halde size yeni hayatınızda başarılar diliyorum." Dediği yerde utancımdan ölmek istedim "Özür dilerim ben bu şekilde söylemek istemedim bir anda çıkıverdi ağzındam."

"Dürüst insanları severim sende dürüst olduğun için burada bizimle çalışmaya bence çok uygunsun, yeni hayatının güzel geçmesini isterim buna benimde şirketimizin de bir katkısı olmalı sizle çalışmayı uygun buluyorum deniz hanım size odanızı ve gereken bilgileri gösterir hayırlı olsun."

Arkadaşlar benim kulaklarım yanlış duymamıştı değil mi bu adam beni o sözlerime rağmen bu meslekte hiç tecrübe sahibi olmamama rağmen beni işe almıştı değil mi?

Odadan ağzım kulaklarımda çıkmıştım deniz diye hitap ettiği asa önce ki konuştuğum kadın olduğunu düşünerek yanına gittim oma çoktan bilgi gitmiş olsa gerek "Gel seni odana götüreyim." Diyerek koridorun en ucunda sol'da kalan odanın önüne gelmiştik. İçeriye girdiğimde içim açılmıştı boydan camlar bembeyaz çalışma masası gğzel geniş güneş alan bir odaydı. "Siz uluslararası dış ticaret bölümünden sorunlusunuz, bilgisayarınız da tüm dış ticaret kaynakları mevcut oradan bilgi alabilirsiniz. Başka bir sorun olursa bana söylemeniz yeterlidir kolay gelsin." Diyerek odadan ayrılmıştı. Hiç beklemediğim bir anda işe alınmıştım başlasın o zaman Elif'in yeni hayatı...

Bölüm sonu❄️

Bir sonra ki bölümde görüşmek üzere