"oovv galiba ayrıldınız" dedi yandan bakarak buse. Cevap vermedim içimdeki öfkeyi biriktirirsem daha iyi iş çıkarırdım.

"Yani açıkçası ediz'in beni seçmesi ağırına gitmiş olabilir" yine sustum boş boş baktım yüzüne.

"Cevap vermiyorsun demek ki. Tamam gel sana ne göstereceğim." Telefonunu açıp bana Ediz ile eskiden çekildikleri fotoğrafları ve sevişirken ki bazı anlıkları gösterdi. Onlarada buse'yede boş boş baktım.

Ama şunu net farkettim ki;

Ediz fotoğraflarda çok mutluydu ve bana hiç buseye baktığı gibi bakmamıştı..

Allah'tan aşık olmamıştım. Belkide olmuştum. Ne kadar üstelesemde onu çok seviyordum. Ayrı kaldığımızda ediz'i düşünmekten başka birşey yapamıyordum. Belkide bundan vazgeçebilirim.. denerim ve belki de unuturum.

Buse iyice dibime girip gözlerimin içine kinle baktı. Ve bağırdı.

"O kadar eziksin ki, o kadar zavallısın ki. Ediz seni sevmiyor bile!"

Hobaaaa

E yeter hocam!

Sakin ol

Dalalım mı artık şu kıza!

Boşver

Dalalım dalalım bir güzel düzelim şunu!

Birden bire yüzüne yumruk atınca yere düştü. Polisler şimdi gelmişti

Onunla saç baş girirmeyecektim tabiki.

Saçlarında tutup kaldırdım ve masaya vurdum yüzünü. Tabi varsa bir yüzü!

Elimde olsa şu polislerinde alırdım paçasını!

"O gösterdiğin fotoğralar!" Bir yumruk.

"Eski fotoğraflar!" Bir yumruk.

"Sende Eskisin işte o fotoğraflar gibi!" Bağıra bağıra en sonunda,en son kelimemle başını yine masaya vurdum. En sonunda bir polis arkamdan aldı beni ve karanlık bir odaya götürdü.

Karanlık

Sus.

Dayak istediğin için mi geldin karanlığa?

Sus sus sus!

Pisliksin İdil!

"KES SESİNİ!"

Polisler'in başı bana döndü. Ani hırsla resmen haykırmıştım. Ne zaman bırakacaksın peşimi?

Ediz ile buse aniden içeri girdi.

"İdil!" Ediz'in bağırmasıyla ayağa kalktım. Ediz buse'nin elini tutuyordu....

"Niye böyle birşey yaptın buse'nin bir suçu yoktu!" Bağırmaya başladı yine. Nasıl yani? Buse için benden hesap mı soruyordu?

Diğer eliyle buse'nin saçını itip yüzündeki kanları gösterdi. Hala tutuştukları ellere bakıyordum.

"Mutlu musun!" Bu sefer kükreyince gözlerim açıldı ve şaşkınlıkla ve hayal kırıklığı ile ona baktım.

"Hani bana bağırmazdın Ediz?"

Sustu.

🪶

​​​​​​Eve girdiğimde abimi sinirle göreceğimi sanıyordum. Kapıdan tamamen ruhsuz girmiştim. Gözlerim mosmor olmuş şekilde eve dönmüştüm.

Abim yere bakarak düşünüyordu.

Beni görünce kaşları çatıldı. Yüzümdeki izleri görmüş olmalıydı.

"Abim,ne oldu?"

"Kavga ettim" sesim cızırtılı çıkıyordu.

"Kimle?!"

"Buse 'yle"

Sarıldı bana. Ağlamaya başladığımda ellerini yanaklarıma koydu.

"Oy benim bal şekerim,ne ettuler sana?" Annem mutfaktan çıkıp yanıma gelince ağlamam şiddetlendi. Geldiğim durumlara bak

"Sen doğru söyledin abi,buraya gelmem hataydı" hıçkıra hıçkıra abim'" ve anneme içimi döktüm.

"Gel..gel konuşalım" beni koltuğa kadar götürdü.

"Bundan yıllar önce,16 yaşımda buraya ediz ile geldiğim zaman. Herşey çok iyiydi tarlalarımız, binalarımız,villlarımız... herşeyimiz vardı. Fakat sonra birşey oldu bir kavga geçti aramızda ve bizde hakkımız olanı alıp ayrıldık. O günün yıllar sonsarında ben 22 yaşında iken bir savaş çıktı bizim topluluğumuzdan birisi ediz'in kuzenini yaraladı. Ediz kuzenini çok severdi hatta buralara onun sayesinde geldi. Ediz'in annesinin hayatını o kurtardı. Savaştığımız yer dağ tarafıydı, sırf polisler gelmesin diye. Dağ tarafından ediz'in kuzeninin beden yuvarlandı...." Tam devam edecekken soru sordum.

"İsmi neydi?"

"Kimin?"

"Kuzeninin"

"Burak" Burak mı?

​​​​​Abim devam etti.

"Burak'ın cesedi hiç bir zaman bulunamadı. Onun için bende üzülmüştüm ve burak'ı öldüren elemanımı onun eline teslim ettim hatta,ama nafile ne yapsam kaba davrandı. Onu çok severdim,ediz'i. Her zaman iyi anlaşmış,en kötü zamanlarımızda bile birbirimize yardım etmiştik."

Abim üzüntüyle nefes verdi.

Eski idil olsa barıştırırdı. Fakat son olanlardan sonra...

Asla bunu yapmazdım.

🪶

2 gün sonra

"Gitsem buralardaan,arkama bile bakmadan" Batuhan Kordel'den anıları sakla şarkısı'nı dinliyordum.

Depresyonda mısın sen?

Yok ne alaka?

Depresyondasın basbaya!

Sesli bir bu şekilde ofladım.

Ediz hala gelmemişti.

Niye onu bekliyorsun aptal!

Doğru. İçimdeki idil hep doğruyu söylerdi. Niye onu bekliyorum? Bilmem.

Yapılır mı böyle...

Yapılmaz

Eee?

Çıksak bile nereye çıkacağız?

Suat! Suatı bul!

İçimdeki idil'in mükemmel fikri ile üste seçtim kendime.

Saten bir pantolan ve güzel bir gömlek. Hava ne sıcaktı ne soğuktu. Üstüme birde ceket aldım. Saçlarım hep açık dururdu..

Çünkü ediz öyle sevedirdi

O yüzden bağlayacaktım.

Saçımı at kuyruğu yaptım. Hızla kapıyı açtığımda önümde abim vardı.

"Nereye?"

"Öyle gezecektim.."

"Tamam" dedi ve tam gidecekken birşey sordum.

"Ya ediz'in yanına gidiyorsam?" Bana böyle kolay güvenmezdi. Bir yanlışlık olmalı

ABİMİN AYARLARINA BAKILSIN!

"Saçını toplamışsın İdil, Ediz saçını açık görmeyi sever."

Sustum.

Sustu.

Gitti.

🪶

"Burcun ne peki?" Suat'ı çoktan bulmuş, tanışmış,kaynaşmıştık.

"Balık" dedim ona karşı. "Senin?"

"Boğa" dediğinde ikimizde güldük. Nedense hep gülüyordum onunla.

"Bu akşam seni bir sahile götürmek istiyorum,bayılacaksın!" Dedi heycanla ona gülerek cevap verdim.

"E şimdi gidelim ne bekliyoruz?"

"Dersin!" Dedi kafasını eğip kaşlarını kaldırarak.

"Derim!" Dedim başımı kaldırıp. Yine güldük. Niye bu kadar hoştu.

Kafa dağıt dedik kızım beyin dağıt demedik!

İçsesim yine beni azarlayında gözlerimi devirmek istedim ona! Ama yokki..

🪶

Sahilde suat'la otururuken abim 3. Kez aramıştı.

"Açsana hayatım" dedi suat bana bakarak.

Hayatım!?

Sevgiliyiz ya hani!

Aptal!

Sus.

En sonunda telefonu açınca abim direk konuştu.

"Kızım nerdesim sen?!" Hafif bağırdı.

"Suat'layım niye ne oldu ki?"

Arkadan ediz'in bağırma sesi geldi.

"Ediz senin için geldi,deliye dönmüş mal mal dolanıyor!"

"Abi o kadar köklüsün savaşıp halletsene!"

"Ağlıyor kızım! Hem ağlıyor hem bağırıyor!"

Telefonu kapatıp ofladım.

"Ne oldu?" Dedi suat saçıma dokunarak.

"Evde işler karışmış gitmem gerek" diyerek kalkınca oda kalktı.

"Tamam bende gelirim" dedi.

"Emin mis-"

"Eminim hayatım" dedi gerçektende emindi.

🪶

Suat'ın arabasıyla eve geldiğimi gören ediz'in görevlileri ağzı açık bana bakıyordu.

Suat evden bağırma seslerimi duyunca elimi tuttu ve bana tebessüm edip eve girmek için adım attık.

Kapıyı tıklattığında tüm sesler sustu. Bir hizmetçi gelip korkarak kapıyı açtı. Aniden suat ile ele ele girdiğimizde gören tüm insanlar bana dehşetle bakıyordu.

Ediz... Ediz ise resmen bu sefer onu öldürecekmiş gibi bakıyordu.

BÖLÜM SONUUU🌸🌸🌸🥳🥳

NASIL BULDUNUZ????

NELER DÜŞÜNÜYORSUNUZ!?????

SİZCE EDİZ VE İDİL NE YAPACAK?

YADA ÖLMEDEN KAVUSACAKLAR MI?

YORUMLARINIZI BEKLİYORUMM 🌸🌸🌸🌸🥳🥳🥳💗💗

​​​​​

​​​​​​​​​

​​​​​

​​​​​​