Sabah kardeşler uyanmıştı bugün sedef hanım ve Polat bey geliyordu bu yüzden herkes onları salonda beklemeye başladı ardından boraya telefon geldi.

Bora:alo

Dedi ve telefonu elinden düştü herkes telaş yapmıştı onun ise ağzından tek bir kelime çıktı

Bora:kaza yapmışlar

Hemen hastaneye geldiler anne ve babaları ameliyattaydı Dora yıkılmıştı sesizce ağlıyordu ve duvara bakıyordu rüzgar ikizine destek olmaya çalışıyordu fakat oda yıkılmıştı gözünden 2,3 damla yaş geldi boş boş tavana bakıyordu kuzey güçlü olamaya çalışıyordu Bora abisi de yıkılmıştı ama güçlü görünüyordu o da öyle olmalıydı Bora aynı kuzeyin dediği gibiydi çok kötüydü ama belli etmiyordu Kaan zaten yıkılmıştı hıçkırarak ağlamıştı Bora abisi onu sakinleştirmişti hepsi ameliyathanenin önünde bekliyorlardı birkaç dakika sonra Pelin arda ve ailesi geldi onlara sarıldılar destek oldular kardeşlerle bekliyorlardı ameliyathanenin önünde doranın nefesi kesiliyordu olanları düşündükçe daha kötü oluyordu Bora ise onlara birşey olursa ne yaparım diyordu kardeşlerine nasıl destek olurdu bunu düşünüyordu

3 GÜN SONRA

Aradan 3 gün geçmişti Doktorlar hiçbir şey söylemiyordu kardeşler ise yıkık dökük bir şekilde kapının önünde bekliyorlardı ne yapacaklarını da bilmiyorlardı sadece bakıyorlardı yine ameliyathanenin kapısına baktıkları bir gündü ama bu sefer farklı olan şey ameliyathaneden bir doktor çıktı ve yanımıza doğru yaklaştı

Doktor:sedef hanımın da Polat Bey'inde ameliyatı gayet iyi geçti bugün tedbir amaçlı yoğum bakımda kalıcaklar yarın normal odaya alırız

Herkes çok mutlu olmuştu birbirlerine sarıldılar Dora o mutlulukla fark etmeden arda'ya sarılmıştı arda ise gülümsemişti fakat Dora farketmemişti bile daha sonra herkes sandalyeleri uyuya kaldı