Baktım gözlerine,

neden dedim… neden?

Cevap vermedin.

Gittim mutfaktan bir bardak aldım elime.

Fırlatıp kırdım gözlerinin önünde..

Sonra tek tek topladım parçalarını..

Büyüklü, küçüklü tüm parçaları topladım.

Ruhumda bir heykel gibi düşüp parçalandı.

Aldım cam parçalarını.

Ellerim kanamadı…

Ruhum paramparça, ellerimde cam kırıkları…

Karşına geçtim ve masaya koydum sessizce tüm can parçalarımı.

Baktım gözlerinin içine.

Hiçbir şey demedim durdum öylece.

Sonra uyandım.

Üzerimde kocaman bir ağırlık.

Ruhumun kırıklar battı, yatak beni attı.

Çıktım balkona baktım öyle uzunca.

Değişen hiçbir şey yoktu hayatımda.