Kerem Konak(yıllar önce)

"Ben demedimmi sana Ömer bu saatte eve gelemezsin"

"Sanamı soracam lan aptal kadın siz kadınlar hep aynısınız aptalsınız."

"Yeter artık ömer dağ başında yaşıyoruz ne annem ne babam var sadece sen ve biricik oğlum Kerem var."

"Ne demek istiyon ucube karı?"

"Bu saate kadar dağ başında tek başınayız yeter artık"

"Aptal fitneci fahişe sen kesin birilerini eve sokuyorsun dimi?"

"Ne alaka Ömer ne diyorsun ne alaka ya bıktım senden yeter yeter"

"Sus lan oruspu bu erkek çorabı kimin?"

"Sana diyorum aptal karı bu erkek çorabı kimin?"

"YAPTIM LAN SENİ ALDATTIM SEN BU SAATE KADAR GELMİYORSUN AMA BEN GÜNDE ONLARCA ADAMLA YİYİŞİYORUM OLDUMU?"

"Şimdi ben seni doğramazsam bekle sen"

Babam eline bıçağı almıştı ve anneme doğru tutuyordu.Her gün babam eve alkolik gelirdi ve annemle her akşam kavga ederdi ama ilk kez babam anneme bıçak doğrulttu.Kapı aralığından elim kolum bağlıcasına onları izliyordum.Annemin çığlıkları karşısında hiçbirşey yapamıyordum.Babam en son gitti.Kapıma kadar kan ulaşmıştı.Acaba annemin yanına gitsemmi? Annem şaka yapıyordur dimi babama? Bu bir şakadır dimi?

En son kapımı açıp yarım yamalak sayıklayan annemin yanına gittim.

"Anne hani hep benim biryerim acıyınca uf yapardın ya hani bende senin kalbine uf yapsam iyileşirmisin?"

annem bana hüzünle gülümsüyordu

"Uf yap kuzum sonsuza dek huzurda olacağım."

"ben hep gökyüzündeyim gökyüzüne hergün bakmayı unutma"

Annem gözlerini kapattı.Annemin birşeyi yoktu öyle değilmi? Annem nefes almıyordu.Annemin kalbi atmıyordu.Annemin bedeni buz kesmişti.Neler oluyordu anne?

Annemin ölümünü kabullenmeyecektim hayır bu olmaz..

Günümüz (Kerem Konak)

Benim panzehirim Mercan olmuştu.Uf yapınca hani geçerdi anne?

Mercan ile yol boyunca konuşmadık.Büyük ihtimal aldığı iltifat karşısında ne diyeceğini bilmiyordu.Ama yüzü çok mutluydu. O gülen yüzü benim katil olduğumu öğrendiğindede gülecekmiydi bilmiyorum ama ben Mercana tutulmuştum.Tıpkı ay ve güneşin birbirine tutulması gibi...