Richard’ın Gözünden: Kaybolan Sevgiler ve Hatalı Yollar
Richard Scarlet, ailesine her şeyden fazla değer verir, onları her şeyin önünde
tutardı. Onların güvende olması, güçlü olmaları, bu dünyada ayakta
kalabilmeleri için her şeyi göze alırdı. Ama bu sevgi, zamanla kendi içinde bir
tuzağa dönüşmüştü. Onlara güçlü olmayı öğretmek isterken, gerçek sevgisini
yanlış anladığını fark edemedi. Oğullarına ve Liz’e sert, acımasız bir şekilde
yaklaşarak, aslında onlara ne kadar değer verdiğini gösterdiğini sanıyordu.
Ama içindeki bu sevgiyi gösterme şekli, onları gerçekten kaybetmesine yol
açtı.

Yasa dışı işlere girme kararı, sadece ailesine daha fazla güvence sağlamak
içindi. Yoksul kalmak, güçsüz olmak, onları hayatta tutmak – bunların hepsi
başından beri onun amacıydı. Ama o, adımlarının her birini karanlık bir çukura
doğru atarken, bir türlü nasıl düşeceğini göremedi. Yavaşça, tehlikeli sularda
ilerlediğini, bu karanlık işlerin yalnızca geçici çözüm olduğunu fark etmemişti.
Ve sonra her şey kontrolden çıktı. Adrian Nox ve onun oyunları, hiç
beklemediği bir şekilde hayatını sarstı. O, bir baba olarak ne yapması
gerektiğini bilmeden, sadece aileyi güçlü tutmaya çalışırken, arkasındaki tüm
dünya yavaşça yıkılıyordu.
Hapishaneye girdiğinde, tüm hayatı bir anda devrilmişti. Geride kalan her şey,
yıllarca kurduğu her şey bir anda kayboldu. Oğullarının ona sırtını döndüğünü,
Liz’in kırıldığını duyduğunda, içindeki her şey paramparça oldu. Bunu ne kadar
denedi? Onları ne kadar sevdiyse, o kadar güçlü olmalarını, güçlü kalmalarını
istediyse de, belki de bunu asla doğru şekilde gösterememişti. Onlara hep
“güçlü ol” demişti. Ama şimdi, onlara gerçekten nasıl bir baba olacağını
anlamıştı – ama iş işten geçmişti.
Oğullarının kaçtığını duyduğunda, kalbi kararmıştı. Hapishanede geçen her
dakika, onlara daha fazla zarar verdiğini düşündü. Bir baba olarak ne kadar
başarısız olduğunu düşündükçe, her şeyin yükü altında daha da derinlere
battı. Onların gitmesi, Liz’in uzaklaşması, her şeyin kırılması… Bunlar sadece
bedelini ödeyemediği hataların yankılarıydı. “Beni bırakıp gitmek zorunda
mıydılar? Onlara nasıl yanlış davrandım?” diye sorarken, acısı daha da
büyüdü. Oğullarının kaçtığı an, içindeki dünyanın yok oluşu gibiydi. Onları
kaybetmişti. Ailesini kaybetmişti. Kendi hataları, geleceği mahvetmişti.
Ve sonra, ailenin başına gelenler. Bütün bu kayıplar, yıkım, Adrian Nox’un
planlarının devreye girmesi… Hepsi, kendi hatalı seçimlerinin sonucuydu.
Hapishaneye girmesi, aslında her şeyin başlangıcıydı. Çünkü içerideyken,
dışarıdaki dünya yıkılıyordu. Oğulları kaçmış, Liz kırılmış ve ailesi yok
oluyordu. Her şey hızla çöküyordu, ve o ne kadar kurtarmaya çalışsa da, her
şeyi daha da kötüleştirmişti. Gerçekten bu kadar güçlü müydü? Hayatta
kalabilmek için gerçekten her şeyi göze almalı mıydı?
Hapishaneye girdiği o an, onun için aslında bir başlangıç değildi; bir sondu.
Her şeyi kaybettiği, her şeyi yanlış yaptığı andı. Liz’in ve oğullarının onu terk
etmesi, her şeyin kontrolünden çıktığını anlamıştı. İçeride geçirdiği her gün, o
hatalarla yüzleştiği, kendi sevgisizliğini, sertliğini anladığı bir ceza gibi geçti.
Gerçek sevgiyi veremediğini, çocuklarını kırarak, onları kaybettiğini fark etti.
Fakat hepsi çok geçti.
Oğullarının kaybolduğunu, Liz’in babasına olan güveninin kırıldığını
duyduğunda, bir baba olarak ne kadar başarısız olduğuna daha da yakından
tanık oldu. O an içindeki pişmanlık, ölüm gibi bir şeydi. Sevgisini doğru bir

şekilde veremediği her gün, ona bu bedeli ödetiyordu. Güçlü olmayı istemek,
bazen en büyük hataya yol açıyordu. Oğullarını ve Liz’i kırarak, onların gücünü
zayıflatmıştı.
Ve şimdi, hapishanede, kendisine bir tek soru soruyordu: “Eğer onları doğru
şekilde sevseydim, her şey farklı olabilir miydi?” Ama bunun cevabını bulmak,
belki de bir ömre bedeldi.
Eleanor’un Gözüyle Aile, Kaybolan Umutlar ve Kırık Yürekler
Eleanor, yıllarca hayatını kocasının ve çocuklarının etrafında şekillendirmiş bir
kadındı. Richard, her zaman güçlü ve kararlıydı; çevresindekilere sevgi ve
saygı göstermeyi bilse de, onun sevgisi, çoğu zaman sert, soğuk ve
hesaplıydı. Ailesine karşı duygusal bir yakınlık gösterdiği zamanlar nadirdi. Her
şeyin bir amacı olduğuna, en küçük hareketin bile bir stratejinin parçası olması
gerektiğine inanıyordu. Oğullarına güçlü olmalarını söylemişti, onları da
sevdiğini söylemek yerine, hep onlara daha iyi olmaları gerektiğini, daha
başarılı ve daha kararlı olmaları gerektiğini vurgulamıştı.
Eleanor, bu tutumu zamanla kabullenmişti. Ancak, Liz farklıydı. Kızının kalbi
yumuşaktı, bir annenin en değerli hazinesi gibiydi. Liz, bir çiçek gibi narindi, ışıl
ışıl parlıyordu. Bu yüzden Eleanor, Liz’e karşı her zaman şefkatle yaklaşmıştı.
Ancak Richard’ın karanlık işlere bulaşmış olması, Liz’i de istemeden içine
çekti. Aile içindeki denge, bir noktada tamamen bozuldu.
Her şey bir anda değişti. Scarlet ailesinin karanlık geçmişi, yasa dışı işleri ve
yolsuzlukları gün yüzüne çıkınca, Richard’ın başı derde girdi. Hapishaneye
girdiğinde, Eleanor’un dünyası yerle bir oldu. Yıllardır inandığı düzen bir anda
çökmüştü. Richard’ın hapse girmesi, ailenin başına gelebilecek en büyük
felaketti. O güne kadar her şey kontrol altındaydı; ama artık hiçbir şey eskisi
gibi olmayacaktı.
Oğullarının yurt dışına kaçtığını duyduğunda, içindeki anne, kalbinin
paramparça olduğunu hissetti. Onları yetiştirmiş, güçlü olmaları için bir hayat
sunmuştu. Fakat, onları kaybetmek, her şeyin aslında ne kadar kırılgan
olduğunu gösterdi. Richard’a hep, “Bunlar güçlü olmak zorundalar” demişti,
ama bir anne için, en zor anlar, çocuklarının acı çektiğini görmekti. Oğullarının
kaybolduğunu öğrenmek, adeta dünyasının sona ermesi gibiydi. Oğulları,
bütün o yılların, sevgi dolu ve zorlu eğitimlerinin, disiplinli bir hayatın
sonucunda kaçmıştı.
İflas, her şeyin çökmeye başlamasıydı. Ailelerinin yaşadığı yıkım, Richard’ın
hapse girmesinin ardından geldi. Her şey kaybolmuştu. Geride kalan sadece,
ardı arkası kesilmeyen hatalar ve yıkılmış hayallerdi. Eleanor, ne kadar
savaştıysa da, bu sefer karşısında bir duvar vardı. Oğulları gitmişti ve Liz,
yalnız kalmıştı. Liz’in yaşadığı hayal kırıklığı, her geçen gün artıyordu. Bir
annenin yapabileceği en zor şey, çocuğunun acı çekmesine göz yummaktı.

Ama yine de, her şeye rağmen Eleanor, Liz’i korumak için var gücüyle
savaşmaya kararlıydı. Liz’in yanında kalmak, ona elinden gelen desteği
sunmak, bu felaketten birlikte çıkmak istiyordu. Ailesinin başına gelenler, ona
hayatta hiçbir şeyin kalıcı olmadığını, en sağlam temellerin bile bir anda
yıkılabileceğini gösterdi. Ama o, bir anne olarak Liz’e olan sevgisini, bu
karanlık zamanda bile kaybetmeyecekti.
Eleanor için her şey değişmişti. Artık hayat, kaybolan oğulları, çöken ailesi ve
ihlal edilen tüm sınırlarla doluydu. Ama içinde bir umut vardı. Liz’in
gözlerindeki ışık, onu hala ayakta tutuyordu. Her şeye rağmen, güçlü
olmalıydı. Ve belki de en zor şey, tüm bu kayıplara rağmen, sevgiyle yeniden
inşa etmeye çalışmaktı.