Mila'm:Günaydın

Mila'm:Nasılsın?

Çağrı:Senin mesajını gördüğüm için çok mutluyum, sen nasılsın?

Mila'm:İyiyim sanırım,

Mila'm:Erkenden kalkıp biraz ders çalışmıştım.

Çağrı:Mila okul saati yedi de başlıyor, kaçta kalktın?

Mila'm:Beşte kalktım.

Çağrı:Ne diyeyim şimdi sana?

Çağrı:Sağlığını çok kötü etkiliyorsun, kaçta yattın?

Mila'm:Saat iki gibiydi sanırım

Mila'm:Sonra görüşürüz, evden çıkıyorum.

Çağrı:Görüşürüz Mila, görüşürüz.

Görüldü

Çağrı:Keşke görüldü atmasan Mila'm

Mila'm:Peki

Telefonu cebime koyup dışarı çıktım.Su şişesini çantamdan çıkarıp biraz su içtim.Su şişesini geri yerine koyup yürümeye devam ettim.Okul bizim ev ile yaklaşık on beş dakika gibi bir uzaklıkta.Dersin başlamasına yirmi dakika vardı.Dün bana şemsiye veren adamı kafası karışık bir şekilde tabelaya bakarken gördüğümde yanına ilerledim."Merhaba."Bana döndüğünde yüzünde beni tanımış bir ifade vardı.

"Merhaba."Olurda onu görürüm diye şemsiyeyi çantama koymuştum.Çantamdan şemsiyeyi çıkarıp ona uzattım."Dün şemsiyeni bana verdiğin için teşekkürler sana borçluyum."Gülümseyip mırıldandı."Aslında borcunu ödeyebilirsin."

"Nasıl?"Kafa karışıklığı ile ona baktım."Borç olarak değilde bir iyilik.Burada yani yakınlarda bir lise var orayı biliyor musun?"Bizim liseye mi gidiyor?"Burada yeniyim."Elimdeki şemsiyeyi alıp çantasına koyduğumda bir süre düşüncelere daldım.Ya babam veya annem onunla okula gittiğimi öğrenirse?Elini yüzümün önünde sallayıp gülümsedi."Aynı liseye gidiyoruz."

"Burada benim adım Akel Demir."Elini uzattığında tereddütle elini tutup sıktım."Açelya Mila Bulut."Yan yana yürürken sesinde tereddütle konuştu.

"Mila eğer rahatsız olmazsan beraber bazenleri okula gidelim mi?"Herkes bana Açelya diye seslenirdiler bir tek Çağrı Mila derdi."Mila demesen olur mu?Olur."

"Ah sıkıntı yok Açelya, teşekkür ederim."Rica ederim diyip sessizce yürüdüm yanında.Umarım tanıdık birisi görmez.Lisenin önüne geldiğimizde Akel ile bahçeye geçip etrafa bakmasını izledim."Çok büyük."Çağrı'nın şuan bizi izlediğine emindim, mesajlarından okulda beni izlediğini anlıyordum."Ders bitince görüşürüz Açelya."

"Görüşürüz Akel."Sınıfım birinci katta olduğu için şanslıydım.Sınıfın içerisi girip yerime oturduğumda Neva yanıma gelip oturmuştu.Buse ve Elif bir önümüze oturuyordu, en arka dörtlüsüydük."Okula beraber geldiğin çocuk yakışıklıymış."Bakışlarımı Elif'e sabitleyip tek kaşımı kaldırdım."Olabilir ne yapayım?"Neva Elif'e ters ters bakıp iç çekti."Onun Çağrı'sı var."İçtiğim su boğazımda kalmıştı, öksürdüğümde Neva sırtıma vurarak ovdu."Evlendiğinizde nikah şahidiniz ben olacağım."Güldüm, Çağrı ve benim evlenmemiz için ya onun ya da benim ölmem gerekiyor.Ölüm bizi birbirimize bağlayabilir ancak, çünkü yirmi yaşında başkasının eşi olacaktım.

Buse bir süre telefonunda oyalandı.

Telefonumun bildirim sesini duymamla cebimden telefonumu çıkardım.

Çağrı: Çok güzelsin.

Telefonumu cebime koyup, kollarımı göğsümde birleştirdim."Buse yoksa Çağrı senin yaptığın bir numara mı?Benimle oyun mu oyun?Telefonunu aldığın zaman bana mesaj geldi?"Buse telaşla bakışlarımı kaçırdı."Buse?"

"Hayır, bak Çağrı benim kuzenim."Şaşkın ifademi koruyamamıştım.Bunca zamandır bunu bana söylemiyordu."Üzgünüm söyleyemem kim olduğunu.Yemin ettirdi bana."Matematik öğretmenin geldiğini gördüğümüzde önümüze dönüp öğretmeni dinledik.Ders bittiğinde sınıftan çıkıp okulun kafeteryasına indik.Diğerleri için kahve alırken aklıma Çağrı geldi.Kahve sevmiyormuş ben sırf kahveyi seviyorum diye kahveyi sevmeyi denedi.

Onu sevmeyi becerebilir miyim?

Sevgisine layık mıyım?

Kafamdaki düşünceleri atıp yanlarına döndüm.Onlar benimle konuşup konu açmaya çalışmalarına rağmen çok az konuşmalarına dahil oluyordum.Sessiz bir kişiliğim vardı, tabii ki okulda böyle değildim yani denemeye çalışıyorum.Gülümseyip sohbetleri ilgimi çekiyormuş gibi davrandım.

"Açelya."Elif elimi tutup nazikçe gülümsedi."Neden böylesin hiçbir fikrim yok ama biliyorum ki seni etkileyen şeyler.İstediğin gibi davranabilirsin."Buse,Elif ve Neva aynı anda elimi tutup konuştular"Seni seveceğiz her halinle."

"Ben iyiyim gerçekten." Yalan.Cebimden telefonumu çıkarıp Çağrı'ya yazdım.Onu üzmek ve kırmak istemiyorum ama elimde değil istemeden de olsa sevdiklerimi kırıyorum.Ben birisine karşı nasıl sevgi göstereceğim bilmiyorum.Bana öğretilen tek bir duygu var birisine karşı nefret duygusunu beslemem öğretildi.Bana öğretilen şey şiddetin bir sevgi olduğu öğretildi.

"O senin baban, severde döverde."

"Şiddetin içinde sevgi de vardır."

"Baban sizi sevdiği için böyle davranıyor."

"Yediğin önünde yemediğin arkanda daha ne istiyorsun?"

"Teyzen gibi olmak mı istiyorsun?"

"Yirmi yaşına bastığında evlendiğin kocan seni dövse bile sesini çıkarmamalısın."

Mila'm:Çağrı

Mila'm:Neden daha önce söylemedin?

Çağrı:Buse ile kuzen olduğumu mu?

Mila'm:Evet.

Çağrı:Çünkü kim olduğumu öğrenmek için Buse'yi sıkıştıracaksın ,

Çağrı:Buse hemen anlatır.

Çağrı:Aslında kahvenin tadı güzelmiş

Çağrı:Bunca sene boşuna abartmışım

Mila'm:Olabilir her insanın damak zevki farklıdır.

Çağrı:Senin sevdiğin şeyleri seviyorum Mila.

Çağrı:Senin sevdiğin her şeyi sevmeyi öğreniyorum.

Çağrı:Sen ve senin sevdiğin şeyler beni yaşatıyor.

Çağrı:Hadi güzelim kahveni bitir çünkü ders başlayacak iki dakikaya.

Mila'm:Dakik bir insan mısın?

Çağrı:Değilim ama senin için olurum.

Mila'm:Aptal.

Çağrı:İyi dersler.

Ona böyle davranmak canımı yakıyordu, ona böyle davranmak beni neden üzüyor?Belki onun beni önemsemesi beni etkiliyor?İlk defa birinin beni önemsediğini hissediyorum."Hadi sınıfa çıkalım."Koridorda yürürken Akel'in elindeki dosyalarla beraber etrafa baktığını fark ettim."Akel?"Sesimi duymasıyla bana doğru döndü."Açelya merhaba.on iki b nerede acaba?"İkinci katta olduğunu söylediğimde teşekkür edip üst kata çıkmıştı.Sınıfa geçip yerimize oturup öğretmenin gelmesini bekledik.Kafamı sıraya yaslayıp, gözlerimi kapadım.Öğretmenin sesini duyunca kafamı masadan kaldırıp, dediklerini sınıf olarak not almaya başladık...

🍂

Okul saati bittiğinde diğerleri onlarla beraber dolaşmaya davet ettiler ama kabul etmedim.Elimde olmadan da bensiz daha fazla eğlendiklerini düşünüyorum, bensiz daha mutlular.Ben hayatımdaki bütün insanları üzerim bu yüzden Çağrı'yı hayatıma girmesini istemiyorum.

"Açelya beraber gidelim mi?İstemezsen anlarım."

"Beraber gidebiliriz."Annem ve babam bu saatte evde olmuyordular o yüzden sıkıntı yoktu.Aslında dokuz yaşımdan beri Ilgın'a hep ben bakardım, çünkü annem ve babam evde olmazlardı.

"Teşekkür ederim dalgın kız."Dalgın kız mı?Kafamın karıştığını fark ettiğinde gülümsedi."Her zaman dalgınsın, düşüncelerinde kayboluyorsun."Bu doğru bir yere bakmamla anında düşüncelerimde kayboluyorum."Açelya seninle tanıştığım için çok mutluyum."Yüzünde memnun bir gülümseme vardı.

Bakışlarımı yüzüne çevirip bir süre yürürken onu izledim."Yollarımız burada ayrılıyor..."

"Neden mutsuz bir şekilde söyledin?"Elini ensesine koyup bir süre gözlerime baktı."Seninle konuşmak güzel."Bunu diyip konuşmama fırsat bile vermeden gitmişti.Telefonumu çıkarıp Ilgın'a mesaj attım.

Mila:Ilgın evde kim var?

Ilgın'm:Umut ve ben.

Dairemizin olduğu kata geldiğimde tam anahtar ile kapıyı açacakken kapı açılmıştı.Ilgın okuldan yeni dönmüş olmalı ki üstünde forması vardı.İlgın on yedi yaşındaydı bir kaç puan benden düşük aldığı için aynı liseye gidememiştik.İlgın okuldayken Umut'a karşı komşumuz bakıyordu.Çok tatlı bir teyzeydi.İçeri girdiğimde Umut bacaklarıma sarıldığında eğildim.

"Ablacığım!"Burnunu öpüp sarıldım.Ilgın'a kaş göz işareti yaptığımda kafasını hayır anlamında salladı."Sorun yok."

Umut koltuğa oturup çizgi film izlerken odama gidip formamı çıkardım.Siyah bol eşofman ve beyaz sweatshirt giyip telefonumu yataktan aldım.

Çağrı:Keşke o çocuğun yerinde ben olsaydım

Çağrı:Yanında yürüyüp konuşan ben olsaydım.

Çağrı:Söz veriyorum yapacağım.

Çağrı:Bir gün yanında olacağım.

Mila'm:İmkansız, yanımda olamazsın.

Çağrı:Sen izin ver yeter bana

Çağrı:Sen iste ben öleceğimi bilsem bile elini tutacağım.

Çağrı:Çünkü ellerim daima ellerinde olacak.

Görüldü.