"OOAAAAAAA" İlk okul günü makyajımı yaparken ani bir sesle yerimden irkildim. Gözlerim iri şekilde arkamı döndüğümde telefonuna şok şekilde bakan Pera'yı gördüm.

"Kız o ses ne!" Plastik şişeyi kafasına fırlattım.

"Oha!Oha! Haberlere bak!" Bağırarak yerinde zıpladı. Oflayıp yanına gittim ve telefona baktım.

Çelik Ailesinde olan Elmas Çelik aslında öz kızları değilmiş!

Gördüğüm haber ile elimle ağzımı kapattım. Çelik ailesi çok varlıklı ve oldukça çocuk barındıran bir aileydi.

Böyle bir şok kimse beklemezdi. Gözlerim yerden yine habere kaydı.

Çelik ailesinin öz kızı heryerde aranıyor!

Tek kaşımı kaldırdım ve makyaj masama geri oturdum.

"Ya o öz kız ikimizden biriyse?" Pera dudak kıvırarak bana baktı. Gözlerimi devirip boş Bir bakış attım.

"He gerizekalı milyonlarca kişi arasında biziz!" Tersçe ona bakıp eşyalarımı aldım. "De hayde! Okula geç kalacaz" çantamı koluma takarak otobüs kartımı aldım.

Arkamdan çantasıyla gelen pera hala şoktaydı.

"Kızım biz bir DNA testi mi yaptırsak?" Diye bana döndü.

"Saçmalama Pera. Değmez." Etrafa bakarak havayı içime soludum.

"Ne değmezi be! Çelik ailesindek bahsediyoruz!" Sokağın ortasında birden bağırdığı için saçını çektim ve kaldırıma ittim.

"Sussana aptal!" Kısık sesle uyardım. "İş güç para! Kızım ben öğretmen olmadan hiçbir şeyi bu kadar kafaya takmam!"

Hayalim öğretmen olmaktı. Yıllarca bunun için uğraşmış ve çaba vermiştim. Herşeye kolay çaba veren bir kişiliğim yoktu.

"Ya bak Gülce,biz yinede bir gidelim DNA testi yapalım. Ne olur olmaz kızım bir bakalım diyorum ne olacak ya?"

İtiraz etmesini dinlemeyerek okulun önünde durdum. Gözlerim okulum her tarafında gezindi. Annem yurt dışında olduğu için yanımda değildi,babam ise bizi terk etmişti.

Annemin yurt dışında olması beni koleje getirebilecek kadar işe yaramıştı. Şansımda buradandı.

Hüsnü Koleji'ye adımımı attım ve direk olarak bahçede tur atan son model arabalarla karşılaştım.

"Gülce! Bunlar Çelik Ailesinin ve Görkem ailesinin oğulları!" Pera sevinçle hepsini süzerken ben arabaların tekerlerini inceliyordum.

Yakın zamanda patlamak üzere olduklarını gördüğümde gözlerimi açıp hızla çantamı yere attım ve bana son sürat gelen iki arabanın önüne atladım.

Vücudumun o pahalı iki arabaya sertçe çarpmasıyla sekerek yere savruldum. Başımın dönüyor ve tersten insanların yürüyüşlerini görüyordum.

Gözlerim yavaşça kapanmaya başladı ve sonunda sonsuz karanlığa gömüldü.