(Çilem)

Uyandığımda İzmir'e gelmek üzereydik. Özgür müzik dinliyordu. Ne dinlediğine baktım. Nerdeyse iki yıl önce hiç bilmediğim bir şehirde tek yaşamaya başladığım gün dinlediğim şarkıydı. Onun da aynı şarkıyı hiç bilmediği bir şehirde dinlemesi bana kendimi iyi hisettirdi. "Seninle yolculuğa çıkmıyorum bundan sonra!" Dedi Özgür. "Özgür'cüm farkındaysan sabah bende iki saat senin başında beklemiştim uyan diye." Dedim. "Yaklaşık yarım saat sonra sizin ilçeye varırız." Dedi. Evet artık atlatmam gereken uzun bir gece daha vardı. Ne yapacağımı biliyordum. Önümde bir engel daha vardı. Atlatacağıma emindim lakin biraz zorlayıcı olacaktı. Şuan için sadece annem babam ve teyzemlerle tanışacaktı. Dakikalar ilerliyordu. Yarım saatin bu kadar kısa olduğunu ilk defa şuan farketmiştim. Ama kendime sözü bir kere vermiştim. Özgür'ü seviyordum. Mutlu olacaktım. Özgür'ün " Nereye dönüyoruz?" Demesiyle kendime geldim silkelendim ve ona evimizin yolunu tarif ettim. Çok az kalmıştı bu gece ya çok iyi ya çok kötü geçecekti. Evimizin önünde durduk. "Geldik." Dedim. "Heyecanlandım." Dedi Özgür bana dönerek. "Heyecanlanacak birşey yok." Dedim kendim heyecandan bayılmak üzereyken "Eminim seni sevecekler." Arabadan indim ve kendimden emin adımlarla yanımda Özgür'le beraber evimize doğru ilerledim. Zile bastım kapıyı annem açtı. "Ooo hoşgeldiniz." Diyerek. İçeri girdim annem direk bana sarıldı. Tabii ardından Özgür'e de sarıldı. İçeri girdim sırayla önce bana sonra Özgür'e sarıldılar. Aslında farkettim ki hepsini çok özlemiştim. Direk sohbet başladı." Ee nasılsınız?" Diye sordu teyzem. "İyiyiz yani iyiyim öyle sizi bir ziyarete geliyim dedim hem Özgür'le tanışın istedim." Dedim. Teyzem Özgür'e döndü "Sen nasılsın çocuğum?" Dedi. Özgür güler bir yüzle " İyiyim teşekkürler siz nasılsınız?" Dedi. Öyle öyle herkesle tek tek konuştuk. Biraz daha gerginlik kırıldıktan sonra konu Özgür'ün ailesine geldi. "Ee anne baba ne iş yapıyor?" Diye sordu babam. Özgür anlatmaya başladı. " Babam ve amcalarımın ortak olduğu bir aile şirketimiz var. Onlar hep beraber orada çalışıyorlar. Annem de pek çalışmayı sevmiyor o da evde takılıyor." Kimse renk vermese de hepsi bir şaşırmıştı. Çisemle göz göze geldik hafifçe gülümsedi. Birkaç gereksiz sorudan sonra çok şükür ki şu aile mevzusunu kapattık. Ama eminim ki beni küçük gören akrabalarımın hepsinin kulağına bunlar gidecekti. Ama hoşlarına gidermi orayı bilmiyorum. Genel olarak bütün gece siyaset falan konuştuk ve çok şükür bu gece iyi geçmişti. Annem ve teyzem çay getirmek için mutfağa gitti bende peşlerinden gittim. " Vay vay vay sen zengin koca mı buldun?" Dedi teyzem sırıtarak. Kuzenim ve Çisem de tepsi getirme bahenesiyle mutfağa geldi. "Damat da zenginmiş" dedi Çisem. "Siz Çilem'i ne sandınız öyle mal bir erkeği buraya getirecek halim yok heralde!" Dedim. "Hadi içeri geçin." Dedi annem. Ben giderken beni kolumdan tuttu "Sen kal!" Dedi. "Noldu kız?" Dedim. "Bu çocukla nasıl tanıştın sen ve ailesi sana nasıl davrandı?" Diye bir sürü soru sordu. "Anne üniversiteden tanıştım dedim ya ayrıca komşum olur kendisi. Ailesi de iyi davrandı bana zaten ben kendime kötü davranılmasına izin vermem tanıyorsun beni." Dedim. "Kızım bu insanlar bu kadar zengin sende evlerine kadar gittin." Dedi. "Anne merak etme Özgür gerçekten çok iyi bir insan ayrıca annesi de beni çok sevdi. Mütevazi yaşayan insanlar bunlar öyle lüx bir hayatları yok." Dedim. Annem" İyi bari dikkat et kendine güvenme kimseye!" Diye tembihledi. Ben içeri geçtim annemde arkamdan tepsiyle beraber geldi. Eniştem komik birşeyler anlatıp herkesi güldürüyordu. Özgür'ün yanına oturdum. Saat epeyi geç olmuştu. Artık gitmemiz gerekiyordu. "Biz artık gidelim mi yolumuz uzun." Dedim Özgür'e dönerek. "Nereye gidiyorsunuz ya oturun biraz daha!" Dedi babam. "Gidelim baba zaten geç oldu." Dedim. Kalktım çantamı aldım. Niye bu kadar büyük çanta getirmiştim acaba diye kendimi sorguladım. Tabii vedalaşma faslı biraz duygusaldı. Herkese sarıldım en son anneme sarıldım. "Dikkat et kendine kızım hiçbir zenginlik senin canından kıymetli değil bunu sakın unutma!" Dedi fısıldayarak." Merak etme annecim." Dedim ve evden çıktık. Arabaya kadar hiç konuşmadım. Arabaya bindik Özgür arabayı çalıştırdı ancak o zaman rahatlayabildim. "Ee sence sizikiler beni sevmiş mıdır?" Dedi Özgür nereden geldiğini anlamadığım bir neşeyle. "Niye sevmesinler canım, benim sevdiğimi onlar daha çok sever." Dedim. "Geriye ailelerin tanışması kaldı." Dedi Özgür. "Şuan için onlar tanışmasın." Dedim gülerek. "Ben eminim ki iyi anlaşırlar babanın fikirleriyle babamın fikirleri neredeyse aynı kesin onlar anlaşır." Dedi. "Umarım öyle olur."dedim. "Uykum geldi." Dedi. " İstersen sen biraz uyu ben kullanırım." Dedim. "Olur." Dedi ve durdu. Direksiyona ben geçtim. Özgür de yanıma oturdu ve kafasını geriye yasladı. "1-2 saat sonra uyandır beni." Dedi. "Tamam" dedim. Yollar çok boştu. Düşüncelere daldım. Şuan kullandığım arabayı almam için sanırım bana uzun yıllar gerekirdi. Bazen kendimi sorguluyordum. Başlarda bir fırsattı benim için. Ama sonradan birşeyler oldu ve ben aşık oldum. Şuan sadece parası peşinde olduğum kişi için biraz fazla çabalıyordum. Çünkü ona aşık olmuştum ama ya bu aşk benim gözümü kör ederse diye korkuyordum. Ben çok şey yaşamıştım. Alınacak çok intikam kursağımda kalan çok şey olmuştu. Ama bunların sorumlusu Özgür değildi. Bütün bunları unutmak için onu kullanamazdım. O beni seviyordu. O beni hiçbir çıkar gözetmeksizin seviyordu. Peki ya ben, yıllar önce yapamadığım şeylerin sorumlusu olarak gördüm onu. O bunları haketmiyordu. Gözlerim doldu. Kendimi çok kötü hissediyordum. Hayır kötü biri olmayacaktım. Hırslarımın vicdanımın önüne geçmesine izin vermeyecektim. Saate baktım 3:47'ydi. Özgür uyuyalı bir saatten fazla olmuştu. Arabayı benzinliğe çektim. Durunca Özgür de uyandı. "Ben bir lavaboya gidip geliyorum." Dedim ve çantamı alıp hızlıca arabadan indim. Benzinliğin tuvaletine girdim. Önce aynaya baktım. Her zamanki gibi doğal olmasının pek imkanı olmayan cildim, dağılmış göz makyajımla ilk defa kendimden rahatsızlık duydum. Çantamdan makyaj temizleyicimi çıkardım. Makyajımı sildim ve yüzümü yıkadım. Şuan ne hissettiğimi anlamıyordum. Yüzümü kuruladım ve tuvaletten çıktım. Özgür beni en şeffaf halimle görsün istiyordum. En doğal en sade halimle. Arabaya doğru ilerledim Özgür dışarıda sigara içiyordu. "Hadi gidelim." Dedim. Direk arka koltuğa geçtim. "Ben uyuycam." Dedim ve koltuğa yattım. "Tamam hayatım." Dedi Özgür. Bu günü tamamladığım için şükürler ettim. Yavaşça gözlerimi kapattım ve bu günü bitirdim.