"İstanbul yanıyor ben korum içinde

Yardım et acıyor kayboldum içinde"

-Buğrahan Çayır, İstanbul Yanıyor-

೩

Kaçıyorum İstanbul'dan. Sebebi de sensin.

Ne zaman Üsküdar'a giden o sahil yolundan geçsem seni buluyorum orada. Görmek istemiyorum, duymak istemiyorum seni. Kaçıyorum senden ve İstanbul'dan.

Gözlerimi kapatıyorum ve savuşturmak istiyorum seni asla bulamayacağım köhne köşelere. Ama yine hiç istemezken en alakasız yerde buluyorum seni. Ben yıllardır seni zihnimin en derinliklerine itmişken bir anda gözlerimin gördüğü o karanlıkta parıldıyorsun. Zuhur eden aydınlığında anılarımız canlanmaya başlıyor ve ben bu sefer de onlardan kaçıyorum.

Neden gitmiyorsun benden?

Hani korkmuştun geleceğimizden, hani korkmuştun sevdamdan?

Peki ya söyle neden gitmiyorsun benden bu kadar korktuysan?

Sorularım hep cevapsız kalacak biliyorum. Sorgulanmayı da sevmezdin zaten.

Ama Yasemin... Ama ne biliyor musun sevdiğim, çiçeğim, gençliğim ve her şeyim...

Ben senden ne kadar kaçsam da tekrar kendimi sende buluyorum. Ben ne kadar üzülsem de senden gidemiyorum. Canım yanıyor. Canım çok yanıyor ama asla bırakamıyorum seni. Kışın esen poyrazlarda üşüttüğüm için bana ördüğün kazağı, kısacık kesilseler bile bir şekilde saçlarıma tutturduğun ve tatlı durduğunu düşündüğün için kafamdan indirmeme izin vermediğin çıtçıtlı tokanı, Arzu ve Oğuz'un bizim için yaptıkları fotoğraf albümünü ve yolumun senle birleşmesine neden olan mezuniyet dansımızda taktığın, hala biraz da olsa sen kokan mor fularını bırakamıyorum.

Şimdi ise canımı ne kadar yaksan da istiyorum ki dikil karşıma, söyle ne söyleyeceksen. Sonra sus ve beni dinle. Kendini benden dinle. Bana seni anlatma fırsatı tanı. Sonra istersen çek git, istersen onca yılı görmezden gelelim, yine de sokul yanıma sarayım seni bütün sevgimle.

೩

ne olur bir gün beni
kapından olsun dinle
öldür bendeki beni
sonra dirilt kendinle
çarpsam kara sevdayı
en azından yüzbinle
nasıl bağlandığımı
anlarsın kemendinle

şaşırdım kaldım işte
bilmem ki nemsin
bazen kız kardeşimsin
bazen öp öz annemsin
sultanımsın susunca
konuşunca kölemsin
eksilmeyen çilemsin
orada ufuk çizgim
burda yanım yöremsin
beni ruh gibi saran
sonsuzluk dairemsin

çaresizim çaremsin
şaşırdım kaldım işte
bilmem ki nemsin

YAVUZ BÜLENT BAKİLER

೩

Herkese merhaba, ben yazarınız Aynisa!

Uzun -3 yıl kadar- bir süre sonra tekrar Wattpad'e dönmeme neden olan bir kurguyla karşınızda bulunuyorum.

Kitap ana karakterimiz Korkut Alp Kutlu'nun hikayesini anlatmakta.

Kendisi beynimde filizlendiğinden beri orada yer edinmiş ve asla susmadan durmadan bana varlığını belli eden birisi. Ve biliyorum ki ben onu size anlatmazsam o asla durmayacak ve beynimi kemirip duracak.

O yüzden yıllar sonra buradayım.

Umuyorum ki Korkut Alp ve hikayesine dahil olan herkesi benimser seversiniz.

Öyle ki ben Korkut'a garip bir şekilde bağlanmış bulunmaktayım...

Şimdilik hoşçakal diyorum ve beklemede kalın diyorum efenim.

KANDELİ ÇOK YAKINDA!!!

೩

BENİ TAKİP EDEBİLECEĞİNİZ SOSYAL MEDYA HESAPLARIM;

instagram: itzaeraly / booksofaynisa

X: itzaynisa