Baran'a anlattıklarım saşkıklıktan dehşete düşürüken zar zor konuşabilmişti..

"S-sen neler diyorsun Akça"

"Bilmiyorum Baran bilmiyorum ben,ben ilk defa böyle birşeyle karşı karşıyayım. Ama tek şunu biliyorum kitap tehlikede."

"Nerede gördüm demiştin?"

"Uçurumda,düşücekken yakaladım."

"Başka?"

Yutkundum,gerilmiştim. Annem ölmeseydi benim öleceğimi söyleyemezdim. Yüzümden bunu farkedince konuyu açmak dahi istemedi.

"Ben bakacağım birşeylere, merak etme. Bu arada benim ikinci ismim var"

"Ne? Niye bana önceden söylemedin?"

"Babam'ın emiriydi kendimi bütün olarak tanıtamazdım. Sana güvenmiyordum."

"Peki şimdi güveniyor musun"

"Elbette" dedi düşünmeden.

"Ne değişti?"dediğimde dondu ve sustu. Bilmiyormuydu yoksa söyleyemiyomuydu kendine?.

"Peki o zamann söyle bakalım ikinci ismini" neşeli ve güler yüzlü halimi görünce sevindiğini gördüm.

"Atlas, Baran Atlas Ertekin."

"Eowww bunu beklemiyordum!"

"En çok hangi vibe veriyorum!" Dedi önemli bir şekilde,heyecanla.

"Atlas. Atlası çok beğendim."

Tam bir şey diyecektiki ,bir şarkı çaldı.

"Çıkmasam hayatıdan,bir köşede kalsam. İster arkadaşın ister sevgilin olsam. Arada görsem yüzünü sadece konuşsam havadan yada sudaann"

Gözlerim parladı.

"Bu şarkı..." diye fısıldadım. "Bu şarkı.." Bekledim bekledim,sustum ve çıktı ismi dudaklarımdan kurban olduğum.

"DEVRİM" Diye bağırınca koşa koşa aşağıya indim. Baran peşimden geliyordu.

Onu gördüm,kalbim tekledi.

"Ya kızım çok özlemişim,nerelerdesin be!?" Diye sarıldı bana.

"Dur kız durr,anlatacağım bir sarılalım."

⚜️

Sabah güneş ışığı yüzüme vurumuştu yine ve yine gülümseyerek uyanmıştım.

Baran'ın telaşlı ve heycanlı sesi geldi anında.

"Akça! Kitap,kitap bulundu!"

Birden bire sabahın köründe bu haber,gözlerimi iri iri açmama neden olmuştu. Seviniyordum,ama bir yandan dertleniyordum.

"Nasıl yani? Ne ara baran?"

"Yani bulundu derken yerini biliyoruz fakat ne olacağını bilmiyoruz bizimle gelmelisin."

"Bu haber... Çok iyi fakat hızlı olmadı mı?"

"Evet hızlı oldu ama güzel işte!"

"Tabi tabi güzelde,daha dün açıkladım san.."

"Hadi bakalım" diyerek yoragını attı."Hazırlan!" Dediğinde itiraz edip hevesini kırmak üzerdi beni.

"Tamam,Tuncay bey'in bundan haberi varmı?"

"Evet söyledim,o arkamızı kollayacak ama uzaktan"

"İyi gidelim o zaman ne yapacağız."

Üstüme rahat haraket edebileceğim birşeyler giymiştim. Şık bir tulum geçirmiştim. Saçlarım topuzdu ama kahküllerim görünüyordu.

Aşağı indim,herkes haşır neşir.. ama benim içime sinmiyordu.

"Akça,gelsene!" Dedi telaşla beni çağırdı Tuncay bey.

Zamana bıraktım. Bırakayımda aksın dedim. "Sonumuz Hayırlı olsun gençler.."

⚔️

Ormanlıklardan zar zor geçiyorduk. Baran yanıma geldi ve konuştu.

"Şuan çok alakasız evet ama, elimde dudaklarına yapışasım var"

Gözlerimi devirerek cevap verdim.

"Şuan ciddi bir yerdeyiz Baran!"

"Tamam eve gidelim ayarlarız değil mi?"

"Tabikide,seni özlemedim desem yalan olur."dediğimde gözleri açıldı şaşkınlıkla. Benden beklemiyordu tabii.

"Baran!" Dedim aniden.

"Efend güzelim."

"Acayip tuvaletim geldi" diye sızlandım.

"E tamam yap şuraya"diyerek gösterdiği yere gittim.

Üstümü çıkarmadan Abim'in adamlarını bekledim..

Kranis soyundandım ve soyumdan devam edecektim. Baran'ın ve ailesinin bana iki gün içinde yaşattıklarını unutmamıştım.

Bu iş intikamsız bitemezdi. Ezilemezdim,gururum yok sayılamazdı.

Abim geldi yanıma.

"Doğru tarafı seçtin Akça seninle gurur duyuyorum"