İzmir'e geldiğimizden beri bir hafta geçmişti bile, kızlar kendilerine göre iş bulup başlamışlardı. Ben hala iş arıyordum. Burda da pastane açmayı düşündüm sonra vazgeçtim iş ilanları arasında dolaşırken bir lojistik firmasında iş ilanı olduğunu gördüm. Arayıp bir ön görüşme ayarladım yarın oraya gidecektim. Mezun olduğum bölümde çalışmak istemiyordum hiç aklımda yoktu ama izmir'de pastane açma fikri bana daha uzaktı bu yüzden bu alanda devam etmeye karar verdim.

evde tek başıma duruyordum. Defne avukattı deniz 'ise diyetisyen. İkisi de mesleğini severek yapan insanlardı. Benimse tek hayalim pastacılık olduğu için okuldan mezun olur olmaz pastacılık kurslarına gittim bir kal belgemi aldım dükkan da açtığım da benden mutlusu yoktu o zamanlar. Şimdi ise öylesine okuduğum bölümün işi için görüşme yaptım. Hayat işte bazen hayallerimizi sonuna kadar yaşatmıyordu.

evde tek olduğum süre boyunca biraz kitap okudum sonra film izledim müzik dinledim. Ama evde sıkıldığımı anladığım için yürüyüş yapmaya karar verdim ve hazırlanıp evden çıktım. İzmir'in Karagöl tabiat parkında yürüyüş yapmaya karar verdim. Doğada yürüyüş yapmak bana iyi gelir diye düşündüm. Eve geç kalma ihtimalim olduğu için de kızlara mesaj attım beni evde bulamazlarsa korkmasınlar diye.

Gölün etrafında dolanan yoldan kıs bir yürüyüş yapmaya devam ettim. Ne kadar süre bu güzellikler arasında kaldığımı hiç anlamadım sadece yürüyordum. Beynimde ki tüm düşüncelerim ile yürüyordum. Yürümek ruhuma çok iyi gelmişti. Emre hiç çıkmıyordu aklımdan, ne yapıyordu suan kiminleydi neydi o sorun hep aklımda bu sorular ile geçirdim günlerimi. Kendi hayatım için attığım yeni adımlarda bile hep onu düşünüyorum istemsizce çıkmıyor çünkü aklımdan atamıyorum kalbimden. Bana yaşattığı o güzel günler geliyor aklıma herseyin başladığı yere gidiyor aklım, ne güzel başlamıştı oysa herşeyin bittiği ansa hayatımın en acı anı olarak kalmıştı hafızamda benim bir daha o gün kadar hiç ağlamamış hiç canım yanmamıştı. Benim hislerim de benimle beraber sanki öldü o gün orada..

kulaklığıma gelen çağrı ile saatime baktım arayan defne 'idi "Nerdesin elif eve geldik biz kaç gibi gelirsin güzelim.?" Saatin ekranından baktım burada neredeyse üç saatten fazla olduğumu anladım "Gelıyorum şimdi yürüyüş çok iyi geldi saatin nasıl geçtiğini anlayamadım." Dedim buradan hiç dönmek istemıyordum.

"Tek gelme konum at biz alalım seni." Defne hayır desem de kabul etmeyeceği için konum gönderdim. Beni alacakları yeri doğru ilerlemeye başladım ormanın girişine doğru yavaş adımlarla yürümeye devam edıyordum. Elimde ki matara bir anda yere düşünce eğildim almak için yerden almış tam doğrulduğum esnada karşıdan koşarak gelen adam ile birbirimize çarpmamız bir olmuştu. Elinde ki telefona dalmış olsa gerek koskoca beni görmemişti. "Çok özür dilerim ben görmedim sizi hanımefendi çok özür dilerim."

"önemli değil "

"Bir şey yok dimi iyisiniz? "

"Hayır hayır iyiyim teşekkür ederim." Dedim gülümseyerek yanından uzaklaştığım da arkama bile bakmadan yürümeye devam ettim. Emre'den sonra hiç bir adam ile göz göze gelmemiştim. Emre'nin yanımda olmasını isteyen tarafım olduğu kadar da ona kızan affetmeyen tarafımda vardı. Biraz sonra girişe yaklaşmıştım orda durmuş kızları beklerken sosyal medya hesaplarıma bakmaya başladım kızlar da gelmişti zaten biraz sonra, hep beraber sohbet ederek müzik dinleyerek evin yolunu tutmuştuk..

Bölüm sonu

Yorum yaparak benimle düşüncelerinizi paylaşabilir misiniz destekleriniz için şimdiden teşekkürler yeni bölümde görüşmek dileğiyle ❄️