1 yıl sonra

"İdil,benimle evlenir misin?" Gözlerim iri iri karşımda diz çöken suat'a bakıyordum. Şaşkınlıkla gülmeye başladığımda neşeyle bağırdım.

"Tabikide evet!" Kalkıp beni öptüğünde karşılık verdim. Kısa süreden sonra gözlerime şefkatle baktı.

"Nereden bilebilirdim? Dondurmacıda tesadüfen yanına oturduğum adamın hayatımın aşkı olacağını?"

Suat'ın gözleri parladı. "Seni çok seviyorum İdil" sımsıkı sarıldı.

🪶

"Hahahahaha" defalarca kahkahamın ardına yorulmuştum."Abim nerede ya!" Diye atarlanınca eslem istediğim yanıtı verdi.

"Üst katta.."

"Tamam,dur onuda çağırayım Suat'ın tipini görmesi lazım!" Heycanla yukarı çıktım,evet suat'ın suratına krem şanti yapıştırmıştım. İstanbul'daki güzel bir evdeydik.

"Abi n-" odanın kapısını açar açmaz ağladığını gördüm. "Abi!" Hızlıca yanına koştum ve ciddileştim.

"Abi...ne oldu? Söylesene" ağlaması durgunlaştı ve bana döndü.

"Ediz.... bütün para işlemlerimi kapatmış!" Diye ilk anda sinirlendi. Ediz mi yapmıştı bunu?

"Yıllar sonra böyle bir şeyi niye yapsın?" Sorgulayıcı soruma yanıtını esirgemedi.

"Bilmiyorum! Kuzeninide buldu,aramızda bir husumet kalmadı. Yani ben öyle sanmışım, bütün herşeyim çökmüş!"

"Niye bu kadar sinirlendin? Bu evde 3 kişi daha çalışıyor,farkındaysan eslem ile ikimiz zaten Öğretmeniz Halledilir böyle şeyler"

"Ve sadece konu o değil..."

"Ne peki?"

"Ediz ve ailesi,buraya geliyorlar"

"Niye ya! kuzenini buldu" hayret içinde ona baktığım zaman aşağıdan bana baktı.

"İdil,hala farketmedin mi?"

"Neyi?" Sitemlemeye başlamıştım.

"Ediz,sana sadece sevgi beslemiyor"

🪶

Çoktan sabah olmuştu. "İdil,suat ile senin düğün gününüz ne zaman?" Eslemin sorusuyla kaşlarım çatıldı.

"Bilmem belirlemedik,niye sordun ki?"

"Arkadaşımın ne zaman elimden kayacağını merak ediyorum!" Gözlerini açıp üzerime atlayınca ikimizde kahkaha attık. "Kahvaltıyı hazırladın mı Eslem?"

"Herkese hazırladım ama sana yok!" Beni alayla itince karşılık verdim, öyle öyle devam ettik.

"Off hadi gel,hazır tabi" arkadan izini sürünce aşağı vardık. Abim suatla konuşurken gülüyordu. Ne güzel..

Ediz geldi aklıma. Dün konuştuğumuz olaydan sonra ara sıra geliyordu aklıma. Onunla iki kez ayrı kalmıştık,biri 3 ay'dí. Çokta değildi, şimdi....1 yıl onu görmemiştim.

"İdil,hoşgeldin" suat'ın sesiyle kafam yerine geldi. "Hoşta buldum! Ne bu gülüşler,bensiz ortalık mı kaynatıyorsunuz?" İmalı soruma abim gözlerini iri iri açtı.

"Tövbe haşa ağaç hanım!" Ellerini kaldırıp ettiği lakap üzerine kahkaha attım.

Ediz Ergin

Tufan'ı sıkıştırmıştım,sıra gelmişti tek bir işe;

İstanbul'a gidiyordum,benim olanı geri almaya. Dokunduğum kadın'ı kolay kolay geri bırakamazdım. Onun tadını almıştım bi kere.

Ne kadar ayrı kalsakta,ne kadar ayrı kalmamıza sebebiyet çıksada idil'i küçüklüktem beri seviyordum,vazgeçemezdim. Kızardım,dökerdim...ama vazgeçemezdim. Teni tenime değdiği an aramızda ki bağ kurulmuştu. Belkide onun bundan haberi bile yoktu.

"Ediz Bey,elimize yeni birşey geçti!" Apar topar gelen görevli adama kaydı gözlerim.

"Suat kılıç, idil hanım'a evlilik teklifinde bulunmuş-"

"Ne demiş İdil?" Telaşla ona soru yönelttim.

"Evet demiş Ediz Bey,kabul etmiş. Siz onu severken onun yaptığı-"

Adamın yüzüne bir yumruk yapıştırdım ve öfkeyle soludum. "Bir daha benim zıttım şekilde yorumlama!" Yüzüne karşı kükremem onu irkitmişti.

Tamam,siz istediniz...

"Hasan! Söyle adamlara, yarın istanbul için uçak ayarlasınlar"

Bir an önce gitmeliydim..

​​​​