"Seni gözetlemiyorum , mükemmel vücudun ile de ilgilenmiyorum. Zaten seninle ilgilenen de sıkıntı. "

Lema son cümlesini söylerken Robert'a doğru yaklaştı ve kelimeleri bastırdı.

Robert ona karşılık boyuna doğru eğildi.

"Aklın fikrin bende. "

Lema geri çekildi. Gözlerinde uykulu bir kapanış Robert'ıduymak istemiyordu.

Üfleyerek elinin tersiyle onu itti ve yatağa geçip örtüye üşüdüğünü hissederek örttündü.

(...)

Lema alamadığı birkaç saatlik uyku üzerinden sitem ediyordu. Robert Lema'nın konuşmalarından dolayı en sonunda uyandı.

"Her sabah gerçekten evli insanlar şikayet edip duracak mısın?"

"1. 'si gerçekten evli insanlar birbini sever ve görmeye doyamaz , aksine şikayet etmez. 2. 'si dinlemek istemiyorsan-"

"Dinlemek istemediğimi söylemedim. "

"Söyledin demedim. "

"İyi bu konu da da anlaşamadığımıza göre yine mükemmel bir "çift " olduğumuzu gösterdin. "

Robert yataktan oturur vaziyetten doğruldu ve ayağa kalktı.

"Bugün ki yemeğimiz yine leziz senin salatan mı yoksa?"

"Sana yapmadım ki kendim yiyeceğim."

"Ne kadar düşünceli biriyle evliyim."

"Hizmetçi olarak almadınya. Çok şey bekleme istersen. "

Robert mutfak tezgahında soyulmuş yumurtaları farkedince aldı ve Lema'nın yanına, masaya oturdu.

"Bunlar sana mı? Fazla değil mi?"

"Sana yaptım. Sabah sabah rahatsız etme diye . Çok ses çıkarıyorsun da , ondan."

"Bu kadar yiyeceğimi bilecek kadar tanıdın beni , ha?"

"Yok , kalsın."

Robert bir yandan şaşkın bir yandan mutlu görünüyordu. Koltuğa geçmeden önce Lema'ya eğildi ve yanağından öptü.

"Teşekkür ederim , KARICIM."

Lema yüzünü geri çekti ve Robert'ın yüzüne vurumuşcasına bir hareketle geri çekti.

"Lütfen o dudağını bir daha yüzümde hissetmeyeyim."

Robert koltuğa geçip televizyonu açtı. Arkasını döndü ve sırıttı.

"Başka yerlere tamamsın yani?"

"Ben şimdi sana tamamı göstereceğim Robert. "

Lema tabağı elinden bırakıp Robert'ın peşinden gitti. Aynı hızla Robert yukarı kata doğru koştu ve rastgele girdiği odanın kapısının arkasına saklandı.

Oni odalarda arayan Lema Robert'ı farketmeden odaya girdi ve Robert onu tuttuğu gibi kucağına alıp koşarak aşağıya indi.

"Şimdi birazdan ikimizde şu merdivenlerden düşeceğiz. Sen de rahatla ben de rahatlayayım. "

Robert kan ter içinde kalmış bir süre sonra bekleyerek Lema'yı hala kollarının arasında tutuyordu.

"Tamam hadi bırak bu kadar yaramazlık yeter sana."

"Hep bahane , hep bahane."

"Daha beni taşıyamıyorsun, ne bahanesi. Spor ise yaramıyor sanırım."

"Yok benden kaynaklı değil senden kaynaklı. Ateşinden yanıyorum!"

"Yine komiksiniz beyefendi."

(...)

Akşam her zamanki rutinde Robert Lema'yı almaya geldiğinde bu sefer sesindeki telaşı Lema farketti.

Arabaya bindi ve ona bir şey söylemesi gerekiyormuşcasına baktı.

Lema'nın konuşmasına başlamasına izin vermeden konuştu:

"Babam bizde kalmaya gelecek!"

(BU ARADA ARAYA BILGILENDIRME OLARAK GIRECEGIM. BOLUMLERDEN BIRINDE ANNESININ YAZDIGI MEKTUP VARDI , O BOLUMU SILMISTIM AMA DEVAMINDA BAZI YERLERI SILMEYI UNUTMUSUM. )

Yorumlarınızı bekliyorummm💗