Uyandığımda yanımda atlas yoktu büyük ihtimalle eve gitmişlerdi . Ee çok normal çocuk tüm gün benle kalacak diye bir şart mı var yani. Komidinimden telefonumu alacaktım ki bir not gördüm şöyle yazıyordu:

"Uyurken bile çok güzelsin küçük hanım ama işim çıktı gitmem gerekti tekrar gelirim yanına merak etme ayrıca yarın da hastane randevun var tekrar beraber gideceğiz haberin olsun"

Atlas kısa bir zamanda hayatıma girmişti iyi ki de girmişti o yanımdayken tuhaf bir şekilde rahatsız hissetmiyordum . Normalde bir erkeğin yanında kendimi rahatsız hissederdim ama atlas farklıydı .

*ATLAS arıyor*

"Küçük hanım uyanmışsınız"

"Uyandım büyük adam uyandım da senin ne işin çıktı"

"Annemle pazara gittik "

Buna baya gülmüştüm hatta yanlışlıkla dışımdan gülmüşüm

"Gül sen gül bende sana güleceğim"

"Ama napayım komikti birazcık"

"Neyse ben kapatayım annem poşetleri bana taşıttırıyor da"

"Tamam tamam görüşürüz "

"Anne uyandım benn"

"Acıktın mı prensesim"

"Hayır anne inan ki hiç aç değilim"

"Kaç gündür doğru düzgün birşey yemiyorsun kızım ne olacak bu halin"

Annem haklıydı ama nedense hiç yemek istemiyordum yani yemeğe bayılan bir insan olarak yemediğimde garipsenirdi

"Bişey olmaz kraliçem söz acıkınca yerim "

"Tamam prensesim "

"Ben pazara gideyim sen de yat dinlen . Ha bide yarın sabah hastaneye gidecekmişsin atlasla unutma"

"Tamam unutmam"

Kapı kapanmıştı yani annem gitmişti tek kalmıştım ve içimde değişik kötü bir his vardı.

Telefona bakıyordum ki içerden ses geldi. Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu.

"Kim var orada? Kim var oradaa "

Kapı açıp baktığım da heryer dağınık tı düşündüğüm şey olmamasını diledim sonra kapımı kitleyip ağlayarak yatağıma geçtim telefonumu alıp atlası aradım.

*ATLAS aranıyor*

"Noldu zeynep"

"Atlas çabuk gel lütfen"

"Zeynep noldu niye ağlıyorsun güzelim"

"Evde biri ver atlas nolur gel"

"Geliyorum hemen beni bekle çıkma odadan da"

"Tamam hızlı ol lütfen"

Kapı açılma sesi duydum galiba atlas gelmisti iyi ki de gelmişti.

"Zeynep benim kapıyı aç güzelim hadi"

Zar zorda olsa kapıya doğru ilerledim ve anahtarı çevirerek kapıyı açtım ve direk ağlasa sarıldım o kadar çok korkuyordum ki çok kötüydüm

"Korkma bitanem burdayım ben geçti bak "

Beni teselli etmeye çalışıyordu ama faydasızdı. Çünkü o kadar çok korkuyordum ki anlatamazdım

"Nasıl oldu biliyor musun sen "

Hayır anlamında kafamı salladım .

"Çok korkuyorum atlas"

"Korkma bitanem burdayım ben yatmak ister misin?"

Kafamı salladım biraz yatıp kafamı dinlemem gerekiyordu umarım yine atlas gitmezdi.

"Yine gitme olur mu"

"Söz bu sefer gitmem"

Uykuya dalmıştım kalktığımda atlas yanımdaydı galiba annnemde Zeliha teyzegildeydi

"Günaydın uyuyan güzel"

"Akşam olmuş neden uyandırmadın beni"

"Çok masum uyuyordun kıyamadım"

"Annem nerde peki"

"Annemle bizdeler olayı anlattım annemin yanına çıkarttım bizdeler hatta bugün önlem amaçlı bizde kalacaksınız bizde çıkarız birazdan olur mu ?"

"Şimdi çıkalım annemde merak etmiştir hem"

"Tamam ben seni kucağıma alırım"

"İtiraz etsem de fayda etmez dimi"

"Hayır"

Atlas Kapıyı açtı içeriye girdik annem korkmuş gözüküyordu .

" Zeynebim iyi misin annem?"

"İyiyim annecim merak etme bişey olmadı bana sadece dinlenmeye ihtiyacm var bide yarın hastane işlerim de var o yüzden yatsam iyi olur"

Hemen Zeliha teyze konuştu

"Tamam kızım atlasın yatağında yat o da koltukta yatar"

"Olmaz öyle şey ben yatarım burada "

"Zeynep hadi doğru atlasın odasına"

Tamam anlamında kafamı salladım itiraz etsem zorla yatıracaklardı bunu biliyordum o yüzden daha fazla inatlaşmadan atlası takip ettim ve odasına geldik.

"İyi geceler küçük hanım"

Tam kapıya yönelip gidiyordu ki onu durdurdum

"Atlas senden birşey isteyebilir miyim?"

"Tabiki de isteyebilirsin "

"Benle yatar mısın? Yanlış anlama korkuyorum da"

"Peki madem yatalım"

"Atlas herşey için çok teşekkür ederim seni çok yordum bu aralar kusura bakma gerçekten yarın da gelmene gerek yok ben giderim istersen"

"Saçmalama uyuyan güzel beni yormadın asıl senle tanışmadan önce çok boş yaşıyormuşum ben asıl ben teşekkür ederim"

Yine utanmıştım ama inşallah bu sefer farketmez çünkü yine rezil olmak istemiyorum

"Utandın mı ?"

Gülüyordu pislik mağara insanı ya

"Atlas gülmesene yaa of"

"Tamam tamam kızma öfkeli civciv"

Ya dalga geçiyordu bide dirseğimle karın boşluğuna vurdum.

"Off kızım ne yapıyorsun ya "

"Gülmeseydin sende"

"Neyse hadi uyuyalım yoksa annemgil odayı basabilir küçük hanım "

"İyi geceler büyük adam"

Böyle çok garip geliyordu kimseyle bu kadar yakın olmazken atlasla aramızdaki bağ çok farklıydı. Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım umarım uyurken bi delilik yapmazdım.

"Zeynep hadi uyan hastaneye geç kalacağız"

"5 dakika daha yaa"

"Olmaz geç kalıcaz hadi"

"Of gitmesek atlasişko"

"O hastaneye gidilecek küçük hanım haydi marş marş"

"Bizim eve gidip üstümü değişmem lazim"

"Tamam gidelim"

Bugün alçıyı çıkarmaya gidiyorduk. O yüzden mutluydum yine ve yine atlas beyin kucağında inmiştim aşağıya

"Sen burda bekle ben hemen gelirim"

"Tamam hızlı ol ama"

Kafamı sallayıp odama geçip kapımı kapattım ve hemen üstümü giyinmeye başladım. Üstüme siyah oversize bir tişört altımada siyah bir eşofman giydim ve hazırdım.

"Gidebiliriz"

"Tamam gel dikkatli ol"

Atlas hızla taksi çağırmıştı 10 dakikanın sonunda gelmişti hemen binip hastaneye gidiyorduk.

"Hâlâ ağrın var mı?"

"Yok geçti"

Kafamı atlasın omuzuna koyup biraz yattım çünkü kaç gündür o kadar yorgundum ki biraz huzur bulmaya ihtiyacım vardı.

"Zeynep hadi kalk geldik "

"Tamam"

İçeriye girip sıra aldık. Kimse olmadığı için hemen girdik.

"Şikayetiniz nedir?"

"Geçen gün yine gelmiştim ayağım taşa takılıp düşmüştüm o yüzden de ayağımı alçıya aldılar 3 gün sonra tekrar gelin doktorunuz baksın dediler o yüzden geldik"

"Anladım. Ayağın hâlâ acıyor mu ?"

"Hayır acımıyor"

"Tamam korkulacak birşey yok hasar görülen yerde düzelmiş koridorun sonunda sağda alçı odası var oradan alçını çıkartabikirsin"

"Teşekkürler"

Kapıyı kapatıp odadan çıktık .Ve direk atlasla sarıldım sanki üstümden büyük bir yük kalkmış gibiydi aslında mantıken zaten öyle

"Gördün mü atlasişko alçı çıkıyor"

"Gördüm küçük hanım"

Alçıyı çıkartıp eve varmıştık apartmandan içeriye girdik tam kapıya gelince durdum.

"Atlas iyi ki varsın çok teşekkür ederim"

"Ne demek görevimiz bu küçük hanım"

Gülümsedim keşke de gülümsemeyle kalsaydı ATLASI öptüm bennn atlası kapının önünde öptüm. Bundan sonra neler olacağı hakkında hiç bir fikrim yoktu.

                           ~SON~