"Anne senin burada ne işin var? Yani neden geldin demek istemiştim."

"Teyzen bunları şimdi verdi, bende yarın işlerim olduğu için şimdi getireyim dedim."

"İ-iyi yapmışsın anne, sağol. "

Lema annesinin elindeki kutuları aldı.

Robert üstündekileri değiştirmek için izin istedi. Lema da annesinin verdiği kutuları götürmek için onunla yukarı çıktı. Merdivenleri ona yaklaşmak için hızlıca ve sert şekilde gidiyordu.

"Robert! Neden kapıyı kilitleyip bırakıyorsun? Ya başka biri girseydi . Şimdi gidip anneme neden bu saatte evde olmadığını açıkla bakalım. "

"Kafa mı kaldı seninle tartıştıktan sonra Lema sanki. Ben derim birşeyler sen her şeyi kafaya takma."

"Senden birşey beklemiyorum ama olsun." dedi Lema yine sinirli halde merdivenlerden giderken.

Robert kolundan tutup merdivenlerden yukarıya çıkardı.

"Annenin yanında da böyle somurtup durma . Sonra ben değil sen açıklama yapmak zorunda kalırsın. "

Lema Robert'ın onu sertçe tutan eline baktı. Tam da Robert'ın dediği eskisi gibi ona karşı sert oluyordu. Bu yüzden şaşırmamak lazımdı.

Lema da aynı şekilde sertçe kolunu çekti ve hızlıca aşağıya indi.

"İçecek bir şey ister misin anne?"

"Hayır kızım ben de gidiyordum zaten."

Robert:"Olur mu bu saatte isterseniz sizi ben bırakayım."

"Yok canım kendini yorma sen zaten taksi bekliyor, marketten geliyorsun herhalde ya da işyerinden yorgunsundur şimdi. "

Lema Robert'a kızgın bir bakış attıktan sonra onun cevap vermesini bekledi. Kollarını bağladı.

"Evet önemli bir olay vardı bakmam gerekti de."

Annesinin ikisi ile vedalaştıktan sonra Lema ile Robert yalnız kaldı.

Lema Robert'a cevap vermeden yukarıya çıkıp yatağına doğru gitti.

Robert yine onu merdivenlerde yakaladı.

"Şu sürekli kolumu tutma alışkanlığını bırak istersen Robert."

"Hiçbir şey söylemeden gidemezsin."

"Ne söyleyecekmişim?"

"O yarayı annen yaptı demi?"

"Sanane kapat şu konuyu konuşma benimle , uyuyacağım. "

"İster uyu ne yapıyorsan yap Lema. Cevap ver bana."

"Dedimya sa-na-ne."

Robert Lema'nın iki kolunu da tek eliyle kavradı bu sefer.

"Cevap vermeni bekliyorum yoksa hep böyle kalacaksın. "

"Neden bu kadar merak ediyorsun benimle alakalı olan şeyleri?"

"Eğlencesine!"

""Eğlenmene devam et çünkü sabaha kadar böyle kalabilirim seni kendimle alakalı durumlardan gizli tutmak için. "

"Nedenmiş beni kendinden gizli tutmak?"

"Sana güvenmediğimi daha kaç defa söylemeliyim?"

"O zaman neden güvenmediğin adamlarla anlaşmaya giriyorsun Lema?!"

"O bana kalmış bir şey Robert şimdi beni bırak ve seni ilk gördüğümde ki kadar soğuk olmaya devam et."

Robert Lema'nın iki elinide kavramış olduğundan onu duvarın bir tarafına yaslayıp kulağına eğildi.

"Eğer şimdi söylemezsen bir daha söylemene fırsat bırakmam. "

Lema Robert'ın ona yaklaşmış olan yüzünü yana çevirdi. Robert elini Lema'nın çenesine götürdü. Lema'dan cevap beklercesine yüzüne baktı.

"Bana söylediğin her şey yalan Lema. Dediğin şeylerin yalan olduğunu biliyorum buna rağmen sana sinirlenmem ve güvenmemem gerekiyor ama ben bunu yapmıyorum. Şimdi beni daha fazla sana yaklaşmak mağduriyetinde bırakma ikimizde kurtulalım. "

"Annem yaptı desem ne yapacaksın? Neden sorup duruyorsun? " dedi Lema yalvarır bir sesi vardı.

"Canım ne isterse onu yaparım."

"Anneme zarar mı vereceksin Robert. Ona hiçbir şey yapamazsın. "

Robert Lema'y yüzünü yaklaştırıp çenesini kendi yüzüne odakladı.

"Lema sana ya da ailene zarar vereceğim yok . Her şeyi kendi kafanda kurmayı nasıl da seviyorsun!"

"Söylersem bırakır mısın?"

"Söylersen."

"Evet annem yaptı bırak şimdi. "

Robert kendini daha çok Lema'ya yaklaştırdı. Sesinde alaycı ve kısıklık vardı.

"Bu kadar kolaydı işte doktor." dedi kulağına fısıldayarak. Sonra kendini hemen geri çekildi ve Lema'nın arkasından yavaşça oda odasına gitti.

"Sen burada yatmayacaksın , beraber yatmayı aklından geçirme Robert!"

Robert Lema'yı dinlemeden yatağa oturdu. Lema gitmek için ayağa kalktı.

"Yatağa yatar mısın Lema."

"Ya sen gidersin ya da beni evde bulamazsın. "

"Yatağa yat Lema, lütfen. "

Lema gitmek için hücum yapıp yürümeye başlayınca Robert onu tuttuğu gibi yatağa oturttu.

"Lema yatağa yat ."

"Seninle yatmak istemiyorum."

"Benimle yapmayacaksın zaten ben yanında değilim yanındaki yastıktayım. "

"Ay ne kadar çok değişti. Gidiyorum ben."

"Lema eğer gitmeye kalkarsan kapıyı kilitlerim. Sana temas etmiyorum sana dokunmuyorum tamam mı? Yat artık, lütfen. "

"Yalvarsanda seninle yatmam."

Robert ayağa kalktı ve kapıyı kilitleyip anahtarı yanına aldı. Lema yanına yatıp Robert'ın uyumasını bekledi. Uyuduğunu düşününce Robert'ın üstünden elinde tuttuğu kucağında ki anahtarı eline alırken Robert onu kollarından tuttu ve kendisinin altına çevirdi .

"Sana demiştim ben Lema, durmanı söylemiştim. Bir yere gidemeyeceğini de."

Lema nefes nefese kalmış o anın heyecanının ona yettiğini düşünmüştü.

"Anahtarı ver. "

"Yere düştü. "

Robert ayağa kalkıp ışığı açarken Lema'nın da kolundan tutup onu yanında götürdü.

"Anahtar yok Lema. Ne yaptın?"

"Bilmiyorum Robert senin beni çevirmenle anahtar düştü. Suçu kendinde ara."

"Şu durumda senin gibi suçluyu aramıyorum Lema. "

"Kapıyı kır. "

"Ben böyle iyiyim."

"Robert!"

"Sen benim dediğimi yaptın mı Lema sanki ben senin her istediğini yapacağım. "

"Tamam aç hadi. "

"Hayır. "

"Gitmeyeceğim Robert yemin ederim sadece kapıyı aç ."

Robert Lema'ya dayanamayıp kapıyı kırmayı denedi ama en sonunda anahtarı yerde buldu ve Lema'nın uyuduğunu farkedince anahtarı başka bir yere sakladı.

Lema sabah kalktığında hala kapının açılmadığı farkedince Robert'ı uyandırıp aşağıya inmesi gerektiğini ve kapının hemen açmasını söyledi.

"Bir şartla açarım Lema. "

"Aç şu kapıyı ne istersen yapacağım. "

"Öp beni."

"Ne?"

Robert yüzünü Lema'ya yaklaştırdı yatağın üstünde onu köşeye sıkıştırmıştı. Ona daha da yaklaştığında eli beline gitti. Kıyafetini yukarıya kaldırırken Lema vücudunda soğukluk hissetti. Robert gülmeye başlayınca anahtarı gördü. Ona vurmak için elini kaldırsada beceremedi.

"Hemen kabuk edeceğini bilseydim devam ederdim doktor. Söz sana bir daha gözümle bile rahatsız etmeyeceğim sadece çok masum duruyordun."

"Şimdi sana masumluğu göstereceğim Robert aç şu kapıyı da defolup gideyim şu evden."

Robert masada yemek yerken Lema'nın yanına kağıtlarla geldi.

"Bu kağıtlara davetlileri yazacağız. "

"Üstünü giyinmeden hiçbir şey yapmayacağım. " dedi Lema Robert'ın bornozuna bakarak.

"Off Lema kendi evimde bile rahat değilim."

"Bir kere senin evin değil ikincisi değiştirip gel. "

Robert üstünü kafasından geçirirken Lema'nın yanına geldi. Lema çoktan gelecekleri yazmıştı.

"Umut gelmeyecek demiştim. "

"Banane."

"Düğünümde görmek istemiyorum. "

"Banane."

"Lema sen 'bana dokunmanı istemiyorum' deyince banane dememi istemezsin herhalde."

"Robert gelemezsin diyemem , sen de yaz hadi gelecekleri. "

Robert kağıda 10 civarında kişi yazınca Lema şaşırdı.

"Bu kadar mı?"

"Ne bekliyordun?"

"Neyse kalabalık olmaması daha iyi."

"Aynen öyle, bugüne senin için rapor aldım dışarı çıkıp alışveriş yapmamız gerekiyor."

"Neden benim yerime karar alıp duruyorsun?"

"Seni yormak istemiyorum diyelim."

"Ya tabii tabii ne düşünceli kocam var."

"Ne?"

"Sahte kocam demek istemiştim. Gerçek zannetme de ."

"Gerçek zannetmeye imkan yok Lema. Gören kedi köpek gibi zanneder bizi ."

"Sen köpek oluyorsun. "

"Senin kedi olduğun kesin de."

Lema üstünü giyinmek için yukarı çıktığında Robert'ın iç çamaşırlarının hep etrafa dağılmış olduğunu gördü ve bağırarak onu çağırdı.

"Bu ne hal böyle Robert, off."

"Komodin düşmüş Lema senden daha temizim biliyorsun. "

"Yok bilmek istemiyorum , hızlıca topla üstümü değiştireceğim. "

"Bakmıyorum arkam dönük değiştir üstünü. "

Lema Robert'ın sırtından tutup onu kapıya doğru ilerledi.

"Ben yaparım git sen Robert. "

"Zahmet olmasın karıma."

"Ne?"

"Pardon sahte karıma diyecektim." dedi Robert Lema'nın taklidini yaparak.

"Off çok komiksin beynim bulandı Robert. "

"Biliyorum Lema, senin bildiğimi bilmediğin şeyleri de biliyorum. " dedi gülerek kapıyı kapatırken.

"Duymak istemiyorum. "