Gözleri gözlerimi değdi. Ah keşke teni tenimede değse...

Gemi dibimize kadar geldi,ikimizin aileside birbirine baktı. Herkes birbirine bakarken Baran ile ben sadece ikimize bakıyorduk. Özlemiştim onu.. aşık mı olmuştum?

Ama.. ne ara? Ne ara gönlüm kapıldı dalgalarına? Ne ara esti rüzgar tutuldum tenine? Ne ara geçti günler tutuştum özlemiyle...?

"Ooo hoşgelmişsiniz, Hakan bey" dedi Tufan bey.

"Hoşbulamadık maalesef, ben teyzemi göremiyorum Tufan" dedi abim dudak büzerek.

"Göremeyeceksin zaten"

"Teyzem bizim soyumuzdan,bizim ailemizden. Onu alıkoymak hakkı nereden?!"

"Deniz çok güzel değil mi? Akça." Birden bire baran'ın bu konudan bağımsız sözüne anlamsız gözlerle baktım. Bana kilitlenmişti. Gözlerime yoğunlukla bakınca ne olduğunu anladım.

'bu ülke kadar temizsin akça,ismin kadar safsın akça,Deniz kadar dalgalısın akça.' nutkum tutuldu, sarılmak istedim,sımsıkı hemde. İkimizde birbirimize baktık uzun süre, herkes baran'ın dediğini anlamamıştı.

"Baran delirdin mi oğlum sen?" Dedi Tufan bey.

"Anlamak için Akça olmak gerekir baba" bunları söylerken bile bana bakıyordu.

"Atlas. Kardeşimden uzak dur!"

"Atlas değil benim adım!" Sertçe en sonunda abime baktı.

"Hepiniz sınırlarınızı zorluyorsunuz."

"Sana bir takasımız var Hakan" dedi

yine beklenmedik birinden gelmişti.

Baran'dan gelmişti.

"Neymiş takasınız?" Tufan bey bunu bilmiyor olacakki merakla baran'a baktı.

"Akça'yı ver teyze'ni verelim" dediğinde abim'in beni satmasını istemedim. Tamam Baran'ı istiyordum ama arkamda durak bir Abim olmasını istedim. İstemsizce bunu istedim.

"Tamam" tek bir cümle okundu dudaklarından. Beni sevmiyormuydu hiç? Peki sevmişmiydi? Abim bana bakmadan adamlarına emir verdi. Kollarımdan tuttular. Karşıdan kollarını adamlar sarmış teyzem gelince göz göze geldik, aynı durumdaydık..

Yutkundum.

Sonrasında teyzemle aynanda birbirimizin önüne yürüdük. Ve ikimizde yan yana karşı taraflara geçtik. Tam o an cebime bir kolye koydu. Kaşlarım çatıldı istemsizce.

Beni getirdiklerinde yere atacaklardı ki baran engel oldu.

"O bir eşya değil!" Diye kükredi. Adamların elinden beni çekti ve kucağına aldı.

Tufan bey'den ses çıktı.

"Kaptan, Saraya sür!"

⚜️

Saraya gelmiştim odama geçtiğimde,Baran direk bana sarıldı. Sımsıkı sarıldı bende sarıldım. "Konuş" dedi. "Sesini özledim,konuş Akça. Susma" gözyaşlarıma engel olamadım,oda benim gibi gözleri dolu bir şekilde bana baktı.

"Ben.."

"Hayır. Özür dileme asla!"

"Seni çok özledim baran. Çok!" Diye isyan ederek ona yendin sarıldım ikimizde ağlıyorduk artık.

Birden onun dudaklarına ben yapıştım bu sefer. Birden olduğu için ve benden beklemediği için iki saniye afalladı. Ama sonra sertçe öpmeye başladık birbirimizi. Saat 7 idi. Bizim yemeğe inmemiz gerekiyordu hatta baran bunu biliyordu fakat dinlemiyordu.

Aniden kapı çalınınca refleks olarak arkamıza döndük.

"Yemek saati" diye fısıldadım.

"Biliyorum" diyerek beni kokladı.

"Gel" dedim sonunda adama.

Görevli adam konuştu.

"Akça hanım,Baran bey'im Tufan bey sizi çağırıyor"

Başımızı salladık. Ve aşağı indik. Herkes buz kesilmişti birbirine bakıyor ve birleşik olan elimize bakıyolardı.

Masadaki yerimizi aldığımızda sonunda Tufan bey konuştu.

"İlk öncelikle,bize ihanet mi ettin yoksa kaçırıldınmı bilmiyorum ve bunu sormayacağım kesinlikle. İkincisi olarak,Teyzen,kitap hakkında birşeyler biliyor olmalı değil mi?"

"Evet" dedim hızlıca.

"Peki bir ipucu bıraktımı?"

"Evet" diyerek kolyeyi çıkarttım. "Bu kolye, bu kolyeyi son dakika vermişti bana."

"Tamam,sen kolyeyi iyice araştır Baranla. Unutma kitabı Hakandan önce bulmalıyız"

"Niye teyzemle takas ettiniz beni o halde?"

"Bulsalar bile sensiz çalışmayacak akça" doğru. Mantıklıydı.

👄

Baran ile birlikte odamıza geçtik. Baran heycanla kapıyı kilitlediğinde bende üzerine atlayıp kaslarına yapışan tişörtü çıkardım.

Yavaşca beni kucağına otutturunca ona dönüktüm. Çocuk sahibi olmak istiyordum.

"Baran.. ben aile kurmak istiyorum. Bir ömür,bir nevi bizim olacak bir aile"