"Atlas koş suyum geldii"

Evet hamileydim ve şuan da doğurmak üzereydim.

"Sevgilim sakin ol hadi hastaneye gidiyoruz"

15 dakika sonra hastaneye varmıştık. Beni doğumhaneye almışlardı . Birkaç dakikanın ardından ortamı Bir ses böldü o sesde bebek ağlama sesiydi güzeller güzeli kızımız doğmuştu . O anın huzurunu anlatamam . Bizi odaya götürdüler.

Atlas asyamızı biricik kızımızı kucağına aldı

"Zeynebim aynı sana benziyor"

"Bence sana daha çok benziyor baksana karnımda ben taşıdım ama bu küçük kız babasına benziyor"

Annemgil de gülmüştü. Atlasa benziyordu gerçekten o kadar mutluyduk ki bizim hikayemiz tamamlanmıştı en büyük hayalim bile gerçekleşmişti ben daha ne isterdim ki.

"Oy bizim minik yorumunuz şuna bak aynı babası maşallah"

"Karnımda ben taşıdım ama bu minik kız babasına benziyor"

Herkes kahkaha atmıştı. Artık bizim ailemiz 5 kişilikti annem , atlas, Zeliha annem , minik kızımız ve ben bizim hikayemiz farklıydı ama güzeldi

*Aradan 1 sene sonra *

"Atlas pastayı sipariş ettin mi"

"Ettim bitanem "

Bugün tatlı bir telaşımız vardı biricik asyamızın bugün doğum günüydü 1 yaşına girecekti zaman o kadar hızlıydı ki ne ara bir sene olmuştu.

Bir mekan tutmuştuk anı kalsın diye orada kutlayacaktık. Çok da güzel olmuştu

herkes çok mutluydu .

                       ~SON~

Arkadaşlar bende yazarken çok zorlandım . Zeynep yaşasa kızları olacaktı. 🥺🥲

Düşüncelerinizi yorumlarda bekliyorumm💗✨