Sabah kahvaltı yapıyorduk sofrada ölüm sessizliği vardı ama bunu bozdum

"Vefa kardeşim bu gün beraber parka gidelimmi hem belki Kaya abinde gelir bizimle" Kayayı çağırıyordum çünkü karşıdan karşıya geçerken Vefanın elini tutamazdım Kaya bunu biliyordu o yüzden kabul etti Fırst ve Kutayın canı çok sıkkındı ama umursamadım dayaksa ben yedim acıysa ben çektim onu ilgilendirmeyen konulara burnunu sokmasaydı en azından yaralarımı görmemişti görseydi annemlerin öğrenmesinden kaçamazdım kahvaltı bitti tsm evden çıkacakken Vefa seslendi

V(vefa): Dün gitar çalıyordun gitarıda alırmisın parkta çalarsın

"hıım olabilir aslında" gidip gitarımı aldım sonra beraber parka yürüdük Kaya sigara içiyordu Vefa çekirdek çitliyordu ben masanın üzerine çıkıp gitar çalıyordum bu arada fırat ve kutayda gelmiş arka masamıza oturmuştu kıskançlıktan geberiyordu firat

es: iyi gebersin mezara kadar yolu var

sjfugudkdj

"dermiş hep aşklar yalan korkmam oyunlarından sona gidermiş her an gitme ey meczup uyan. en ileri durma meczup senide üzerler kimileri var ki meczup derini yüzerler kafanada takma meczup yoluna bakarlar hiç oralı olma meczup senide yakarlar yalanların arkasından gitme meczup bu kadarmı kolay yabanların bahçesinden geçme meczup bu seni sen yapar" Kaya abim ve Vefa ritme ayak uyduruyordu şarkı bitince Fırat ve Kutayda katıldı

Kt: Bak Fıratı zorladım konuşmuyo ne olur anlat bize ne oluyo anlamıyorum

artık sinirim tepeme çıkmıştı öyle bir bağırıyordum ki parktaki herkez bize bakıyordu

"Ne oluyor biliyormusun bıktım ne oluyor biliyormusun belli etmesem kendime bile söylemesemde vicudumdaki tüm yaralar deli gibi acıyor ne oldu biliyormusun gördüğüm şiddet sanki benim suçummuş gibi utandım Kaya yanlışlıkla öğrendi Fıratta öğrendi diğerlerine söylemesini istemedim canım yandı günlerdir geçmişimden kurtulmanin tek yolu intiharmı diye düşünüp kendime ölümlerden ölüm beğeniyorum ve siz artık elleriniz yakamdan çekin ve benimle konuşmayın bunları duydun diye af dilemeye çalışmayın ölseniz mezarınıza gelmeye tenzzül etmem " gitarımıda alıp parktan çiktım Annem ve babam şirketteydi evde kalanlarda uyuyordu hemen odama çıkıp kapıyı kitledim içimden ağlamak geliyordu ama ağlayamıyordum aniden yere düşmemle sırtım yatağın kenarına çarptı yanık izim bıçak saplanmış gibi acıdı ve istemsizce ağzımdan sesli bir çığlık çıktı sonra herkes odama doluşmuştu Fıratlarda hemen ardımdan eve gelmişti ne kadar bir şey yok gudin desemde sesimin tonu eleveriyordu Fırat abim kapıyı kırdı ben cama doğru geri gittim

"Bir şey yok gidin lütfen sırtımı yatağa vurdum "

L(event): Tamam gel bir bakalım

"Yok yok hayır gidin "

M(Mutlu): Ya öyle olmaz abim niye kendine yaklaştırmıyorsun

"Ya gidin yeter dokunmayın sevmiyorum kendim bakarım" sesim yine fazla çiktığinda hepsi farklı bir sorun olduğunu anlamıştı ben geri geri gitmeye başlamıştım tam camdan düşmek üzereyken Mutlu abim bana sarılıp tumuştu korkmuştum sonra şaçlarımı okşamaya başladı biraz midem bulanmıştı ama o kadarnkötü değildi hatta bu huzurlu hissettirmişti bu kadar korktuğum şey bumuydu benim sarılmaktan korkmayı bırak sarılmaya ihtiyacım varmış gibi hissettim kendimi Mutlu abimin kucağına bıraktım yere oturduk ben dizine yattım saçlarımı okşuyordu diğerlerine başıyla çıkın işareti yapti diğerleri kapıyı kapatıp çıktı öylece Mutlu abimin dizinde uyudum

Mutludan

O bilmiyordu ben hepsini görmüştüm o sokakta mendil alsınlar diye insanlara yalvardığinı o üvey babası ona herkesin içinde böylemi satılılır diye kolunu sıkıp tokat attığında oradaydım evin bahçeşinde Baba diye yalvarışlarını duymuştum hatta o bilmiyordu eve gidip bir kıza nasıl böyle davranirsıniz diye hesap sorduğumda sanane kız benim kızım diye beni evden göndermişti hepsini biliyordum benim kendi kardeşim olduğunu bilseydim o adamı orda döverek öldürürdüm vicdan azabı bile çekmezdim bir baktım kucağimda öylece uyumuş hemen yatağa bıraktım Fırat abim ve Kutayın benden çekeceği vardı odadan çikmak yerine bende yanına yattım öylece uyuduk beraber yarın her şeyi çozecektim .