Korkumdan mı? Arzumdan mı?

305 26 11

"Neler oluyor...burak senin ne işin var burada?"

Yeni uyanmışlık haliyle kısık gözlerle ona bakıyordum. Hafif tebessüm edince bana afalladım çünkü o her zaman ciddi biriydi. Yaşıttık.

"Hatırlıyorsun beni" dedi hafif kafa sallayarak.

"Evet" uzun uzun cümle kurmaya dilim varmıyordu. "Neler oluyor? Bir açıklar mısın artık?!" Sonunda ufak bi atarlama atınca açıklama ihtiyacı duydu beyfendi

"Ben senin lise arkadaşınım"

"Biliyoruz bunu zaten!" Mala bakıyormuş gibi baktım.

"Evlenmem gerek ve bende lisedeyken seni sevdiğim için seni seçtim"

"Dalga mı geçiyorsun?"

"Hayır"

"Mal mısın sen Burak?"

"Bilmem" dediğinde gülüyordu. Şuan saçma sapan bir senaryonun içindeydim ve gittikçe kötüleşiyordu.

"İstemiyorum ben, çıkış nerede!?"

"Korku Filmi izlemedin mı kızım sen?"

"Bak burak ne yapıyorsun bilmiyorum ama komik olmamaya başladı!"

"Komik olsun diye yapmıyorum canım" sahte bir gülüş yolladı.

"Ediz ile Tufan'ı geçmek içi-"

"Ne dedin sen? Tam olarak kimsin ne alakan var ediz ile abim ile!" Diye birden ayılıp üzerine yürüdüğümde ilk önce yüzümü inceledi.

"Ediz'in kuzeniyim" ağzım açıldı. Gerçektende dehşet'e düşmüştüm. Gözlerim faltaşı gibi çıktı.

"A-ama sen ölmüş....sen!" Diye bağırarak kapıya doğru koştum fakat adamlar beni tuttu.

"İdil hanımımı odamıza çıkartın ve kapıyı kilitleyin!" Diye emir verdi Burak.

KAHRETSİN

🪶

Abimi istiyordum. Abimi. Yine abimden uzak yine evimden uzak yine ailemden uzak ve yine annemden uzaktaydım.

Gerizekalısın kızım hep kaçırılıyorsun!

İç sesim doğru söylüyordu,ben mi çok gerizekalıyım?

Resmen kapalı bir odaydı,pencereler çivilenmişti. Eğer çivileri açıcak bir alet bulursam belki nerede olduğumu öğrenebilirdim.

Aniden kapım açıldı ve gelen'in burak olduğunu gördüm. Yüzüne kinle bakınca gülümsemesi soldu.

Birden bire yüzüme tokat attı,sonrasında karnıma bir yumruk yiyince acıdan kıvrıldım.

"Canım sevgilim benim! Bana her engel koyduğunda veya kurallarıma uymadığında işkence çekiceğini söylemek için gelmiştim!"

Saçlarımdan tutup kaldırdı ve yüzüne baktı,gülümsedi. Piç kurusu!

Ona yine kinle bakınca bu sefer yumruk attı. Engel olamıyordum kendime bana bakınca midem bulanıyordu.

"Yeter! Bırak beni ne işine yarayacağım!" Diye kalkınca alttan bana baktı.

"Bana yarayacaksın,işime değil!" Diyerek saçlarımı geriye attı ve beni öpmek için yaklaştı. O sırada geri çekilince kaşları çatık baktı bana.

"Dudağım... kanıyor.... Ondan" diyip sakince kendimi kurtarıp banyoya gittim.

"Elbet o yarada geçer canım!" Diye arkamdan bağırdı.

✳️

3 hafta sonra

Yüzüm mosmor olmuştu,heryerim mosmor olmuştu. Banyoda heba olmuş yüzüme bakarken göz yaşlarıma engel olmadım.

Onunla yatmamak için bütün dayaklara katlanmıştım. Sırtım kırbaç iziyle doluydu,ellerim,kollarım morarmıştı.

Ve şunu anladım ki..

Burdan kurtulamayacaktım,o yüzden onun suyuna gitmek zorundaydım. Bedenimde iz kalmamıştı resmen.

Acaba öldü diye aramıyolarmıydı beni?

Merak ediyorlarmıydı?

Ediz Ergin

"Vur!" Adamlarımdan birisine 20. Kez vur diyordum.

İdil'e suat birşey yapmış olabilirdi. Onunlaydı en son! Nereye gidecek başka...

Üç hafta olmuştu. Onsun geçirdiğim günler her saniye bedenimi alev'e çeviriyordu.

"Lan! Vallahi ben yapmadım ben yaparmıyım o benim değerlim!" Diye en sonunda suat'ın sesini duyunca durdurdum.

İdil Onda değil. Sende biliyorsun suat'tan intikam alıyorsun ama önceliğin idil olmalı Ediz! Uyan!

Suatı bırakınca yine diğer günlerdeki gibi bedenim sanki mahfolmuştu.

İdil'e zarar veriyorlardı,biliyordum. Canı acıyordu onun. Heryeri acıyordu.

Sanki bedenim onun bedeniymiş gibi alev aldı...

İdil'e işkence çektiriyolardı. Ve bunun cezasını çok pis alacaktım!

Tufan Diyar

Kardeşim,ciğerim,birtanem. 3 hafta olmuştu ve ben beceriksiz gibi hala onu bulamamıştım!

Biliyordum yaşıyordu,bir umut vardı o yaşıyordu nefes alıyordu bunu biliyordum.

Emin olmam lazımdı! Kardeşimin yanımda,başucumda olması lazımdı!

Küçükken oynadığımız oyunlar,maçlar ve bütün maceraları düşünüdüm.

Onunla olan fotoğraflarımıza bakıyordum. Aşağıda adamlarımın yarısı bilgisayardan kameralarda uğraşıyordu,yarısı ise adamları sorgulayıp heryeri geziyordu.

Kardeşimi istiyordum.

Ben onun abisiydim ve onu koruyamadım. Bunu yapanın canını yakacaktım. İdil ne kadar yakmamı isterse yakacaktım!

İdil Diyar

Kapım 100. Kez açılıyordu. Alışmıştım artık burak'ın geldiğini biliyordum.

4 hafta olmasına iki gün kalmıştı,hala ses soluk yoktu. Heryerim acıyordu... heryerim.

Burak gelince yeni oyunum başlamıştı.

"Hoşgeldin hayatım!" Diyerek neşeyle sarıldım. Tamamiyle afallayınca kaşları çatık bana baktı.

"Neler oluyor? Alıştın mı yoksa?"

"Yani tabikide alıştım. Sen harika birisin Burak!"

Belimi kavrayınca yüzümü buruşturdum. En sonunda sarılmamız bitince eli hala bedenimdeydi.

"Tamam o zaman,akşam güzel olacak o zaman!" Kusmak istedim.

"Özenle gecelik bile seçtimm" dedim tırnağımı boynuna dokundurarak.

Kaşları kavislendi. "Çok merak ediyorum açıkçası" dedi ve çıkmak üzereyken durdurdum.

"He, Burak"

"Efendim bebeğim" bana gülerek bakınca bende güldüm.

"Şey...bugün evini görebilir miyim?"

Odadan dışarı çıkmamıştım şimdiye kadar.

"Olur. Sen benim istediklerimi yap dışarı bile çıkarız" gülümsedim.

Ve kapıyı açıp bana ön sundu.

İlk defa odadan çıkmıştım. Etrafa bakındım ve doğal olarak tezgahtaki aletler çarptı gözüme.

Onları almalıydım!

🪶

Akşam olmuştu. Aletleri almıştım ama ne yapacağımı bilmiyordum,birden burak gelirse ne yapacaktım?

Kapım açıldı ve içeri burak girdi. Gülümseyerek girmişti bense ona endişeyle bakıyordum.

"Ee? Geceliği giydin mi?"

"Yok" dedim hızlıca.

"Hmm tamam banyoda giy. Bekliyorum" dedi ve yatağa oturdu.

Aletleri saklamıştım bile.

"Burak...ben bu akşam istemiyor-"

Ani şekilde kalktı ve kolumu sıktı.

"Beni o kadar heveslendirdin,giy oradaki geceliklerden birisini!" Diye itince ölmek istedim.

"İstemiyorum!" Diye gitmeye kalktım ama beni yine tutup itti. Düştüğünü yerde çekmece vardı ve ağırlığın ile bütün aletler döküldü.

Burak'ın gözleri faltaşı gibi açıldı ve bana kinle baktı.

Hizmetlilerden birini çağırıp aletlerimi aldırdı.

Tamam herşey boka batıyordu. Boka batıyordu,planım bu değil!

Olmaz!

Aptalsın sen!

Aniden üzerime atıldı ve çekmeceden gecelik çıkardı. Engel olmak istedim fakat ona karşı gücüm yoktu.

Zorla üstümü çıkartmaya başlayınca bir yandan engel olmaya çalıştım ama bir yandanda ağlıyarak bağırıyordum.

Geceliği zar zor giydirince kapıya koşup kaçmayı planladım ama saçından tutup yatağa attı.

"Bırak! İstemiyorum bırak!"

Yatakta bile ondan kaçmaya çalışıyordum...

Acaba herşey için geçmiydi?

Tam o sırada kapı açıldı. Burak hızla arkasını dönünce ağlayan gözlerim durdu.

Abim,Ediz kapıdaydı. Ellerimde silah Burak'ı öldürmeyi planlıyolardı fakat onun kim olduğunu görmüşlerdi.

Ediz'in sesini duydum.

"Burak.."

Abim direk bana koştu. Asla istemezdim,beni böyle aciz görmelerini hiç istmezdim. Abim beni kucağına alıp hızlıca arabaya götürdü.

Ediz yukardaydı. Gelmemişti. İdil demesi lazımdı ilk dememişti ama.

"Birtanem,abicim ne oldu sana böyle!" Abiminde gözleri dolmaya başlamıştı. İkimizde ağlıyorduk.

"Naptılar sana ha? Napmışlar benim miniğime? Öldürürüm onları hemencicik!" Dedi tatlı tatlı ikimizde ağlarken güldük.

Üstümde hala o siyah açık gecelik vardı. Abim bana hırka verince onu giydim seri bir şekilde. Bacaklarım üşümesin diye yorgan verince,arabanın arka koltuğunda yorgan ve hırkamla yatıyordum.

Abim hızlıca bana bisküvi ve meyve suyu verdi.

"Bak bunları iç eve gideceğiz şimdi. Burada bekle hemen geleceğim" abim gözyaşlarını sile sile gitti.

Bense hala ağlıyordum.

Ne oldu sana böyle İdil? Sen böyle birisi değilsin.

Doğru,karar vermiştim. İstanbul'a geri dönecektim.

🪶

Odamda valizlerimi hazırlarken hiç yüzümdeki izleri kapatma ihtiyacı bulamamıştım. Bir süreden sonra bağırış sesleri gelince anladım ki ediz gelmişti.

Kapı açıldı ve ediz girdi.

"İdil! Neler oldu sana böyle ha? Hepsi ödeyecek bunun hesabını!"

Sustum ve başımı çevirdim. Beni böyle görmesine tahammülüm yoktu.

Eliyle başımı kaldırdı ve yüzüne iyice baktı.

"İdilim..balım benim. Bir daha böyle birşey yaşanmayacak" diye sarıldığında karşılık vermedim.

"Yaşanmayacak çünkü ben gideceğim Ediz" dedim soğuk sesle.

Aniden durdu ve yüzüme baktı,gözlerimin içine baktı.

"Hiç bir yere gidemezsin"

"Giderim"

"İdil sözünü tut! Bana gitmeyeceğini söylemiştin."

"İlk sen bozdun sözünü Ediz," ona kederle baktım ve devam ettim.

"Sen bana bağırdın Ediz,bunun benim için değeri çok"