Sabah uyandıklarında beraber gözlerini açtılar.

"Neden üzerimdesin?"

Lema hızlıca kalkmaya çalışırken Robert onu tuttu.

"Üzerimden kalk demedim, neden üstümdeydin dedim."

"Dün sarhoşken yanına almıştın beni o zaman olmuştur, hatırlamıyorum. "

"Başım çok ağrıyor, ne kadar çok içtiysem artık."

"Artık kalkabilir miyim?"

"Ne , ha evet ."

Lema Robert'ın üzerinden kalktıktan sonra tam bornozunu çıkartırken üstünde bir şey olmadığını hatırladı. Koşarak kendini tuvalete attı. Lema kendine sutyen almak için odadan çıktı.

"Bir sorun mu var Lema?"

"Yok, hayır birşey olmadı. "

Lema üstünü giyinmiş alt kata giderken koltukta Robert'ı takımıyla otururken buldu.

"Vay be o kadar zahmete katlanamam diyorsun birde her gün şu gömlekleri giymeyi başarıyorsun. "

"Görevim bu."

Lema Robert'tan gelen soğuk cevap üzerine kendine kahve hazırlayıp susmaya çalıştı.

"Kahve ister misin belki iyi gelir. Yani ne bileyim başın ağrıyor ya."

"Kendim alırım Lema. "

Robert Lema'yı hastaneye götürmek için arabaya bindiğinde Lema dayanamayıp konuştu.

"Bir sorun var sanırım Robert, anlatabilirsin."

"Senden uzak olmaya çalışıyorum sen öyle istedin diye. Ama sabah seni kendi üstümde buluyorum. Sorun bu Lema."

"İsteyerek senin üstünde değildim Robert! Gece beni sıkı sıkı tuttuğun için yanından ayrılmadım bile."

"Seni görmek bile benim senden etkilenmeme sebep oluyor ama sen 'Hayır Robert, git Robert. ' deyip duruyorsun. Ben ne yapayım peki? Beni istemeyen birinin yanında kendimi daha ne kadar fazla zorlayayım?"

"Yaptığımız her şey sahteyken nasıl sana duygu beslememi bekliyorsun Robert?"

"Ama sarhoşken öyle demiyorsun Lema. Beni sadece sarhoşken yanında istiyorsun!"

Robert hastaneye geldiğinde arabadan inmedi sadece Lema'nın gitmesini bekledikten sonra hemen eve gitti.

(...)

Robert Lema'yı hastaneden almaya geldi.

"Eğer senin için zor oluyorsa kendim arabayla gelebilirim Robert. "

"Beni zorlamıyorsun Lema . Sana zorla katlanıyormuşum gibi davranma."

"Eve götürme beni kızların yanına gideceğim. "

Robert hızlıca fren yapıp yolu değiştirdi. Lema uzun süre kızların yanında vakit geçirdikten sonra saat 12 gibi artık gitmek için hazırlandı. Robert'ı aramak istemediğinden kızlara Robert'ın uyuduğunu ve onu rahatsız etmek istemediğini söyleyip onlardan biriyle eve gitti.

Eve geldiğinde Robert'ın elinde bir kağıtla sessiz bir şekilde ağladığını farkedince hemen onun yanına geldi.

"Robert ne oldu?"

Lema Robert'ın elindeki kağıdı alıp okumaya başladı.

(Kağıtta Robert'ın annesinin ona yazdığı mektup vardı:

Canım oğlum, küçük askerim Sen bu mektubu okuduğun zaman gerçekten ölmüş olacağım. Artık yalandan beni ölmüş olarak bilmeyeceksin . Babanın anlattığı her şeyin aksine yaşadığım onca şeye hak vereceksin. Baban her zaman bencil biri olmuştu. Sana hamile kaldığımda bile başkalarının yanına gidiyordu. Ama ben hep bilmemezlikten geliyordum. Hep gözardı ediyordum. Seni ona bırakmak hiç bir zaman doğru karar olmadı, biliyorum. Ama baban her zaman seni çok sevdi . Her ne kadar bana kötü davransada seni en iyi şekilde yetiştirmek için bütün gücüyle çalıştı. Eğer ben seni de alıp gitseydim baban ikimizide bulur ve bana seni bir daha göstermezdi. Ben senin karşına hep bilmediğin yerlerde ve zamanlarda çıktım . Babana bunlardan bahsetme, ona her zamanki gibi davran. Seni çok seviyorum , küçük askerim...

Not: Mezar yeri:.......)

Robert kendini Lema'nın kucağına bıraktığında Lema ona sarılmaktan başka bir şey yapamadı. Robert birden ayağa kalktığında paltosunu giyindi ve dışarıya çıktı.

"Nereye gidiyorsun Robert bu saatte?"

Robert cevap vermeden arabaya bindiğinde Lema da onunla beraber gitti.

Robert Lema'yı karanlık bir mezarlık bölgesine getirdiğinde arabadan indi ve Lema da onun peşinden gitti.

"Robert bu saatte mezarın nerede olduğunu göremezsin hadi gel gidelim sabah geri gelirsin."

Robert hala ilerliyordu. Lema Robert'ı kendine doğru çekti.

"Robert çok karanlık birbirimizi bile göremiyoruz lütfen gel arabaya."

Robert en sonunda Lema'ya dayanamayıp onunla arabay geldi .

"Kalk sen önden Robert ben sürerim arabayı. "

Robert ağlamaktan kızarmış gözleriyle oldukça yorgun görünüyordu eve geldiklerinde Robert hiç birşey yapmadan odaya girdi ve Lema tuvaletten çıktığında odanın altına üstüne geldiğini gördüğünde hemen Robert'ın yanına gitti. Robert kırılmış camın yanında öylece dururken Lema koşarak Robert'ın sinir haplarını getirdi.

Robert hala odada ne varsa dağıtırken Lema onun önüne geçti. O sinirle Lema'yı bile farketmeyip hala kendine zarar verirken Lema Robert'ı ittirdiği gibi yere düşürdü. Robert Lema'ya bakıp olanları anlamaya çalışırken Lema onun yanına eğildi ve ona sarıldı. Daha sonra ona ilaçlarını içirdikten sonra Robert yatağına doğru yattı. Lema mutfaktan su doldurmaya giderken Robert'ı yatarken buldu. Lema'nın sıcağa ayarladığı klimaya rağmen üstüne örtü örtmüş sıkı sıkı sarılmıştı.

Lema Robert'ın yanına yatıp arkasından ona sarıldı. Robert önüne döndüğünde Lema'nın kucağına sarılmış şekilde uyuya kaldı.

Sabah uyandığında Robert mezardan yeni gelmişti. Lema da hızlıca kalktı ve yemek için bir şeyler hazırlarken Robert yemek yemeyip öylece oturdu. Lema Robert'ın kendine zarar vermesinden korktuğu için rapor alıp onun yanında kaldı. Robert 'ta evdeydi.

"Daha iyi misin Robert?"

"Nasıl iyi olayım Lema!? O kadar suçladığım kadın en masumuymuş. Benim artık yaşamam için sebebim olan herhangi birşey kalmayınca neden yaşayacağım ben? Artık seni de zorlamak istemiyorum. Bu oyun için seni istemediğin şeylere zorlayıp duruyorum ."

"Hayır Robert zorlamıyorsun beni. Ben devam etmek istiyorum. Hemen vazgeçemeyiz ."

Lema ile Robert koltukta otururken Robert ona doğru yaklaştı.

"Bu oyunu devam etmek istiyorsun ama bana da katlanamıyorsun. Sana her yaklaştığımda korkunu farkedebiliyorum."