"Zeynep noldu kızım"

"Yok birşey rahat bırakın ya beni"

Hem bağırıp hem ağliyordum. Atlasgil çoktan gitmişti zaten. Bir süre atlası görmek istemiyorum. Yaptığı çok ağır ve kırıcıydı onu nasıl affedeceğimi bilmiyordum. Uyumaya karar verdim gerçekten kendimi kötü hissediyordum.

Sabah erken uyandım desem de inanmayın çünkü saat şuan 2 ' ydi hiç kalkmak istemiyordum zaten çok üşüyordum. Biraz geçtikten sonra zaten annem yanıma gelmişti

"Zeynebim ateşin var kızım üstünü aç hadi prensesim"

"Anne hayır ya üşüyorum ben"

"Annecim lütfen daha kötü olursun"

Annemin dediğini yaptım. Çünkü haklıydı ateşim daha fazla yükselebilirdi.

"Kızım dün noldu ?"

"Birşey olmadı anne"

"Zeynebim benim senden , senin de benden başka kimsemiz yok kızım bana anlatabilirsin"

Annemin dedikleri doğruydu bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu. Olayları kısaca özetleyerek anlattım.

"Atlas sende dans etmeye istekliydin dedi"

"Kızım bence atlası dinlemelisin o da bir anlık öfkeyle demiştir. Çocuk seni sevmese senin için kavga mı eder kuzum"

"Ama anne dedikleri kırıcıydı"

"Anlıyorum kızım ama sen bence bi atlasla konuş hatta ben çağırayım senin de haberin yokmuş gibi davranırsın üstünü de örtme "

Tamam anlamında kafamı salladım ve üstümü hemen örttüm çünkü çok üşüyordum. Zaten annem odadan çıktı büyük ihtimalle de hemen atlası aradı. Aradan 10 dakika falan geçtikten sonra kapı çalmıştı gelen kişi kesinlikle atlasdı çünkü konuşma sesleri geliyordu.

"Odasında oğlum"

"Tamam Semiha anne ben bir bakayım"

Kapımı tık tıklatıp içeriye girdi. Onu o kadar çok seviyordum ki şuan bu halde olmasak sımsıkı sarılmak isterdim. Yanıma doğru ilerledi

"Zeynebim neyin var"

"Yok birşeyim"

"Yanıyorsun bitanem ateşin var"

"Birşey olmaz atlas"

"Sevgilim bitanem ben seni çok kırdım farkındayım belki affetmezsen anlarım ama lütfen hemen kestirip atma"

Artık ne yapacağımı bilmiyorum. Ne düşüneceğimi de bilmiyorum koca bir boşluğun içindeymişim gibi hissediyordum.

"Atlasım ben seni çok seviyorum ama yaptığın çok kırıcıydı"

"Haklısın sevgilim haklısın ama son bir kez affet zeynebim ben sensiz bir hiçim nefes alamıyorum uyuyamıyorum lütfen affet "

O kadar pişman gözüküyordu ki kıyamıyordum . O benim dünyam dı bende onsuz bir hiçtim.

"Atlas "

"Sevgilim"

"Bu son olsun ama "

"Söz veriyorum güzelim"

İlk ben sarılmıştım çünkü ona sarılınca o kadar güvende ve huzurlu hissediyordum ki anlatamam

"Zeynebim üstünü örtme daha çok yükselmiş ateşin"

"Ama üşüyorum atlas"

"Dur bekle ateşini ölçelim nerede ateş ölçerin"

"1. Çekmecemde "

Hızla çekmeceme doğru ilerleyip ateş ölçeri aramaya başladı ve çok geçmeden de buldu. Ateşimi ölçtüğümüzde 39 çıkmıştı . Ondan sonra titremeye başlamıştım nasıl olduğunu bilmiyordum

"Zeynep titriyorsun güzelim zeynep aç gözünü lütfen"

En son tek duyduğum şey bu olmuştu. Sonrasında koca bir karanlığa gömülmüş gibiydim.

                         ~SON~

Nasıldıııı 😁✨💗