Asla böyle birşey beklemiyordum,bilerek mi yapıyolardı yoksa tesadüf müydü? 1945 yılında 10 yaşındayken. Annemle babamı kaybedince Abim olduğunu öğrendim. Onunla büyüdüm ve onun eğitiminde eğitildim. Acaba kitapla bir ilgisi var mıdır?

Görevli kapıyı açacaktı ki benim olduğumu hatırladı. Ve omzunun üzerinden bana baktı bu bakış 'burası gizli yer gidin' demek ti.

Olsun şifreyi öğrenmiştim bu bir adım dı işte başlıyordum ben ve hayatım. Bende anlayışla odama döndüm. Baranla karşılaşmayı umuyordum ki aşşağıda ki bana laf atan kız'dı bu.

"Sen ne cürretle odamıza girersin!?"

"Daha ilk günden odamıza mı oldunuz? Bu kadarını beklemiyordum."

"Buna sen karar vermezsin. Çık git hemen!"

"Bak eğer bizimle olursan ve bize kitabı bulursan önüne kraliyeti sereriz"

"Sizin Kraliyetiniz kimki onu isteyeyim?" Dedim ve aşşağıdaki lafım yüzüne çarptım.

"Düzgün konu..."

"Hasan! Buraya gel ve şu kızı al!"

Hasanı bekledim ama gelmedi.

"Aa gelmedimi çok üzüldüm"

"Çık yoksa çıkartırım!"

Güldü.

Tam o an saçında tuttum başını eğdim ve iyice dövmeye başladım. "Lan ben sana demedimmi çık git diye!" Bir tekme. "Sınırlarımı zorlamak için mi geldim köpek" iki tekme. "Ben sokakta büyüdüm kızım alırım o tacını ayağımız altında ezer, ezme diye yerim lan!"

Ve okkalı bir yumruk.Tam en iyi kısmına geliyordum ki baran girdi. Buna habirebir yanımda bitiyo ya!

"Akça! Napıyorsun?" Diye bağırdı.

Kız ağzı,burnu kan içinde inince Kral bile şaşırmıştı,hepsi ağzı açık beni ve yaptığım sanatıma bakıyorlardı.

Baran beni daha fazla göstermemek için kolumdan sürüklemeye kalktı ama hayır bu sefer olmazdı.

"Napıyorsun?" Dedim hayvan gibide sesli söyledim.

"Geç odaya"

"Gelmiyorum ben bu pislik odamıza girip öyle konuşamaz!"

"Akça!"

"Ne var b.." birden beni sırtlayınca neye uğradığım şaşırdım ve ilk saniyeler anda kalamadım sonradında jeton düştü.

"Adi köpek,bırak lan beni puşt!"

Tabi ben diyene kadar odaya girmiştik.

"Ne yapıyorsun sen?"

"Haketti,benim öyle konuşamaz kimse!" Kaşları çatılmış üzerime doğru yürümeye başladı. İri mi iri uzun mu uzun boyunun yanında ben bez bebek gibiydim. Hala üzerime yürüyordu sonunda konuştum.

"Baran kendine gel napıyorsun?"

Sonunda duvara sıkıştırılmış bir şekilde masum masum aşşağıdan bakıyordum ona.

"Dua et. Dua et bu gece çok yorgunsun o yüzden seni yormak istemiyorum."dedi sertçe. "Ama yarın öyle olmayacak Akça yarın akşam benden kaçamazsın!" Dedi keskin sesiyle.

⚜️

Gözlerimi araladığımda güneş ışığı yüzüme vuruyordu bu beni gülümsetti dün akşam onca şey yaşanmıştı. Baranın babası hala benimle iletişime geçmemişti ama çokta umrumda değildi. İlk günden o kadar şey yaşanmıştı,Baranın abisini ablasını ailesini tanıyamamıştım bile.

Şifreyi unutmamıştım;1945

"Akça,hadi kalk erkenden kahvaltıya inilir, hem tanışman gereken çok kişi var" dedi baran.

"Tamam."

Üstüme yine elbise giyinmiştim bu sefer yeşildi, açık yeşil. Saçlarım topuzdu ama kahküllerim açıktaydı. Kahvaltıya indiğimde iki kız iki erkek oturuyordu. Baranın yanına oturmuştum. Tuncay bey konuştu. "Evet Akça artık plorvis'te bir prensessin. Ve seni İzel, Serap,Kuzey ve Furaknla tanıştırayım Furkan Baran'ın abisi olur, en büyüğümüz serap,en küçüğümüz izel, Baran ile Kuzey ortanca." Dediği tanımlamayla hepsine bakarak başımı salladım. "Memnun oldum, inşallah iyi anlaşırız" bu Tuncay bey'i şaşırtan bir haraketim daha oldu.Tek kaşı kalktı.

Uzun bir kahvaltıdan sonra,Tuncay bey, baran, kuzey ve furkan'ın şehre ineceğini duydum. Serap alışverişe gidiyordu ve izel ile tek kalıyorduk. İnşallah gözü açık birşey çıkmaz!

Odadan yavaşça çıktım ve karşıda ki kapıya gözlerimi diktim. Odaya vardığımda Hasan'ı gördüm. Siktir koca bir siktir nerden çıkıyor bunlar sıraylamı!

"Akça hanım,napıyorsunuz?"

"İyiyim öyle evi geziyordum."

Başını salladı ve bahçeye çıktı. Hızla şifreyi girdim kapı açıldı.

İçerisi çok rutubetliydi bi ara kusasım geldi,bakımsız,özensiz bir yerin burada durmazı şaşırtıcıydı.

Yan tarafa baktığımda ise dehşetle gözlerim iri bir şekilde yaralı kadına baktım. O-o benim teyzemdi...

"Allah kahretsin."

"Akça! Akça yalvarırım yardım et yalvarırım. Senide kaçırdılar değil mi hı değil mi? Ben biliyorum büyük pislik onlar. Annen nasıl iyimi baban?" Teyzem ölmemişti burada duruyordu.

"A-annem ve babam vefat etti.." kekeliyordum ne yapacağımı bilmiyordum. Dediğim şey bütün işlencelerinden büyük acıtmıştı. Ben daha neler öğrenecektim? Ne bulacaktım? Ne yaşayacaktım? Peki niye bunları sakladılar bende!?

Tam birşey var söyleyecekken izel girdi.. Gerçekten hassiktir yani şimdi mi!?

"Akça..."

⚜️

"Sen nasıl böyle birşey yaparsın!"

"Asıl senin benden saklamamam gerekirdi!"diye sıra sıra birbirimize bağrıyorduk. Saray sallanmıştı tek sırra patlatmıştım.

"Yerinde durmuyorsun ki napayım ben! Bi dur bir bismillah"

"Baran biz iki günlük evliyiz,duygusal bağımız bile yok ben seni sevmiyorum sen beni sevmiyorsun sakladığımız,sırlarımız olabili..."

Dudaklarıma öyle bir zevkle yapıştı ki sanki bu gece o geceydi..

(Bidahaki bölüme sıkı tutunun..)