Boğazım ağrıyordu, yutkunamıyordum.Kadının bakışları kimlikteydi, bakışlarını gözlerime çevirdiğinde dolu gözleri şaşkınlıkla parlıyordu."Açelya kızım..."Bir adım sendeledim.Hayır, hayır.Bu kadın annem olamaz, bu kadın annem olamaz!Kadın kimliğini uzattığında kimliğimi elinden alıp sessizce yere oturdum."Mila'm bir kere sarılabilir miyim?"Sarılmak mı? Bir süre duraksadım.Kafamı 'evet' anlamında salladığımda sarıldı.Saçlarımı, sırtımı okşuyordu.Saçlarımdan öptüğünde robot gibi kalmıştım.Hareket edemiyordum, ne sarılıyor ne de geri çekilmiyordum.Kadın yanaklarımdan tuttuğunda sadece onu izledim."Çok özledim anneciğim, çok özledim sizi."

"Hayır.Bu gerçek değil."Kadın dolmuş gözlerini silip yerdeki fotoğrafları topladı.Fotoğrafları bana gösterip ağlayarak konuştu."Bak bu sensin bu da Ilgın."Yaşlı gözlerine baktığımda hafifçe gülümsediğini gördüm."Baban Umut'u doğurduğumda hepinizi alıp kaçtı."Ensemi ovuşturdum, duygularım karışıyordu.Canım acıyordu, senelerce yaşadığım kadın annem değil miydi?Yüreğim ağrıyordu, canım acıyordu.Gözyaşlarım akmadan akıyordu, gözyaşlarım akmadan yanağımı ıslatmıştı."Biliyorum güzel kızım biliyorum zor olduğunu.Mila'm kardeşlerin ile bir yerde buluşalım size her şeyi anlatacağım."Bana Mila diyen bu kadın ve Çağrı.

"Çıkamam yani çıkamayız."Kadın gözyaşlarını sildi."Neden?"Yutkundum, babam dışarı çıkmamıza kolay kolay izin vermiyordu.Yarın Cuma olduğu için okuldan sonra direkt eve gitmem gerekiyordu.Yoksa ne yapacağını tahmin bile edemiyorum."Babam."Bakışlarını bileklerime çevirdiğinde kaşlarını çattı.Bileğimi geri çekeceğim sıra elimi tuttu.Beni incitmekten korkar gibi parmağını nazikçe izlerin üstünde gezdirdi."Bunları baban mı yaptı yoksa sen mi yaptın?"

"Ailevi sorunlarım sizi ilgilendirmez."Hâlâ annem olduğunu inanmıyordum.Kadın bileğimden öptüğünde gözlerimi kapadım.Yapma, lütfen yapma."Annem güzel yavrum."Yerdeki çantamı aldım."Numaranı söyle bunları konuşacağız."Numarasını söylediğinde daha fazla orada kendimi tutamadım.Hızlıca koşarak uzaklaştım.Yüreğim sızlıyordu, canım yanıyordu.Yağan yağmur yüzüme damlıyordu, akan yağmur gözyaşlarımla ıslanıyordu.Akan gözyaşlarını yağmur silemez.

Kaldırıma oturdum, hıçkırıklarımı bir kez daha tuttum, yüreğimin ağrısını bir kez daha susturdum.Canım yanıyordu, canımı yakıyorlar.Ne yapacağım? Nasıl anlatacağım Ilgın'a ve Umut'a nasıl anlatacağım?Annem diye bildiğim kadın annem değilmiş.Babam neden bunu yaptı?Bunca zamandır bir yalanı mı yaşıyorduk?Kafamı dizlerime yasladım.Kafam ağrıyordu artık kaldıramıyorum.Başıma değen elle kafamı hafifçe kaldırdım.Mavi gözlerle karşılaştığımda sessizce Akel'e baktım.

"Anlatmana gerek yok.Sarılmak istiyorsan sarılabilirsin."Sarılmak şuan ihtiyacım olan en son şeydi.

"Ben iyiyim."Hafifçe geri çekilip ıslanan yüzümü sildim."Bugün şemsiye yok mu?"Gülerek ensesini kaşıdı.Elini başımın üstünde tuttu."Maalesef bugün yok."Gözlerime bakarak montunu çıkardı.Montu kafama örttüğünde kirpiklerimi kırpıştırdım.Şaşkınlığımı gizleyemedim."Hadi gidelim."Elini uzattığında elini tutup kalktım."Duydun dimi ne düşünüyorsun?"Bakışlarını benden kaçırıp yürüdü.Bir süre sessiz kaldı."Annen olduğunu düşünüyorum.Kadın bitik durumdaydı."Hiç bir şey anlamıyordum şuan, kafam bitik durumda.Doğru muydu? Bu kadın gerçek annemiz mi?Babam neden bunu senelerce sakladı?

"Üzgünsün, Açelya bazen hayatta istemediğimiz şeyler oluyor.Annen yani deminki kadın ile her şeyi konuşman daha iyi olacak."Bakışlarımı yüzüne çevirdiğimde gözlerime baktığını fark ettim.Koyu mavi gözleri gözlerimi deler şekilde bakıyordu.Ona baktığımda yutkundu, bakışları ruhumu deliyordu.

"Düşüneceğim."Yol ayrımına geldiğimizde montu ona uzattım."Teşekkür ederim."Gülümseyip montu aldı."İyi geceler Açelya."

"İyi geceler Akel."

🍂

Daire kapısının önüne geldiğimde ağlama seslerini duyduğumda endişelendim.Tam kapıyı açacakken Ilgın arkamdan geldi."Abla ne oldu?"O da ağlama seslerini duyduğunda endişelendi kapının kilidini açıp Ilgın'a sessiz olmasını söyledim.İçeri doğru ilerledik sesleri duymamla Ilgın'ın kolunu tuttum."Aptal velet ağlama!"Tokat sesi duymamla içeri girmem bir oldu.Babam Umut'a tokat atmıştı, Umut bizi görür görmez yanımıza geldi"Ilgın odaya."Ilgın Umut'u odaya bırakıp gelmişti.

"Ne hakla ona tokat atarsın?"Babam kaşlarını çattı.Bana yaklaşıp parmak salladı."Karşında çocuk mu var sanıyorsun?Düzgün konuş Açelya."Cebimden çıkardığım çakıyı boynuna doğru tuttum."Bana istediğini yapabilirsin ama kardeşlerimden birine zarar verirsen parçalarım seni."Geri çekildiğinde çakıyı geri çekmedim.Ilgın sessizce yanımda duruyordu."Neden baba? Bana cevap ver neden?"

"Ne neden?" Yutkundum, yüreğim sızlıyor."Her gün o kadına şunu sordum , anne babam neden bizi sevmiyor? O kadın her zaman beni geçiştirdi."Babam sessizce bakıyordu.

"Seni karşıma alıp 'bak benimde canım böyle yanmıştı'demek isterdim.Bende çok ağlamıştım, uykularım bölünmüştü Sen orda rahat uyurken sesimi kimse duymasın diye yastığa sarılıp ağlamıştım.Hadi beni boşver lan küçücük çocuk Umut'u neden sevmedin?"Ilgın omzuma dokunduğunda arkama dönmedin eline dokundum."Ben artık sevgini istemiyorum çünkü sen beni öldürdün baba."Babam tam konuşacakken sözünü kestim."Ne yaptık sana? Umut ne yapmış olabilir neden sevmedin?"

"Ben seviyorum sadece-"Ilgın sözünü kesip konuştu."Sevgisiz büyütüldüm diyeceksin dimi? Sevgisiz büyüdüğün için çocuklarına daha çok sevgi göstermen gerekmez miydi baba? Madem seviyorsun bu kızın bileklerini ve ellerini neden böyle yaptın söyle?"Güldüm, o asla bizi sevmedi."Çocuklarını gerçek annesinden ayırmış bir adam kimseyi sevemez."Babamın göz bebekleri büyümüştü.Ilgın şaşkınlıkla sendeledi."Abla ne diyorsun?"

"Anlatacağım.Neden yaptın söyle?Demek kadın doğruyu söylemiş."Babam bakışlarını etrafta gezdirip sert bir tonda konuştu."Bundan böyle açığa geçiyorsunuz dışarı çıkmak yok."Ilgın sessizdi, ne düşünüyor acaba?"Yine aynısı baba? Senden nefret ediyorum."

"Yanımdan cenaze araban geçse sana yine hakkımı helal etmiyorum."

Babam sözlerimden sonra gözlerime baktı."Ne dediğinin farkında mısın?" Ilgın'ın elinden tutup odama doğru yöneldim."Farkındayım ve kardeşlerimden birinin canı yansın sana bu dünyayı zehir ederim."Odama geldiğimizde Umut'u yere oturmuş kulaklarını kapatmış şekilde bulmuştuk.Ilgın sağına bende soluna geçtiğimde başını kaldırdı."Ablam söz veriyorum bir daha sana bir şey yapmayacak."Umut ikimizede sarılıp fısıldadı."Çok korktum."

"Açelya demin dediklerin neydi?"Umut'u işaret ettiğimde sustu."Abla dediklerini duydum annemiz başkası mı?"Umut düşündüğümden daha fazla olgundu babam onunda çocukluğunu çalmıştı."Evet."Hepimiz sessiz kalmıştık."Nasıl öğrendin?"Ilgın'a bugün yaşadığım o kadınla ilgili her şeyi anlatırım."Babama söylediğimde ki bakışlarını fark etmedin mi? Ayrıca numarasını aldım buluşmak istiyor."Ilgın ve Umut sessizleştiler.Ayağa kalkıp eşofman ve tişört alıp dolaptan üstümü değiştirdim."Ne düşünüyorsun Ilgın?"

"Bilmiyorum."Umut bana baktığında yanına oturdum."Abla şimdi ne yapacağız?"Alnımı ovuşturup bir süre sessizleştim."Bilmiyorum.Onu gördüğümde ağlıyordu, babam bizi kaçırdıktan yani onun söylemine göre Umut'un doğumunda kaçırmış üçümüzü."Bir kaç dakika daha konuştuktan sonra Umut ve Ilgın benim yatağımda uyumuştular.Kapıyı kilitleyip telefonumu masadan aldım.Çağrı uyuyor mu acaba?

Yazsam sinirlenir mi? Ya uyuyorsa?

Mila'm:İyi geceler.

Çağrı:Mila?

Çağrı:İyi misin?

Mila'm:Neden soruyorsun?

Çağrı:İlk mesajı attın ya o yüzden.

Çağrı:Seni çok özledim.

Mila'm:Özlemiş olsaydın yazardın.

Çağrı:Aslında küçük bir işi hallediyordum:)

Mila'm:Buse dimi? Ne yaptın?

Çağrı:Yarın öğrenirsin.

Mila'm:Çağrı lütfen yanlış bir şey yapma.

Çağrı:Merak etme pek önemli değil

Çağrı:O sana zarar verdi

Çağrı:Karşılığını alacak.

Mila'm:Çağrı hayatımda bir şey değişti

Çağrı:Ne oldu?

Çağrı:Mila ne oldu güzelim?

Çağrı:Beni merak içinde bırakma?

Mila'm:Annemi gördüm.

Çağrı:Ne?

Mila'm:Gerçek annemi gördüm sokakta fotoğraflara bakıp ağlıyordu.

Bir süre Çağrı'ya olanları anlattım, kadının söylediklerini babamın tepkisini.

Çağrı:Ne yapmayı düşünüyorsun?

Mila'm:Bilmiyorum

Mila'm:Kafam karıştı

Mila'm:Bunca senedir bir yalanı yaşıyormuşuz

Mila'm:Buluşmak ve anlatmak istiyor

Mila'm:Çağrı korkuyorum.

Çağrı:Neden korkuyorsun?

Mila'm:Gerçeklerden.

Çağrı:Belki böyle daha iyi olur.

Çağrı:En azından babandan kurtulursun.

Çağrı:Canın, canınız yanmaz.

Çağrı:Kardeşlerin için kendini feda ediyorsun her zaman

Çağrı:Belki böyle daha mutlu olursunuz?

Mila'm:Bilmiyorum

Mila'm:İyi geceler

Çağrı:İyi geceler Mila'm.