"Annem bir çocuğum olmasını istiyor."

"Şimdi ne yapacaksın Robert'a gidip çocuk yapmamız lazım mı diyeceksin? Zaten konuşmuyorsunuz bile."

"Diyemem ama anneme şuan ayrıldık da diyemem Betül. Bu oyunu biraz daha uzatmamız lazım ama onun isteyeceğini zannetmiyorum."

"Ee git şansını dene ne duruyorsun?" dedi Duru.

"Ya gidip dediyse birilerine?"

"Bunu öğrenmen için yanına gitmen lazım ya Lema!"

"Tamam gidiyorum ."

"Bize her şeyden haber et!"

(...)

Lema Robert'ı arayamadı. Onun harabeye olduğunu tahmin ediyordu. Kötü şeyler yaşandığında oraya giderdi. Oraya gitmek istiyordu ama ilk gittiği zamanki gibi bir korku yaşıyordu.

(...)

Robert ceketini giyinmiş oradan çıkıyordu. Lema'yı görünce şaşırmıştı.

"Gidiyor muydun? O zaman seni rahatsız etmeyeyim."

Robert Lema'nın kolundan tuttu .

"Senin yanına geliyordum. Sen?"

"Sen neden benim yanıma geliyordun?"

"Sen neden buradasın Lema?"

"İlk ben sordum."

"İstemeyeceğini biliyorum , belki çok geç oldu annene söyledin ama bu oyunu devam ettirmeliyiz. "

Lema'nın gözleri parladı.

"Hayır, hayır istiyorum Robert. Annem de bilmiyor benim de buna ihtiyacım var ."

Robert istemsizce gülümsedi.

"Çocuk gibi heyecanlanıyorsun. "

Lema bozulmuş gibiydi. Arabaya bindiler.

"Baban?"

"Evde değil geri döndü. Senden bir şey isteyeceğim."

"Evet."

"Yarın benimle gelmen gereken bir yer var. Yani aslında seni götürmeyecektim ama gitmemiz gereken bir yer."

"Tamam ,olur."

(...)

Lema eve geldiklerinde ikisi de yatağa geçtiğinde okusan sessizliği bozdu.

"Annem çocuk yapmamızı istiyor."

Robert önüne döndü.

"Ne?!"

"Senden tabii ki bunu istemiyoru -"

"Yapabiliriz."

Lema gözlerini devirdi.

"Bana isteyip istemediğimi sordun mu?"

Robert geri önüne döndü. Bu sefer o sessizliği bozdu.

"Yarın sabah erkenden gideceğim akşam seni hastaneden alacağım. Güzel bir elbise giy."

"Nereye gideceğiz ."

"Babamın ortaklarıyla tanışmaya. Dolabına koyduğum elbiseyi giyeceksin."

Lema hemen yataktan kalktı. Işığı açtı ve dolaba doğru yöneldi.

Elbisesiyi askısından tutup Robert'a gösterdi.

"Bunu mu giyeceğim?"

Sırtında dekoltesi olan kırmızı pahalı bir elbise duruyordu önünde.

"Hayret sen bunu benim giyememi mi istiyorsun? Başımıza taş yağacak. "

"Üstüne ceket alırsan hiçbir şey görünmez Lema. Zaten giymenin bir problemi yok."

"Aaa sen gerçek misin?"

Lema elbiseyi geri yerine bırakıp Robert'ın yanına doğru gitti. Yatağa oturdu ve Robert'ın yanağına dokundu.

"Gerçekten senmişsin."

Robert gülümsedi . Bugünün stresiyle çok yorulmuştu şuan kendisini rahatlamış hissediyordu.

Lema'nın bir anda morali bozuldu . Işığı kapattı. Robert'a hatırlatmak istemiyordu. Ama sormadan edemedi.

"Daha iyi misin?"

Robert kastettiği şeyi anladı.

"Evet "

"Canın yanıyor mu?"

"Biraz ."

Lema Robert'ın yanağını öpmek için yüzüne edildiğinde Robert yanağını çevirdi. Lema'nın dudağı Robert'ın dudağına deydi.

Lema hemen geri çekildiğinde Robert gülmeye başladı.

"Komik değil, gülme. "

Robert oturur pozisyonda eğildi ve Lema'nın yanağını öptü.

"Özür dilerim."

(...)

Lema sabah kalktığında Robert'ı yanında buldu.

"Sen hani sabah erkenden gidecektin?"

"Seni hastaneye ben götüreyim dedim."

(...)

Arabadalarken Robert çalan telefonunu açtı.

Bir süre konuştuktan sonra sesi daha sert ve fazla çıkmaya başladı .

"Bir şey mi oldu Robert?"

"Babam bugün ki geceye gelmeyecekmiş. Ortaklarıyla benim ilgilenmemi istiyormuş."

"Babanla mı konuştun?"

"Hayır yanındaki kadın dedi."

"Hallederiz." dedi Lema Robert'a güven vererek.

Uzun zamandır hastane de Umut ile karşılaşmayan Robert hastanenin önünde onu sigara içerken gördü.

Lema'ya işaret ederek : "Sigaraya başlamış. "

"Önceden de içiyordu. Sen içmiyorsun değil mi?"

"Ne , hayır."

(...)

Robert Lema'yı kapıda bekliyordu . Eve geldiğinden beri hazırlanıyordu ve daha yemek bile yiyememislerdi.

"Geliyorum Lema artık, hala giyinemedin mi?"

"Off gel Robert. "

Robert baştan aşağıya Lema'yı süzdü. Elini cebinden çıkarıp Lema'nın saçını sırtından çekti.

Elini Lema'nın sırtının açık olduğu yere getirip elbisenin bitişine kadar gezdirdi.

"Bu elbiseyi sen almamışsındır herhalde , kime aldırdın bakalım?"

"Benim almamı istemezmiydin?"

Lema'yı belinden tutup kendine çevirdi.

"Bi bak çok mu abartı duruyor. "

"Çok ateşli görünüyorsun."

Lema kızardı ve geri aynaya döndü.

Robert sırıtışla geri Lema'ya döndü .

"Flaşı bana ver."

"Ne?"

Lema bu sefer daha kötü kızarmıştı.

"Umut'tan gizli flaş aldığını biliyorum vermeni bekliyorum."

"Hayır flaş falan yok."

Robert Lema'ya yaklaştı, Lema adımlarını geriledikçe duvara doğru gidiyordu.

"Neden benden sakladın? Vermezsen ben alacağım. "

"Senden bir şey sakladığım falan yok."

Robert tek eliyle Lema'nın iki elinide arkaya doğru kilitledi. Lema nefes nefeseydi.

Robert diğer elini Lema'nın göğüs dekoltesinin olduğu yere götürdü.

Lema Robert'ın elini elbisesinin içerisine girdiğini hissettiğinde nefes alışverişi hızlanamaya başladı.

Robert Lema'nın bulunmaması için göğsünün arasına koyduğu flaşı aldı.

"Bu oyunu beraber oynuyoruz Lema, unutma."

Eli aşağıya indiğinde Lema'nın elbisesinin bacağında bulunulan açıklıktaki yarayı farketti.

Bakmak için elbiseyi kaldırdığında Lema geri çekildi.

"Kim yaptı bunu? Neden hiç görmedim?"

"Gidelim artık. "

"Kim yaptı diye sordum."

Robert Lema'nın gitmesine izin vermedi.